Back with the falling leaves...

Σήμερα τελευταία μέρα του Αυγούστου όλη μέρα έριχνε καρέκλες και είχα τον πρώτο χαζό πονοκέφαλο από την αλλαγή του καιρού. Σήμερα μετά από πολύ καιρό έκανα 27 κύκλους να βρω να παρκάρω. Εδώ και τρεις τέσσερις μέρες επέστρεψα και στη δουλειά, ενώ ξεκινάει και ο δακτύλιος. Ξεκινάνε και τα live σε κλειστούς χώρους. Θα έλεγα κάτι και για τα σχολεία, αλλά είμαι στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας που έχει πάψει να με απασχολεί το θέμα. Μάλλον λοιπόν είναι ώρα να σας πω όχι καλό χειμώνα, αλλά καλή χρονιά. Η χρονιά για όσους δεν το γνωρίζουν ξεκινάει τώρα, καθώς όλα τώρα ξαναγεννιούνται και ξαναπεθαίνουν. Οι μουσικές σεζόν, οι αθλητικές, οι σχολικές, οι ακαδημαϊκές, οι εργασιακές, τελειώνουν οι άδειες, τελειώνει θεωρητικά μια εποχή και ξεκινάει μια άλλη. Με άλλα λόγια, μάλλον λάθος οι Ιούλιοι, Γρηγόριοι και δεν ξέρω γω ποιοι άλλοι τοποθέτησαν την πρωτοχρονιά εκεί που την τοποθέτησαν, καθώς τίποτα από τα παραπάνω δεν αρχίζει ούτε τελειώνει τότε.

Κι αφού λείψαμε, ξεκουραστήκαμε (λέμε τώρα), πήγαμε σε πολλά live, ταξιδέψαμε, λιαστήκαμε και επιδοθήκαμε με ζήλο στις λοιπές συναφείς καλοκαιρινές δραστηριότητες (8ωρα στην παραλία, βουνά από κουτάκια μπύρας, ανάλογο βουνό και η κοιλιά, φρέσκο γαυράκι και ουζάκι μετά το μπάνιο, κάστρα στην άμμο με τα κουβαδάκια κλπ κλπ), πάμε και στα μουσικά. Οι μπάντες δεν μας λυπηθήκανε και τα νέα άλμπουμ ορμούσαν λυσσαλέα στα bytes του σκληρού και στα cd players όπως χυμάει ο Lionel Messi στις αντίπαλες περιοχές που συνηθίζει να κάνει φύλλο και φτερό.

Επειδή δεν θα ήθελα να γράφω τώρα για δίσκους που βγήκαν και άκουσα έως και δυόμιση μήνες πριν (και αυτό ΔΕΝ είναι τεμπελιά), σκέφτηκα αυτό το συμπυκνωμένο κείμενο, με μερικά από τα highlights του καλοκαιριού κατά Ring Of Smoke. Βάλτε του λίγο νερό να αραιώσει (όπως στις παλιές πορτοκαλάδες αν θυμάστε), και δροσιστείτε σαν αντίδοτο στα τελευταία απομεινάρια ζέστης και στην ύστατη προσπάθεια του εκλειπόντος καλοκαιριού να μας πείσει ότι θα κάτσει πολύ καιρό ακόμα! Ξέρει καλά όμως ότι εδώ στα δαχτυλίδια καπνού λατρεύουμε τον χειμώνα, οι βαλίτσες του ήδη στέκουν στην πόρτα...


The Pains Of Being Pure At Heart – The Pains Of Being Pure At Heart.
Το όποιο μεγαλείο της indie παίρνει ζωή από τη φρεσκάδα και τα χαμόγελα των πιτσιρικάδων αυτών. Τόσο καταιγιστικό, που φέρνει σε δεύτερη μοίρα την ώριμη σκέψη των απανταχού πεπειραμένων μουσικόφιλων «καλό, αλλά θέλω να δω και τη συνέχεια».

The Horrors – Primary Colours
Όσοι παρακολουθούσαν NBA θα με καταλάβουν, σόρυ για τους υπόλοιπους αλλά δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστική φράση γι’ αυτό το άλμπουμ. Νο 1 στα draft.

Broken Records – Until the earth comes to part
Μάλλον βρέθηκαν οι φυσικοί κληρονόμοι των Waterboys, και μάλιστα σε βελτιωμένη έκδοση. Τρελλό SOS για τη δεκάδα της χρονιάς, μόνο αυτό έχω να πω. Και γαμώ τα άλμπουμ! (ο όποιος λυρισμός και λογοτεχνική συνέπεια – λέμε τώρα – του γράφοντος μάλλον θάφτηκαν στην άμμο κάποιας παραλίας...)

Florence and the Machine – Lungs
Δεν ξέρω για τι άλλο μπορει να κατηγορηθώ αν ξαναγράψω έστω και μια ακόμα λέξη για τη Florence…

Crippled Black Phoenix – 200 tons of bad luck
Να που οι τύποι αυτοί με εξανάγκασαν να γράψω για την απαγορευμένη διακλάδωση του post rock. Σκώτοι κι αυτοί, μέλη των Mogwai στο εγχείρημα, και ίσως ο πιο προσιτός δίσκος post rock από τους λίγους που έχω ακούσει. Τους περιμένουμε και στο Gagarin και λέω να είμαστε εκεί.

Wilco – Wilco (The album)
Γιατί ρε παιδιά; Δηλαδή σεβαστείτε μόνο το δεύτερο συστατικό του πρώην ονόματός σας (Uncle Tupelo) που είναι ίδιο με το πρώτο του υπερδίσκου του Van The Man (Tupelo Honey) – μπράβο ρε χοστ! Θέλει διαβήτη και κομπιουτεράκι να καταλάβουμε τι έγραψες! Όμορφες συνθέσεις, ενορχηστρώσεις, ιδέες, στίχοι, αλλά πολύ γύρω γύρω και απ’ έξω απ’ έξω. Αφού «εδώ» το’ χετε. Δώστε του μια να γυρίσουν τα ηχεία τούμπα! Και σας έχω και αδυναμία...

Dinosaur Jr. – Farm
Που να μην ήταν και στα μαχαίρια ο Mascis με τον Barlow, έτοιμοι να βγάλουν τα μάτια ο ένας του άλλου με τα περισσεύματα των χορδών πάνω απ’ τα κλειδιά. Μόνο αυτό λέω!

White Lies – To lose my life
Δεν είναι κακό, απλά άλλοι και μάλιστα σύγχρονοί τους μας τα λένε ήδη καλύτερα. Καλό χιτ ωστόσο το ομώνυμο.

Iggy Pop – Preliminairies
Ωρέ Ίγκυ, θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε; Τι ξεμωράματα είν’ αυτά; Αλλά θα μου πεις, μεγαλύτερος γκουρού από σένα στα ξεμωράματα δεν υπήρξε. Από τα «γαλλικά» (του σανιδιού και του λιμανιού) το έριξες στα 62 σου στα γαλλικά (αυτά που πάνε μαζί με το πιάνο); Ας όψεται το dj-λίκι που διψάει για τραγούδια σαν τα φετινά...

Eels – Hombre Lombo – 12 songs of desire
...ή κάπως έτσι, ισπανικά δεν κατέχω. Δεν μας τα λες καλά όμως φίλε. Μετά από ένα «Electro-shock blues» και ένα «Blinking lights and other revelations», μας ξεφουρνίζεις το φετινό, τη στιγμή που σε έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ;

The Veils – Sun guns
Πατάνε γερά πλέον. Τέλος. Και μετά από δεκαετίες η τύχη χαμογέλασε στον χοστ, μιας και το live τους τον Ιούνιο (που δεν θα μπορούσα να πάω) αναβλήθηκε για τις 25/09 (που μάλλον θα μπορώ να πάω). Σαν να άκουσα ότι «περιοδεύουν» στη χώρα μας μαζί με τους δικούς μας πάρα πολύ καλούς B-Sides...

Soulsavers (- Mark Lanegan) – Broken
Ο Μάρκος μας ξύπνησε, ξεμέθυσε, συννενοήθηκε με τους Soulsavers για δεύτερη φορά στα χρονικά, τους είπε να αφήσουν για λίγο στην άκρη τις ηλεκτρονικές εξάρσεις τους, τους «χάλασε» κι αυτούς, και κάπως έτσι βγάλανε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς.



....και πολλά, πολλά ακόμα. Sonic Youth, Arctic Monkeys, Mark Knopfler... Και πόσα ακόμα περιμένουμε... Pearl Jam, The Black Heart Procession, Editors... Μη βιαστείτε, σκοπεύω να γράψω και για κάποια από αυτά (τα πιο πρόσφατα), καθώς και για πολλά άλλα, έτσι ώστε να είμαστε όσο πιο έτοιμοι γίνεται τον Δεκέμβρη, που είναι φέτος και τέλος της δεκαετίας. Μέχρι τότε, μερικά ακόμα αφιερώματα, παρουσιάσεις άλμπουμ, και ένα (μάλλον εξ’ αρχής καταδικασμένο) πείραμα με μουσικά κειμενάκια... Καλώς σας βρήκα και καλές ακροάσεις...

ΣΗΜ (σιγά μη δεν είχε σημ): Φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να ανεβάσω ένα κομμάτι από κάθε άλμπουμ που αναφέρω, γιατί δεν θα τελειώσω ποτέ. Αρκεστείτε ως συνήθως σε τρια απ’ αυτά... Παράπονα, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και απειλές, παρακαλώ εντός...