Silversun Pickups - 2009 - Swoon

Φαίνεται ότι σκηνικά και γεγονότα σαν τα παραπάνω που με οδήγησαν στην προηγούμενη ανάρτηση, δεν έχουν τελειώσει ακόμα μαζί μου. Και τώρα που το καλοσκέφτομαι ποτέ δεν είχαν τελειώσει μαζί μου, ή καλύτερα πάντα είχαν να κάνουν μαζί μου. Από εκείνες τις στιγμές που βρίσκεσαι εν μέσω απίθανων συμπτώσεων και αναρρωτιέσαι ποιος ταλαντούχος σκηνοθέτης κρύβεται πίσω από όλα αυτά. Ακολουθώντας βέβαια σχεδόν πάντα αυτά που «υπαγόρευαν», ενίοτε ανακάλυπτα ότι δεν κατέληγαν και σε τίποτα φοβερό, απλά όλο το θέμα ήταν όταν ανακάλυπτα τις συμπτώσεις. Τον αόρατο σκηνοθέτη δηλαδή δεν τον ενδιέφερε τόσο ο προορισμός, όσο το ταξίδι. Στην τωρινή περίπτωση όμως μάλλον είπε να δώσει και λίγη σημασία στον προορισμό, να μου μείνει και κάτι από την «ταλαιπωρία» που θα με υποβάλλει ακολουθώντας τον κατά γράμμα. Στην ανακάλυψη μιας νέας, εκπληκτικής μπάντας.

Κατά τη διάρκεια μιας καθιερωμένης δικτυακής βόλτας σε κάποια (συγκεκριμένα πια) μουσικά sites, πέφτω πάνω σε ένα σχόλιο μιας Ελληνίδας που ζει στο Λονδίνο, η οποία έγραφε για ένα live που παρακολούθησε μιας μπάντας ονόματι Silversun Pickups, και μάλιστα δίνοντας έμφαση σε πολλά τεχνικά ζητήματα χωρίς επίδειξη και ανακρίβειες, θέμα που με έκανε να πιστέψω ότι ήξερε τι έβλεπε και γιατί πήγε εκεί. Αρχίζω να ψάχνω και να διαβάζω για την άγνωστη σε μένα μπάντα, πέφτοντας μάλιστα και στην πληροφορία ότι 24 Ιουνίου παίζουν εδώ, στο Gagarin! Το ίδιο βράδυ λαμβάνω ένα e-mail (από άγνωστο σε μένα αποστολέα, δεν θα αποκαλύψω το όνομά του καθώς έχω μια υποψία ότι είναι blogger ή τουλάχιστον συχνός αναγνώστης blogs), με το οποίο ο αποστολέας με ενημέρωνε για το live αυτό, επισυνάπτοντάς μου και μερικά στοιχεία για την μπάντα και για αυτόν τον νέο τους (δεύτερο) δίσκο (εξώφυλλο, αφίσα, κλπ κλπ). Έτσι απλά, απ’ το πουθενά (ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται εμένα)!!!

Όπως είναι αντιληπτό λοιπόν, καθώς μέχρι πριν μερικές μέρες αγνοούσα την ύπαρξη των Silversun Pickups, η παρουσίαση του φανταστικού άλμπουμ τους δεν θα κινηθεί σε μοτίβο όπως άλλες προηγούμενες, περισσότερο γίνεται για να σας τους συστήσω και να σας παρακινήσω να τους ψάξετε, γιατί αξίζει τον κόπο και αυτό το πράγμα δεν θυμάμαι να το εννοώ τόσο πολύ ποτέ όσο καιρό διατηρώ το ιστολόγιο τούτο!

Με επαναλαμβανόμενα, ευφυέστατα ριφς μπάσου και κιθάρας αλα Sonic Youth και τα φρενήρη γκάζια των Smashing Pumpkins, το παραμάζωμα και την σκοτεινιά των Puressence, αιώνες πιο μπροστά από τους Placebo, με την λιτότητα των Editors, την σαφήνεια και περιεκτικότητα των Porcupine Tree, την παράνοια και τρομακτικότητα των Kevin Tihista’s Red Terror, οι εξ Αμερικής Silversun Pickups έρχονται στο κλείσιμο της δεκαετίας με το «Swoon», να πουν κατά κάποιον τρόπο ότι έχασαν μεν τα χρυσά χρόνια της indie, αλλά ότι δεν τρέχει και τίποτα, και να γιατί! Με άλλα λόγια, «αργήσαμε ίσως λίγο, αλλά πείτε μας ειλικρινά: θα είναι ίδια η indie μετά από αυτόν τον δίσκο;»... Δεν ξέρω αν θα είναι, είμαι όμως σίγουρος ότι δεν πρέπει να είναι.

Σε πρώτη φάση έπρεπε να ξεκολλήσω το player από τα μοναδικά «It’s nice to know you work alone» και «Sort of» (τα ακούμε δίπλα), που πιστοποιεί και το σχόλιο της κοπέλας που αναφέρω πιο πάνω, ότι «... ο drummer πρέπει να είναι εξωγήινος...». Αρχίζουν καταιγιστικά το άλμπουμ με το (αυτό κι αν είναι προφητικό) «There’s no secrets this year», αρκετό για να καταλάβει κανείς τι τον περιμένει στη συνέχεια. Κλασικό πρώτο τραγούδι τύπου με-αυτό-το-άλμπουμ-θα-έχουμε-θέμα. Ακολουθεί το «The royal we», με ένα τσέλο και ένα βιολί να εξισορροπούν τον υπόλοιπο παικτικό πυρετό, και μια βαθειά ανάσα στο break που ακούγεται μόνο το μπασάκι. Το reverb των φωνητικών σε συνδυασμό με το μπάσο στο «Growing old is getting old» δίνει μια θεοσκότεινη dance ατμόσφαιρα (ακούγεται δίπλα), ενώ στη συνέχεια έρχεται το «It’s nice to know you work alone» για το οποίο τα είπαμε!

Ανοίγουν τον διακόπτη του πανικού με το «Panic switch» με αυτό που μόλις έγραψα να (μου) τα λέει όλα, ενώ ρίχνουν όπως πρέπει τους ρυθμούς στο «Draining» με το αινιγματικό ριφ της κιθάρας και τα τύμπανα να κεντάνε. Και ύστερα ήρθε το «Sort of», που επίσης τα είπαμε, και κατόπιν το εισαγωγικά εντελώς Sonic Youth «Substitution», ενώ με το πανέμορφο «Catch and release» και μια ανάσα πριν το τέλος δείχνουν και τις μελωδικές τους ικανότητες. Και τέλος (συνδυάζεται ωραία με δυνατό κλείσιμο της πόρτας του studio μετά τα όσα προηγήθηκαν) με το «Surrounded (or spiraling)».

Κάτι που έχω παρατηρήσει εδώ και αρκετά χρόνια στον εαυτό μου, είναι ότι όταν από κάποιο άλμπουμ μου αρέσουν πολύ πάνω απο τα μισά τραγούδια, το άλμπουμ είναι «δισκάρα». Και κάπως έτσι πρέπει να είναι και γενικώς. Εδώ λέμε συμπαθητικό ή καλό ένα άλμπουμ με 3-4 ωραία τραγούδια σε σύνολο 11 ή 12. Σε αυτό το άλμπουμ των 10 tracks, μου άρεσαν πολύ τουλάχιστον 7 κομμάτια, και τα υπόλοιπα τουλάχιστον ακούγονταν (μάλλον ακούγονται, δεν έχει σταματήσει να παίζει εδώ) ευχάριστα και λίγα λέω. Με άλλα λόγια, μέχρι στιγμής και για φέτος τουλάχιστον, το «Swoon» των Silversun Pickups είναι με άνεση ό,τι καλύτερο έχω ακούσει!

Α! Και μην ξεχνίομαστε, στις 24 του Ιουνίου και ημέρα Τετάρτη, εγώ θα είμαι στο Gagarin. Όποιος πείστηκε και θέλει / μπορεί, να έρθει να με βρει. Θα είμαι εκείνος που θα δείχνουν όλοι ως τον γραφικό που έχει πάρει τ’ αυτιά όλων διαφημίζοντας τους Silversun Pickups...