Με αφορμή την ταινία «Control» και κάποιες πολύ συχνές συζητήσεις με κάποιους καλούς φίλους περί της σκηνής του Manchester και της σκοτεινιάς της, σκέφτηκα να γράψω τώρα για μια μπάντα αρκετά μεταγενέστερη των Joy Division (για τους οποίους θα αναρτήσω κάποια στιγμή σίγουρα κείμενο) και του Ian Curtis (θέματα που πραγματεύεται η εν λόγω ταινία), προσωπικά πολύ αγαπημένη και κατ΄εμέ πολύ αδικημένη. Τους Puressence.
Σε ένα λεωφορείο, κάπου στα 1991, οι James Mudriczki, Neil McDonald, Anthony Szuminski, όλοι οπαδοί της Manchester City, συνάντησαν τον οπαδό της Manchester United Kevin Matthews στον δρόμο τους για να πάνε να παρακολουθήσουν συναυλία των Stone Roses. Κανείς τους δεν
είχε εισιτήρια και έτσι αναγκάστηκαν να πηδήξουν τον φράχτη για να μπούνε μέσα. Ο Kevin, μαγεμένος από το παίξιμο του μπασίστα των Stone Roses Gary Mounfield έσπευσε μετά τη συναυλία να αγοράσει μπάσο. Ο Neil, αυτός ο εξαιρετικός και ευρηματικός κιθαρίστας, έπαιζε από πριν κιθάρα, ενώ οι υπόλοιποι είχαν από μηδενική έως ελάχιστη μουσική εμπειρία. Έτσι αποφάσισαν ο James να τραγουδάει και ο Anthony να παίξει τύμπανα. Πολύ απλά δεν ακούγονται; Ίσως και να είναι.Είναι αλήθεια ότι η μπάντα πέρασε από πολλά κύματα. Οι αλλεπάλληλες κυκλοφορίες διαφόρων τραγουδιών τους ως singles που δεν είχαν ιδιαίτερη απήχηση και εμπορική επιτυχία τους έκανε να αλλάζουν διαρκώς εταιρείες. Κορυφαία στιγμή εκείνης της περιόδου η κυκλοφορία του «Petrol skin» από την 2 Damn Loud Records, για πολλούς το καλύτερο ίσως τραγούδι τους. Το 1995 κυκλοφορούν το πρώτο τους (ομώνυμο) άλμπουμ, το οποίο ωστόσο δεν έτυχε ιδιαίτερης επιτυχίας. Ένα άλμπουμ μοναδικό, πολύ σκοτεινό (ίσως και ο λόγος της μικρής του επιτυχίας) και με πολλές εναλλαγές σε ήχους και ενορχηστρώσεις. Πολλοί κριτικοί το συνέκριναν με το «The bends» των Radiohead, ακόμα και με τα πρώτα χρόνια των U2 (άστοχα πιστεύω).
Το 1998 κυκλοφορούν το επίσης εξαιρετικό «Only forever» το οποίο σημειώνει αξιοπρόσεχτη επιτυχία, με τον Mani (μπασίστα των Stone Roses και των Primal Scream) να κάνει την παραγωγή στο «Standing in your shadow». Άλμπουμ δυνατό, με σημείο αναφοράς την συμμετοχή του βιολιού και την εκπληκτική παραγωγή στα τύμπανα του Anthony.
Πέρασαν τέσσερα χρόνια απουσίας από την δισκογραφία. Και το 2002 κάνουν ξανά την εμφάνισή τους με το «Planet helpless», ένα ακόμα άλμπουμ τους που μας έκανε όλους να πιστέψουμε και να επιβεβαιώσουμε ότι είναι εξαιρετικοί μουσικοί. Που έκανε όλον τον μουσικό κόσμο να πει ότι τέτοια άλμπουμ αξίζουν όσο χίλια των Travis ή των Coldplay.
Έναν χρόνο μετά, ο μοναδικός Neil McDonald, ο κιθαρίστας τους
, τους άφησε και εκείνοι «προσέλαβαν» τον Lowell Killen.Πρέπει εδώ να κάνω μια αναφορά στην σχέση τους και στην αγάπη τους για την χώρα μας. Είναι αλήθεια ότι οφείλουν πολλά στο ελληνικό κοινό, τόσο με την αθρόα του προσέλευση στις πολλές συναυλίες που έδωσαν εδώ, όσο και με την στήριξη που στις πωλήσεις των δίσκων τους που για ανεξήγητους λόγους «ψιλοπατώναν» στην Αγγλία. Και αυτοί το ξέρουν και το αναγνωρίζουν. Είναι εδώ με κάθε ευκαιρία (κορυφαία στιγμή ίσως η συναυλία τους με Iggy Pop και Madrugada), και συνεχίζουν με την επερχόμενη συναυλία τους στο Gagarin στις 23 Νοεμβρίου.
Με μεγάλη επίσης ανυπομονησία περιμένουμε και το φετινό τους άλμπουμ «Don’t forget to remember». Προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία για την ποιότητα αυτού που περιμένω.
Κάθε φορά που ακ
ούω την μοναδική, χαρισματική φωνή του James, τις κιθάρες του Neil που σε κάνουν να πιστεύεις ότι παίζουν μια – δυο κιθάρες ακόμα, τα τύμπανα του Anthony με την ιδιαίτερη έμφασή του στα tom και τις μπασογραμμές του Kevin που θαρρείς πως κρατάει την μπάντα στις χορδές του, θυμάμαι τις στιγμές της ζωής μου που σημάδεψαν οι μουσικές τους, και πώς είναι να επιμένεις, και να επιμένεις, και να επιμένεις κάνοντας αυτό που αγαπάς, άσχετα από την απήχηση και την αναγνώριση. Όταν σε αυτό που κάνεις είσαι καλός και κυρίως αυθεντικός, θα έχεις την πορεία που ονειρεύτηκες.
15 άκουσαν τις μουσικές...:
Casting Lazy Shadows
Looking through my window
I can't see a thing though
I don't get depressed though
I'm casting lazy shadows
It's all I need to stop me thinking
Every single day though
I throw myself away though
It's all I need to stop me thinking
Get my head straight, get my head straight, get it straight
Don't you ever, don't you, don't, don't you ever let go
You take it all back, take it back, take your money back
Don't you ever, don't you, don't, don't you ever let go
All I need's to stop me thinking
Looking through this window
I need a change of view though
Looking through last year though
But all I saw was you oh
You're all I need to stop me thinking
Get my head straight, get my head straight, get it straight
Don't you ever, don't you, don't, don't you ever let go
You take it all back, take it back, take your money back
Don't you ever, don't you, don't, don't you ever let go
All I wanted was to chicken out and simmer down
You've got your head gear on again
And you feel like you've been let down
Don't you ever, don't you, don't you ever, don't you
Don't you ever, don't you, don't you ever, don't you
I've gotta get my head straight, get my head straight, get it straight
Don't you ever, don't you, don't you never, don't let go
And then it's alright
Get my head straight, get my head straight, get my head
Don't you ever, don't you, don't, don't you ever let go
And then it's alright
Get my head straight, get my head straight, get my head
Don't you ever, don't you, don't, don't you ever let go
And then it's alright
You take it all back, take it back, take your money back
Don't you ever, don't you, don't, don't you ever let go
All I need's to stop me thinking
Μια που τό 'χω καθιερώσει με τους στίχους...
Ελπίζω να σε καλύπτει κι εσένα...
(Όχι τίποτ' άλλο, αλλά μόνο 10άρια έχω μάθει να παίρνω στη ζωή μου και με "χάλασες" τις προάλλες με το οχτώ!!! Αν δεν το πάρω και με τούτο το σχόλιο, θα σκεφτώ σοβαρά πλέον την περίπτωση "μίνι"!!!!!!!)
"Όταν σε αυτό που κάνεις είσαι καλός και κυρίως αυθεντικός, θα έχεις την πορεία που ονειρεύτηκες."
Αυτό στο γυρνάω πίσω... Να τό 'χεις στο νου σου...
Με τις φιλούμπες μου και όλη μου τη αγάπη!!!
@Negma
Μεγάλο κομμάτι από τον φοβερό και σκοτεινό πρώτο τους δίσκο!
10. Όχι τίποτα άλλο, δεν πρόκειται να γλιτωσω αλλιώς... Όσο για το μίνι, τι το πέρασες εδώ; Σου φαίνεται να διαβρώνεται η επιτροπή;;;
Σχετικά με το απόσπασμα, το έχω στο νου μου Στέλλα. Απλά δεν ξέρω αν είμαι κάτι απ'τα δύο ή τίποτα απ' τα δύο... Σ' ευχαριστώ πάντως...
Δεν ξέρω να σου απαντήσω, ούτε εγώ, ούτε κανείς... Λογικό να αναρωτιέσαι και να μην ξέρεις κι εσύ ο ίδιος.
Αλλά πάλι με δική σου φράση θα σου πω αυτό που έχει για μένα σημασία:
"να επιμένεις, και να επιμένεις, και να επιμένεις κάνοντας αυτό που αγαπάς, άσχετα από την απήχηση και την αναγνώριση"
Κι άλλες φιλούμπες!!!
Προσωπικά δεν με έχει αγγίξει η παραμικρή puressence αυτόύ του συγκροτήματος.Δεν πειράζει.Είμαι μικρή ακόμη, θα μάθω.
Μικρό μου πόνυ, βάλε ένα ηχητικό δείγμα για να ενημερωνόμαστε εμείς οι άσχετες του είδους.
Φιλιά Υέροχε
@Aurangel
Θα βάλω Κων/να μου, το σκεφτόμουν χθες να ανεβάσω αλλά το ξέχασα. Και είμαι σίγουρος ότι θα σε αγγίξει η puressence τους και με το παραπάνω!
Αύριο μάλλον θα φέρω, περιμένω την γνώμη σου! Το νου σου!
Αγαπημένο πολύ, το 1ο απ' τον 2ο δίσκο...
Puressence - Sharpen up the knives (Only forever - 1998)
Every day I sit at home and sharpen up the knives
but it's alright, it's alright.
Today is the tomorrow that I dreamed about last night,
so shine a light, shine a light, but I...
Just wanna feel what I felt before, but I
I want you to know that I need it more.
Well the blind lead the blind
are the saints still alive since the last time?
At the end of the line
was I cruel to be kind in a past life?
Sharpen up your knives.
Every day I chip at stone while you are on your way,
up to the stars, up to the stars.
I don't know where I'm going to,
I don't know where you are,
but it's a start, but it's a start, and I'm...
Just gonna say what I, said before but I,
I want you to know that I need it more.
Well the blind lead the blind
are the saints still alive since the last time?
And I don't wanna stay,
don't wanna go away in a past life.
It's not alright
I've given up on horses hooves,
And I'm feelin more,
than just blue ribband blues.
And his advice,
before I dropped
Was be sincere,
whether you mean it or not,
It's alright
Φίλε, οι Puressence είναι από τις περιπτώσεις που το 'ιδιαίτερο αισθητήριο'μας,
εδώ στην μικρή Ελλάδα μας,
αναγνωρίζει και αγαπά μουσική πριν ακόμα αυτό συμβεί στην χώρα τους.
Θυμάμαι που σε ένα rockwave (φρεαττύδα;) φωτογράφιζαν το κοινό που τους παρακολουθούσε για να το δείξουν στους συμπατριώτες τους
Περιμένω το επερχόμενο live τους με ανυπομονησία...
Αλήθεια ποιος θα τους ανοίξει τώρα που οι Film (διατηρούσαν άριστες σχέσεις και σε αρκετά live ήταν support τους) διάλεξαν διαφορετικούς δρόμους έκφρασης;
Ένα αγαπημένο απο τον πρώτο τους:
I Suppose
I suppose that I'm all right now,
When all you ever gave was nothing,
I suppose you taught me well now,
When all I ever learned was something,
I suppose that I'm all right now,
I'm all right now and I suppose it,
They suppose they taught me well now,
You taught me hell now and no one knows it,
All right now, all right now, all right now,
There's no horses left to bet on,
And all your pretty purse is blown away,
Someone shows me I've been stepped on,
And now I'm left with nothing more to say,
And I propose we're not all right now,
But I'm all right now, and I propose it,
They suppose they taught me well now,
You taught me hell now and no one knows it,
You're getting sucked in little by little,
And I suppose you feel all right now, all right now, don't feel,
You're getting shot down a little by little,
And I suppose you feel all right now and no one knows it,
( I've got nothing and I feel fine)
(I'm right now, I'm right now)
Have you lost your feeling?
Have you lost your sense of breathing?
Have you gained that tainted feeling?
So, so cold,
Someone poisoned what you're eating,
You're getting shot down, you're getting pushed in, a little by little,
And I suppose you feel all right now, all right now, don't feel,
You're getting shot down a little by little,
And I suppose you feel all right now, all right now, don't feel,
You're getting pushed in a little by little,
And I'm all right now and no one knows it,
And no one knows it, and no one knows it,
And no one knows it, and no one knows it.
Θα τα ξαναπούμε...
Κώστας 'The Fuzzy Snail'
Πάνο μου, δεν ξέρω πώς πίστευα ότι οι puressence είναι από το Leeds! κάπως μου είχε κολλήσει!
Αξιόλογο συγκρότημα, χαίρομαι που δεν έχουν την αποδοχή των Oasis,κάποτε, ή των Coldplay! Πάντοτε γούσταρα, κι ας μου λενε ο,τι θελουν, να ανακαλύπτω γκρουπακια που τα ακουνε λιγοι. ΑΠό τη στιγμή που μου αρέσουν καλύτερα λίγοι που τα γουσταρουμε πραγματικα παρα πολλοι επειδη είναι μόδα.
και σιγουρα καλυτερα γκρουπ με προσωπικο ηχο,παρα του σωρου.
και ευτυχως οι τοσο αγαπημενοι σε αυτη τη χωρα puressence είναι από αυτά!
@Κώστας "The Fuzzy Snail"
Έτσι είναι φίλε. Ακριβώς. Και το I suppose πολυαγαπημένο, σκοτεινό.
@Κων/νος Π.
Πολύχρονος και από εδώ φίλε! Συμφωνώ και με σένα 100%. Πώς αλλιώς;
@Κώστας "The Fuzzy Snail", Κων/νος Π., Negma
Σας ευχαριστώ πολύ πολύ και τους δυο για την διαρκή σας παρουσία εδώ μέσα και τα σχόλιά σας και τις παρατηρήσεις σας. Χωρίς εσάς δεν ξέρω αν θα το είχα κρατήσει το blog. Ευχαριστώ...
μην ακούω βλακείες του τύπου "δε ξέρω αν θα το είχα κρατησει το μπλογκ"!!!
είπαμε: δεν έχω πλέον χρόνο να διαβάζω περιοδικά και τα αντικαθιστάς επάξια! δεν ακούω κουβέντα!!!
σκέψου ότι δεν ήξερα για τον τελευταίο της PJ, ούτε των Puressence (αν και από ό,τι έμαθα κυκλοφορεί ήδη)!
καλημέρα (που ξέχασα στη φούρια μου να πω) !!!
Συγχωρείστε μου το λάθος, από κεκτημένη ταχύτητα έγραψα ευχαριστώ τους δυο αντί για τους τρεις. Ήταν και πρωί ακόμα... Φαντάζομαι είναι περιττό να προχωρήσω σε περαιτέρω εξηγήσεις. Έτσι Κώστα, Κώστα, Στέλλα;;;
@Κων/νος Π.
Το ξέρω Κων/νε μου. Απλά είναι μερικές σκέψεις που ενίοτε περνάνε απ' το μυαλό... Τέλωσπάντων!
είναι απο τα group που παντα αντιμετωπιζα μια δυσκολια να τα "περασω" και στους υπόλοιποους και δεν μπορουσα να καταλάβω γιατι δεν μπορούν να καταλάβουν ποσο υπέροχοι φαντάζουν στα δικά μου αφτια... τέλως πάντων...εδω βλέπω οτι υπάρχουν κι αλλοι σαν εμένα...
να'σαι καλα.
@αν ακούς
Παθαίνω το ίδιο ακριβώς πράγμα! Με συνεπήραν από το πρώτο άκουσμα, με τη σκοτεινιά αλλά και τη δύναμή τους. Σε πολύ κόσμο όταν λέω Puressence, αρχίζουν τα έλα μωρέ, οι κλάψες, κάθε χρόνο Ελλάδα, σιγά τώρα κλπ.
Λίγο με νοιάζει όπως θα κατάλαβες. Τους θεωρώ πολύ ιδιαίτερους και κυρίως με δικό τους ήχο από την πρώτη δουλειά, δεν αμφιταλαντεύτηκαν ποτέ!
Και εκμυστηρεύομαι και κάτι: Επειδή παίζω κι εγώ μουσική, πάντα θα ήθελα να ήμουν σε μια μπάντα σαν αυτή. Δεν το έχω πάθει αυτό με πολύ πιο παλιές, καλές, σημαντικές και αξιόλογες μπάντες. Μόνο μ' αυτούς.
Ευχαριστώ που πέρασες...
Μεγάλη λατρεία. Σχεδόν εθισμός.
Καλημέρες South. Εδώ στη θάλασσα βρέχει με δύναμη πολύ.
Δημοσίευση σχολίου