19 Σεπ 2007

Radiohead - Arrest this man, he talks in maths...

Πώς να νιώθουν άραγε τα μέλη μιας μπάντας όταν το όνομά τους συνδέεται – ή μάλλον γίνεται συνώνυμο – με ένα ολόκληρο μουσικό ρεύμα, όταν η μια μετά την άλλη μπάντα που ακούς σου φαίνεται ότι μάταια «…όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει… Radiohead»; Σίγουρα μοναδικά, κυρίως όταν μια τέτοια καταξίωση έρχεται δίκαια.

Το 1993, δυο χρόνια μετά τον σχηματισμό τους (που παραμένει ίδιος μέχρι σήμερα), κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο, το πολύ καλό και πολύ παρεξηγημένο «Pablo Honey». Την προηγούμενη χρονιά ωστόσο, με την κυκλοφορία του «Creep» ως single, είχαν ήδη ενοχλήσει πάρα πάρα πολλά αυτιά και είχαν δείξει ότι κάτι θα άλλαζε στο Smiths – like τοπίο της Αγγλίας. Δεν είχαν λοιπόν παρά να το αποδείξουν και να έρθουν αντιμέτωποι με την πρόκληση αυτή που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Με το «The Bends» στα σκαριά λοιπόν, δίσκο που περιέχει τον πασίγνωστο ύμνο στην θλίψη «Fade out – Street spirit», ξεκίνησαν μαζί με την Alanis Morissette μια περιοδεία «ανοίγοντας» τις συναυλίες της. To 1995, σαν support στους R.E.M. έκαναν τον Michael Stipe να δηλώσει: «Είναι τόσο καλοί μου με τρομάζουν…». Και όλα πήγαιναν όπως είχαν σχεδιαστεί. Μια μπάντα που είχε απλά να πει κάτι διαφορετικό και με διαφορετικό τρόπο. Όλα αυτά μέχρι το 1997.

Και τι συνέβη το 1997; Το «OK Computer». Στην παγκόσμια μουσική απλά συνέβη το «OK Computer». Και η μπάντα απλά απογειώθηκε. Πέρασε σε άλλα επίπεδα. Αγνόησαν (για να μην πω κατέρριψαν) κάθε μουσική φόρμα της ροκ, ρυθμική και μελωδική. Τα μισά τραγούδια από τα «Exit music», «Paranoid Android», «No surprises», «Karma police», «Climbing up the walls», «Let down», «The tourist» να είχε ένα οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ θα ήταν αρκετά να θέσει σοβαρή υποψηφιότητα για άλμπουμ της δεκαετίας. Πόσο μάλλον αυτό λοιπόν, που τα είχε όλα, και ακόμα περισσότερα… Απλά το άλμπουμ της δεκαετίας του ’90.

Ακολούθησαν τα «Kid A», «Amnesiac» και «Hail to the thief». Άλμπουμ που διχάσανε το φανατικό κοινό τους, κυρίως λόγω των πειραματισμών τους με την ηλεκτρονική μουσική. Έτσι δεν συμβαίνει πάντα όμως όταν μια μπάντα προχωράει και εξελίσσεται;

Στις αρχές του 2008 περιμένουμε όλοι εμείς οι φανατικοί θαυμαστές τους το νέο τους άλμπουμ.

Με την σχεδόν παραπονιάρικη, διαπεραστική φωνή του Thom Yorke και τις καταιγιστικές μελωδίες των Ed O’ Brien και Johnny Greenwood (ήδη Νο 59 και 60 στη λίστα του The Rolling Stone Magazine με τους καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών), οι Radiohead, η τελευταία μεγάλη μπάντα κατ’ εμέ, θα δείχνουν πάντα πώς γράφεται η ιστορία στη μουσική, πώς περνάς στην άλλη όχθη και ξεφεύγεις από κάθε μέτρο σύγκρισης και πώς αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις που ο ίδιος δημιουργείς. Α, και πώς είναι να ανακαλύπτεις έναν ακόμα λόγο για να τους λατρεύεις κάθε φορά που ξανακούς τους δίσκους τους.

19 άκουσαν τις μουσικές...:

Ανώνυμος είπε...

ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕΣ ΤΩΡΑ.......
ΟΙ RADIOHEAD ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ,ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΚΟΥΣΜΑΤΑ ΑΛΛΩΝ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΑΓΑΠΗΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΟΥΝ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ.TO CREEP EINAI ΑΠΟ Τ'ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ.ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ STREET SPIRIT,TO KARMA POLICE.
ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΤΗΟΜ ΥΟΡΚ ΕΙΝΑΙ ΣΠΑΝΙΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ...ΚΑΙ ΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΑΤΙ.ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟΝ.
ΠΑΝΟ ΑΡΓΗΣΕΣ.ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΟΙ RADIOHEAD ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΣΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΑΝ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ!!!!!

katerina.. είπε...

καλοριζικο Πανο.μαρεσει που διαβαζω κ μαθαινω πραγματα που ειναι αγνωστα σε μενα σχετικα με μουσικες.συνεχισε να μας δινεις τα φωτα σου.καλημερες.

dazed n' confused είπε...

@ South
Πολυ καλο Πανουλη μου...
Οσο κι αν ψιλο-χωλαινω στα 90ς, τα βασικα τα'χω...
Το Creep (μαζι με το Looser απο Beck) ηταν και ειναι ακομα, απο τα αγαπημενα μου, σε κρισεις αυτοεκτιμησης...
@ Aurangel
Αχ βρε Aurangel...
Ποσο τον εχεις αναλυσει τον Πανο...
Εγω ομως γιατι νομιζα, οτι το πρωτο του post, αντε με χιλια ζορια, τουτο 'δω το δευτερο, θα ηταν η για τον Boss, η για τους Madrugada...?

Ανώνυμος είπε...

Βρε βρε βρε τι βλέπουν τα μάτια μου τα μπιρμπιλωτά!!!
Μεγειά το blog Πανούλη.
Θα ήθελα να πω πολλά περισσότερα αλλά δυστυχώς τρέχω (...πολύ)

Φιλιά για την ώρα.
I 'll be back!! :-)

South Of The River είπε...

@D & C
Άστα να πάνε Γιώργο. Κι εγώ το ίδιο παθαίνω με το creep. Μόνο που δεν μου συμβαίνει μόνο σε κρίσεις αυτοκριτικής και ενδοσκόπησης αλλά συνέχεια.

@Κατερίνα
Νά 'σαι καλά Κατερινάκι. Σ' ευχαριστώ πολύ. Φιλιά στον Ζαμαν.

@MRL
Καλώς τηνε την πέρδικα! Πώς από δω; Μην νομίζεις ότι θα ξεφύγεις με ένα τέτοιο πενιχρό σχόλιο. Περιμένω...

Ανώνυμος είπε...

ΠΑΝΟΥΛΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΥΓΝΩΜΗ.
ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΠΛΑΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΕΙΡΑΞΩ.

dazed n' confused είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
dazed n' confused είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
dazed n' confused είπε...

Και για να μην κανεις τον κοπο...

Artist: Radiohead
Album: Pablo Honey
Year: 1993
Title: Creep

When you were here before
Couldn't look you in the eye
You're just like an angel
Your skin makes me cry
You float like a feather
In a beautiful world
And I wish I was special
You're so fuckin' special

But I'm a creep, I'm a weirdo.
What the hell am I doing here?
I don't belong here.

I don't care if it hurts
I want to have control
I want a perfect body
I want a perfect soul
I want you to notice
When I'm not around
You're so fuckin' special
I wish I was special

But I'm a creep, I'm a weirdo.
What the hell am I doing here?
I don't belong here.

She's running out again,
She's running out
She's run run run running out...

Whatever makes you happy
Whatever you want
You're so fuckin' special
I wish I was special...

But I'm a creep, I'm a weirdo,
What the hell am I doing here?
I don't belong here.
I don't belong here.


Μμμακια !!!
(και sorry για τα δυο προηγουμενα...
δικες μου αποτυχημενες προσπαθειες...)

Negma είπε...

Το προσέξαμε, αλλά don't worry, δεν θα σε κάνουμε ρόμπα...

(Πάνο, άμα μιλήσουμε, θύμησέ μου να σου πω τι γκάφα έκανε, ΟΚ? Sssshhhhh...)

dazed n' confused είπε...

Πανο... Πανο...
Κι εμενα να μου θυμησεις να σου στειλω μια ωραια φωτογραφια που μου στειλανε... και με ωραια χρωματακια...

Negma είπε...

@d & C
Πόσο καιρό θα με απειλείς πια μ' αυτό;

Μόλις πάω στο γραφείο θα του τη στείλω από μόνη μου να ησυχάσω!!!

Παλιοεκβιαστή!!!

drunk tank είπε...

καλημέρα Πάνο.
Radiohead!
απλά αγαπημένοι, συνοδοιπόροι από τη πρώτη στιγμή που εμφανίστηκαν.
το creep παραμένει ύμνος αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει κομμάτι τους που να μη λάτρεψα κατά περιόδους.ακόμα και το kid A και το Amnesiac που ήταν καθαρά πειραματικοί δίσκοι. όπως άλλωστε και ο προσωπικός του Τhom.
Μακράν ο καλύτερος ερμηνευτής της γενιάς μας. με απίστευτη ερμηνευτική δεινότητα και ενέργεια επί σκηνής, κι ας μην τους έχω δει ακόμα ζωντανά, αρκούν τα βίντεο και οι ζωντανές ηχογραφήσεις για να το καταλάβεις. κι ευτυώς έχω αρκετές στη δισκοθήκη μου!
όπως και οι εκπληκτικές του συνεργασίες με PJ, Bjork, Drugstore.
Συγνώμη που ξέφυγα από τους ραδιοκέφαλους και μιλάω τόσο για τον ραδιοκέφαλο!

καλές ακροάσεις

Ανώνυμος είπε...

'Απλά το άλμπουμ της δεκαετίας του ’90':Είναι ΤΟΣΟ μεγάλος δίσκος που κριτικοί και ακροατές δεν έχουν λόγια.
Έτσι απλά.
Θα τα ξαναπούμε...
Κώστας 'The Fuzzy Snail'

F είπε...

No surprises (αγαπημένο, πολύ)

A heart that's full up like a landfill,
a job that slowly kills you,
bruises that won't heal.
You look so tired-unhappy,
bring down the government,
they don't, they don't speak for us.
I'll take a quiet life,
a handshake of carbon monoxide,

with no alarms and no surprises,
no alarms and no surprises,
no alarms and no surprises,
Silent silent.

This is my final fit,
my final bellyache,

with no alarms and no surprises,
no alarms and no surprises,
no alarms and no surprises please.

Such a pretty house
and such a pretty garden.

No alarms and no surprises (get me outta here),
no alarms and no surprises (get me outta here),
no alarms and no surprises, please.

καλή συνέχεια!!!

Sogian είπε...

Με εντυπωσιάζουν πραγματικά οι γνώσεις σας γύρω από την ξένη μουσική. Μπράβο, παιδιά! Εγώ δεν την κατέχω σχεδόν καθόλου... Ελληνικά δώσε μου και πάρε μου την ψυχή!

Πάνο μου, συσπειρώνεις τα blogs με όλα σου τα μουσικά posts!

Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο! Να περνάς καλά!`

Xνούδι είπε...

Πολλές καλημέρες. Φανατική κι εγώ. Αν θες, μπορείς να πας εδώ (http://rockunplugged.wordpress.com/2007/08/) και να κατεβάσεις δύο τραγούδια που θα περιλαμβάνονται στον νέο δίσκο. Είναι από live και το demo που έχω στα χέρια μου έχει όλα όσα θα ακούσουμε επίσημα αρχές του 2008.
Το πρώτο από τα δύο, είναι το αγαπημένο μου και σίγουρα θα κάνει θραύση.
:)
Καλό ΣΚ

Xνούδι είπε...

Με συγχωρείς. Σου ξαναβάζω το λινκ γιατί δεν το έγραψα σωστά.

http://rockunplugged.wordpress.com/2007/08/

South Of The River είπε...

@Κωστας The Fuzzy Snail
Ξέρω ότι σου αρέσει φίλε πολύ! Και ετοιμάσου για τον καινούργιο. Σε λίγο καιρό θα έχεις δουλειά για preorder...

@F
Όντως εξαιρετικό δάσκαλε. Εμείς όμως θέλουμε εκπλήξεις, έτσι δεν είναι; Φιλιά.

@Χνούδι
Ευχαριστώ για την επίσκεψη πολύ. Είχα και πριν λίγο καιρό Link γι αυτό το site αλλά δεν αξιώθηκα ακόμα λόγω δυσκολιών... χρονικών και δικτυακών. Θα τα πούμε!

@Mutant boy
Περιμένω κι εγώ Γι'άννη μου τα σχόλιά σας να συνεχίσω μα μαθαίνω. Έτσι γίνεται με ότι αγαπάς πολύ. Σχόλια και παρατηρήσεις από όλους. Thanx.