11 Δεκ 2007

R.E.M. - It's the end of the world...

Και μετά τον Tim Buckley και το τόσο μικρό χρονικό διάστημα που υπήρξε ενεργός μουσικά, σε μια μπάντα που είναι ακόμα μαζί μας. Μια μπάντα σταθερή, με εξαιρετικούς μουσικούς, που λίγο έλειψε να καθιερωθεί σαν το κορυφαίο γκρουπ της Αμερικής (αν δεν είναι ήδη για πολλούς). Τους R.E.M.

Τον Ιανουάριο του 1980 στην Georgia των Η.Π.Α., ο Michael Stipe γνώρισε τον Peter Buck σε ένα δισκάδικο, και ανακάλυψαν ότι μοιράζονταν τα ίδια γούστα, όπως η Patti Smith, οι Television και οι Velvet Underground. Αργότερα γνώρισαν τον Mike Mills και τον Bill Berry, οι οποίοι έπαιζαν μαζί από το σχολείο, και έτσι απλά σχημάτισαν τους R.E.M. (όνομα που ανέσυρε ο Stipe από ένα λεξικό, ύστερα από την απόρριψη διαφόρων άλλων ονομάτων).

Καθ’ ομολογία του μεγάλου αυτού τραγουδιστή που ακούει στο όνομα Michael Stipe, δεν ξεκίνησαν με σκοπό κάτι μεγάλο. Απλά έπαιζαν, έκαναν πρόβες, και περιοδεύανε στην ευρύτερη περιοχή της Georgia και αργότερα σε κάποια τμήματα της Ν. Αμερικής. Το 1981 κυκλοφορούν το πρώτο τους single «Radio Free Europe», το οποίο οι N.Y. Times το ανακήρυξαν ως ένα από τα καλύτερα single της χρονιάς. Ο δρόμος είχε ανοίξει…

Το 1983 κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο, το «Murmur», με το The Rolling Stone να τον χαρακτηρίζει άλμπουμ της χρονιάς, παρόλο που πούλησε μόνο (!) 200.000 αντίτυπα. Την ίδια χρονιά πραγματοποιούν την πρώτη τους τηλεοπτική εμφάνιση όπου παρουσιάζουν το τραγούδι «So. Central Rain (I’m sorry)» σαν single του επόμενου δίσκου τους, του «Reckoning (1984)». Δίσκος που έκανε το βρετανικό μουσικό περιοδικό NME να χαρακτηρίσει τους R.E.M. ως μια από τις πιο συναρπαστικές μπάντες του πλανήτη!

Με παραγωγό τον Joe Boyd (που είχε δουλέψει και με τον Drake) για τον τρίτο τους δίσκο «Fables of the reconstruction (1985)», το γκρουπ αλλάζει πορεία. Γίνεται πιο σκοτεινό, με τον Stipe να γράφει στίχους με τη μορφή ιστοριών. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στη Αγγλία, κάτι που δυσκόλεψε πολύ τα μέλη της μπάντας, λόγω του κλίματος και των κακών συνθηκών διαμονής και διατροφής! Η ατμόσφαιρα μεταξύ τους έγινε τόσο τεταμένη που έφτασαν ένα βήμα πριν τη διάλυση! Η κρίση αυτή (ευτυχώς) δεν κράτησε πολύ. Έναν χρόνο αργότερα με το «Life rich pageant», πούλησαν για πρώτη φορά πάνω από 500.000 κόπιες, με την αυτοπεποίθηση του Stipe και του Buck να είναι προφανής στα τραγούδια του δίσκου.

1987 και οι R.E.M. κυκλοφορούν έναν μεγάλο δίσκο (ίσως ο αγαπημένος μου). Το «Document». Το The Rolling Stone τους κάνει εξώφυλλο με τη λεζάντα: «America's Best Rock & Roll Band». Ακολούθησαν τα «Green (1988)» και «Out of time (1991)», και το 1992 η μπάντα κάνει ένα ακόμα τεράστιο βήμα: το «Automatic for the people». Στη συνείδησή μου κονταροχτυπήθηκε στα ίσια με το «OK Computer» και 5-6 άλλους δίσκους για δίσκος της δεκαετίας του ’90. Ακολούθησε το πολύ καλό «Monster» του 1994 και το 1996 υπογράφουν με την Warner το μεγαλύτερο έως τώρα συμβόλαιο που υπέγραψε ποτέ μπάντα με εταιρία: 80.000.000 δολάρια. Με την ετικέτα της Warner κυκλοφορούν το «New Hi-Fi Adventures».

Το 1997 αποχωρεί ο μεγάλος κιθαρίστας Peter Buck, κάτι που στο άλμπουμ «Up» της επόμενης χρονιάς ήταν πολύ προφανές. Μέτριο και το «Reveal» του 2001, ενώ το 2004 με το «Around the sun» επιστρέφουν μετά από τρία χρόνια απουσίας. Επίσης μέτριος δίσκος, αλλά με ένα τραγούδι πραγματικό διαμάντι: το «Outsiders».

Θα έλεγα με ευκολία ότι οι R.E.M. ανήκουν στην κατηγορία των συγκροτημάτων που τα έκαναν και τα έχουν όλα. Εκατομμύρια πωλήσεις, αμέτρητες sold out συναυλίες σε τεράστια στάδια και φεστιβάλ, δισεκατομμύρια θαυμαστών ανά τον κόσμο. Με ακόμα μεγαλύτερη ευκολία όμως θα έλεγα ότι όσο γιγαντωνόταν η φήμη τους, τόσο αυτό τους έκανε πιο συγκρατημένους, σεμνούς και ταπεινόφρονες, αλλά και καλύτερους μουσικούς. Δεν σταμάτησαν ποτέ να εξελίσσονται, ούτε να θυμούνται το πώς ξεκίνησαν. Και όπου κι αν φτάσουν στο μέλλον (αν έμεινε κάτι που δεν το κατέκτησαν), θα είναι πάντα μια παρέα από την Georgia, που απλά ζει για να κάνει μουσική! Και αυτό θα το εισπράττει πάντα και ο τελευταίος ακροατής…




UPDATE: Νεός δίσκος. Και ναι, το μετριότατο "Around the sun" είναι ευτυχώς για όλους μια κακή στιγμή τς μπάντας. 2008 και το "Accelerate" μας σκούντηξε όσο χρειαζόταν. Οι R.E.M. είναι ακόμα εδώ...



14 άκουσαν τις μουσικές...:

South Of The River είπε...

Από το πολύ μεγάλο Automatic for the people, ένα αγαπημένο...

R.E.M. - Drive (Automatic for the people, 1992)

Smack, crack, bushwhacked
Tie another one to the racks, baby

Hey kids, rock and roll
Nobody tells you where to go, baby

What if I ride? What if you walk?
What if you rock around the clock?
Tick-tock, tick-tock
What if you did? What if you walk?
What if you tried to get off, baby?

Hey kids, where are you?
Nobody tells you what to do, baby

Hey kids, shake a leg
Maybe you're crazy in the head, baby

Maybe you did, maybe you walked
Maybe you rocked around the clock
Tick-tock, tick-tock
Maybe I ride, maybe you walk
Maybe I drive to get off, baby

Ollie, ollie
Ollie, ollie, ollie
Ollie, ollie in come free, baby

Smack, crack, shack-a-lack
Tie another one to your back, baby

Hey kids, rock and roll
Nobody tells you where to go, baby, baby, baby

αν ακούς είπε...

πραγματικα μεγαλη μπαντα, που πολλα ακατα την αποψη μου οφειλει στον Stipe. προσωπικα τον θεωρω εναν απο τους μεγαλύτερους περφορμερς. καταπληκτική έκφραση και στη φωνή και στη κίνηση. ποιος δεν έμεινε κολλημένος στην οθονη της τηλεορασης του στο βιντεοκλιπ του loosing my religion με τον Stipe να χορεύει κουνωντας τα χέρια του έτσι όπως ποτέ δεν είχαμε δει ως τότε ( ομολογω οτι πολλες φορες κλειδωθηκα στο δωματιο μου προσπαθωντας να μιμιθω την κινηση αυτη). το drive ένα απο τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια απο παντα και για πάντα, e-bow the letter, the one i love, και τοσα άλλα...


μόνο που - και αυτό είναι προσωπικη καθαρα αποψη- στο τέλος αυτό που μου αφησαν απο το σύνολο του έργου τους ήταν ότι φλυαρησαν πολύ. εφτιαξαν πολλούς δισκους και τα πραγματικά καλα κομματια που αφησαν πισω τους ήταν τελικα λιγα.

Aurangel είπε...

ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΠΑΝΟΥΛΗ.
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ...
ΖΕΣΤΑΘΗΚΕΣ ΚΑΘΟΛΟΥ?ΟΧΙ ΤΙΠΟΤ'ΑΛΛΟ ΑΛΛΑ ΣΤΟ BLOG ΤΗΣ NEGMA ΕΙΣΕΠΡΑΞΑ ΜΙΑ ΠΑΓΩΜΑΡΑ ΛΕΜΕ(ΕΣΥ ΤΟ ΕΙΠΕΣ).
Ν'ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΘΕΜΑ!!!
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΩΝ R.E.M, ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ ΣΤΟ EVERYBODY HURTS,ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ, ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ.

ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΖΩ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥ ΦΑΣΗ ΠΡΟΦΑΝΩΣ.
ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΓΙΟΡΤΕΣ ΒΛΕΠΕΙΣ, ΚΑΙ ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΖΕΣΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΑ, ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΓΚΡΙΖΟ ΧΡΩΜΑ!!!

ΜΗΝ ΑΠΟΡΗΣΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΟ SOUNDTRACK ΤΗΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ ΜΟΥ!!!

ΑΝΥWAY,
ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ

Negma είπε...

Καλημέρα Πάνο μου!

Σε καλωσορίζω κι από δω!
Εντάξει η απόψυξη, όλα καλά;

Από τους R.E.M. αυτό που μου έχει μείνει έντονα χαραγμένο στη μνήμη, είναι δύο κομμάτια από το Out of Time: Το Loosing my religion (1)και το Shiny Happy People (2) (αυτό μ' αυτήν από τους Β-52, δεν ξέρω το όνομά της).

Σύχναζα τότε σε ένα "καινούργιο" στέκι, το Booze (δεν ξέρω τι σχέση έχει μ' ένα που "παίζει" στα πράγματα στις μέρες μας) και θυμάμαι που με το τότε αγόρι μου, μας άρεσε να κάνουμε λίιιγο στην άκρη και να παρατηρούμε για να γελάμε, τα ίδια ακριβώς άτομα, τη μια να μισοκλείνουν τα μάτια τους, να σμίγουν τα φρύδια τους και να τραγουδάνε πονεμένοι και οργισμένοι το (1) και λίγα λεπτά μετά να χοροπηδάνε τρισευτυχισμένοι, αγκαλιασμένοι σε κύκλους τραγουδώντας το (2).

(Άσχετο, αλλά την ίδια περίοδο, στο ίδιο μαγαζί, ήταν της μοδός στο τσακίρ κέφι να ανεβάζουν στους ώμους τους τα αγόρια τα κορίτσια τους και να χορεύουν κατ' αυτόν τον τρόπο. Συνιστώ να μην το δοκιμάσετε αν το αγόρι σας έχει πιει τ' άντερά του (κι εσείς επίσης...) γιατί η έννοια "ισορροπία" γίνεται άκρως σχετική. Ειδικά αν έχει ύψος 1,95... πονάει πολύ όταν σκας κάτω!)

Φιλούμπες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

dazed n' confused είπε...

Καλησπερα Πανουλη...
Welcome back παγωμενε Πανουλη...

Καλα... Ουδεν σχολιο για τους R.E.M. ...
Μονο στιχοι απο ενα απο τα πιο αγαπημενα μου...


This one goes out to the one I love
This one goes out to the one I've left behind
A simple prop to occupy my time
This one goes out to the one I love

Fire (she's comin' down on her own, now)



This one goes out to the one I love
This one goes out to the one I've left behind
Another prop has occupied my time
This one goes out to the one I love


R.E.M. : The One I Love

South Of The River είπε...

@Αν ακούς...
Τα χορευτικά του Stipe στο βιντεοκλιπάκι του Loosing my religion ήταν όντως το κάτι άλλο.

Όσο για την άποψή σου, φυσικά είναι σεβαστή. Μπορεί να θεωρείς ότι ήταν γενικά πολύ φλύαροι σε πολλούς δίσκους, αλλά πρέπει να αναγνωρίσεις το προσωπικό τους ύφος που είναι διάχυτο, ακόμα και όταν φλυαρούσαν.

Θα τα πούμε. Καλημέρα!

@Aurangel
Κων/να μου καλημέρα. Και το Everybody hurts απ'τα τραγούδια που είναι βαθιά χαραγμένα μέσα μας.

Καλή επίλογη πάντως για soundtrack διάθεσης. Ίσως να το επέλεγα κι εγώ..

Φιλιά και καλημέρες!

@Negma
Καλημέρα Στέλλα μου. Έχει πολλή πλάκα όταν περιγράφεις τέτοιες φάσεις από το (βρώμικο!!!) παρελθόν σου! Πού είχες μπλέξει;

Kate Pierson η τραγουδίστρια των B52. Αλλά εξίσου ωραία συνεργασία της στο Candy με τον Iggy!

Φιλιά!

@D&C
Καλημέρα Γιώργο!
Θέλω κι εγώ να ξεπαγώσω αλλά δεν μ'αφήνουνε...

Όσο για το The one I love, όντως ουδέν σχόλιο. Ψάξε να κατεβάσεις το R.E.M. MTV Unplugged (2001) να ακούσεις μια απίστευτη διασκευή που του κάνανε! Θα με θυμηθείς.

Χαιρετώ!

drunk tank είπε...

καλησπέρα Πάνο.

ελπίζω σύντομα να επιστρέψω κανονικά και να τα λέμε πάλι.
στείλε μέηλ αν πρόκειται να ανέβεις καθόλου τις μέρες των γιορτών φίλε.

για τους rem δε θα σου πω τίποτα σήμερα.
θα περάσω κάποια άλλη ώρα μάλλονν.
ή μάλλον θα πω αυτό που δε χρειάζεται καν νομίζω να πω: είμαι της γενιάς του losing my religion.στα πρώτα μουσικά μου βήματα ουσιαστικά. άρα...

καλό βράδυ φίλε

Chryssa είπε...

IMITATION OF LIFE


Charades, pop skill
Water hyacinth, named by a poet
Imitation of life.
Like a koi in a frozen pond.
Like a goldfish in a bowl.
I don't want to hear you cry.

Thats sugarcane that tasted good.
Thats cinnamon, thats Hollywood.
C'mon, c'mon no one can see you try.

You want the greatest thing
The greatest thing since bread came sliced.
You've got it all, you've got it sized.
Like a Friday fashion show teenager
Freezing in the corner
Trying to look like you don't try.

Thats sugarcane that tasted good.
Thats cinnamon, thats Hollywood.
C'mon, c'mon no one can see you try.

No one can see you cry.

That sugar cane that tasted good.
That freezing rain, that's what you could.
C'mon, c'mon on no one can see you cry.

This sugarcane
This lemonade
This hurricane, I'm not afraid.
C'mon, c'mon no one can see you cry.

This lightning storm
This tidal wave
This avalanche, I'm not afraid.
C'mon, c'mon no one can see me cry.

That sugar cane that tasted good.
That's who you are, that's what you could.
C'mon, c'mon on no one can see you cry.

That sugar cane that tasted good.
That's who you are, that's what you could.
C'mon, c'mon on no one can see you cry

Μ΄ΑΡΕΣΕΙ, Μ΄ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ...
ΠΟΛΛΕΣ ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ ΣΤΙΣ ΓΚΡΙΖΕΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΣΑΣ...
ΟΛΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΛΙΓΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΑ.

ΠΑΝΟ ΜΟΥ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ.

South Of The River είπε...

@Κων/νος Π.
Φίλε καλησπέρα. Της ίδιας γενιάς είμαι και εγώ, οπότε... καταλαβαίνω! Δεν θα γινόταν και διαφορετικά άλλωστε!!!

Φιλιά!

ΑΑΑ. Αύριο άκου Δεύτερο Πρόγραμμα. Σου έχω έκπληξη...

@Χρύσα
Πού είσαι εσύ; Ε;

Ίσως το καλύτερο τραγούδι του Reveal. Χαίρομαι!!!

Φιλιά και σε σένα!!!

South Of The River είπε...

@Κων/νος Π.

Δεύτερο στις 9 το βράδυ!

drunk tank είπε...

τώρα αν σου πω ότι μόλις είδα το μήνυμά σου????
γμτ μ@#^$#ι@ μου!!!!

ένα 5λεπτο θα προλάβω...

Ανώνυμος είπε...

'Οταν έχεις γράψει μερικά εξαιρετικά τραγούδια (στη σχετική λίστα προσθέτει ο καθένας μας τα αγαπημένα του)που ακούγονται μετά από τόσο καιρό μάλλον εξηγείται η μεγάλη αγάπη του κοινού προς τους REM.
Προσωπικές μου προτιμήσεις απο την δισκογραφία τους είναι το Document,Monster,Automatic for the people (όχι όμως στο βαθμό που αναφέρεις) και το Green απ'το οποίο έρχονται οι επόμενοι στίχοι που τότε ο κολλητός το είχε single και το είχαμε 'λιώσει':
WORLD LEADER PRETEND
I sit at my table and wage war on myself
It seems like it's all...it's all for nothing
I know the barricades, and
I know the mortar in the wall breaks
I recognize the weapons, I used them well

This is my mistake. Let me make it good
I raised the wall, and I will be the one to knock it down

I've a rich understanding of my finest defenses
I proclaim that claims are left unstated,
I demand a rematch
I decree a stalemate
I divine my deeper motives
I recognize the weapons
I've practiced them well. I fitted them myself

It's amazing what devices you can sympathize...empathize
This is my mistake. Let me make it good
I raised the walls, and I will be the one to knock it down

Reach out for me and hold me tight. Hold that memory
Let my machine talk to me. Let my machine talk to me

This is my world
And I am the world leader pretend
This is my life
And this is my time
I have been given the freedom
To do as I see fit
It's high time I've razed the walls
That I've constructed

It's amazing what devices you can sympathize...emapathize
This is my mistake. Let me make it good
I raised the walls, and I will be the one to knock it down

You fill in the mortar. You fill in the harmony
You fill in the mortar. I raised the walls
And I'm the only one
I will be the one to knock it down
Για το τέλος σημειώνω την καταπληκτική,φετινή, ακουστική εκτέλεση του The One I Love από την Rosie Thomas μαζί με τον Sufjan Stevens.Θα την αγαπήσετε...
Θα τα ξαναπούμε...
Κώστας 'The Fuzzy Snail'
Υ.Γ. Για αύριο φίλε καλό μας ταξίδι!

South Of The River είπε...

@Κων/νος Π.
Δεν πειράζει φίλε! Ξέρω ότι θα... ακούς!

Φιλιά

@Κώστας "The Fuzzy Snail"
Τη διασκευή που επικαλείσαι την έμαθα από σένα. Και είναι εκπληκτική. Μας την θυμίζεις στο μαγαζί όπου διαπρέπεις κάθε βδομάδα...

Όσο για το βράδυ..., καλό μας ταξίδι!

Negma είπε...

Για χθες...

Ένα μόνο... έτσι... για να μην ξεχνάμε και τα παλιά...

ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ, ΑΠΛΑ ΥΕΡΟΧΟΙ!!!!!!!