24 Σεπ 2007

Madrugada - Step into this room and dance for me...


Άργησα να γράψω γι’ αυτή την μπάντα ε;

Ήταν το 1999 όταν μια μπάντα από τον μακρινό βορρά, την μακρινή και ελκυστική Νορβηγία, κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ, το «Industrial silence», τέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά τη δημιουργία της. Την μπάντα αποτελούσαν οι Sivert Hoyem (vocals), Robert Buras (guitars) και Fred Jacobsen (bass). Σταθερό drummer δεν είχαν ποτέ. Πάντα session, αλλά πάντα εξαιρετικούς.

Είχαν ήδη κυκλοφορήσει το πολύ καλό «Madrugada EP» το 1998 αλλά σε ελάχιστα αντίτυπα (περιέχει το αγαπημένο μου ίσως τραγούδι τους, το «Oceanliner»), καθώς και το «New Depression» το 1999.

Μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ ωστόσο, πήραν μπρος για τα καλά. Οι περιοδείες και οι sold out συναυλίες ανά την Ευρώπη διαδέχονταν η μια την άλλη. Και το 2001 έβαλαν και αυτοί έναν πολύ μεγάλο και σημαντικό λίθο στο παγκόσμιο ροκ οικοδόμημα: Το «The nightly disease». Δίσκος πολύ σημαντικός, και μάλλον από τα γερά φαβορί για καλύτερος δίσκος της δεκαετίας που διανύουμε (μαζί με το «All is dream» των Mercury Rev της ίδιας χρονιάς – 2001). Ακολούθησε το «Grit» το 2002, άλμπουμ μέτριο είναι η αλήθεια αλλά με κάποια εξαιρετικά τραγούδια, όπως το «Majesty» και το «Bloodshot adult commitment».

Το 2005 επανήλθαν με το «The deep end», καταιγιστικό και με πολλές αιφνιδιαστικές αλλαγές.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που έπαθα τόσο εγώ όσο και ο υπόλοιπος κόσμος όταν τους πρωτοείδα ζωντανά: οι πάντες, με το που βγήκαν στη σκηνή, κάναμε ασυναίσθητα ένα βήμα πίσω. Σαν να μας έσπρωξε η μπάντα με το εκτόπισμά της, σαν ένα περίεργο «ωστικό κύμα» να μας παρέσυρε. Η αβυσσαλέα φωνή του Sivert, οι δωρικές και λακωνικές μπασογραμμές του Fred και το τόσο εμπνευσμένο και επιβλητικό παίξιμο του Robert δεν άφηναν στο κοινό και πολλές επιλογές από το να υποκλιθεί απλά.

Ιδιαίτερα δημοφιλείς στη χώρα μας, έδωσαν συναυλίες και σε πόλεις εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης όπως σε Λάρισα και Ρόδο.

Την ίδια χρονιά που κυκλοφόρησε το «The deep end», έβγαλαν και το live άλμπουμ «Live at Tralfamadore». Και δύο χρόνια μετά (τον Ιούνιο που μας πέρασε), κι ενώ ο Sivert είχε ήδη βγάλει ένα άλμπουμ με τους Volunteers αυτή τη φορά, συνέβη ένα θλιβερό γεγονός, τόσο για την μπάντα όσο και για τους θαυμαστές της. Ο Robert (ίσως ο σημαντικότερος κιθαρίστας των τελευταίων ετών) βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στο Oslo. Ήταν μόλις 31 ετών! Το νέο – όπως συμβαίνει με κάθε κακό νέο – ταξίδεψε αστραπιαία και σύσσωμος ο μουσικός κόσμος έσπευσε να εκφράσει την θλίψη του, αμέσως μόλις το σοκ τους επέτρεψε να εκφραστούν στοιχειωδώς.

Νύχτα. Σε ένα σκοτεινό μπαράκι. Ένα ποτό πάνω στη μπάρα να σου κρατάει συντροφιά. Με τα δάχτυλά σου να παίζεις το ποτήρι, να παρατηρείς τον πάγο να λιώνει αργά. Και από τα ηχεία να σου μιλάνε οι Madrugada…

So put your warm, little hands for I can see them, put those hands on my face, tell me you love me and no one else…




Hands up, I love you…

8 άκουσαν τις μουσικές...:

Negma είπε...

Θυμάσαι που σου έλεγα ότι έχω φρικάρει επειδή δεν πήρα τις "μουσικές μου" στην Αίγυπτο;

Τη μέρα που ήρθε, κατέβηκε στην παραλία να με βρει. Ήμουν ήδη στη θάλασσα και βγαίνοντας να πάω στην ομπρέλα μας, ακούω... Madrugada!!! Γυρνούσα γύρω-γύρω το κεφάλι μου να βρω από που ακούγεται - δεν πίστευα στ' αυτιά μου! Τότε με κοιτάει και μου λέει: "Από το κινητό μου ακούγεται. Πριν φύγω μετέφερα από το PC αυτό το file και ένα άλλο που έλεγε Tindersticks. Σκέφτηκα ότι εδώ δεν είχες τίποτα ν' ακούς..."

Να πω πως ένιωσα; Μπα...

Να πω ποιο είναι το αγαπημένο μου; Πάλι μπα...

Θα σε αφήσω, με το ίδιο πράγμα που σου είπα τη μέρα του θανάτου του Buras:

Ένα φιλί.

Ανώνυμος είπε...

So do you like where we're headed?
Does it make sense in your eyes?
Do you miss me, baby, when I fall asleep?
Do you reach out for my arm?
Do you find it's too far away?
Do you?

drunk tank είπε...

Πάνο μου καλημέρα, καλή μας εβδομάδα.
Με το λίγο που σε ξέρω πίστευα κι εγώ ότι το πρώτο σου ποστ θα ήταν για τους αγαπημένους Νορβηγούς Madrugada.

Το industrial silence, όσο κι αν επιμένετε όλοι για το nightly disease, για εμένα παραμένει ο τοπ δίσκος τους και ενας από τους καλύτερους ever!
μάλλον φταίει το blue,strange colour blue που με έχει σημαδέψει από το πρώτο ήδη άκουσμά του κάπου το 99...

Oh, everybody's sleeping now
An industrial silence singing
And the rain will keep hammering down from overhead
Now there's a blue, blue, strange colour blue
Let me dream of me and you
Oh, how the rain keeps coming down
Pour, oh, running down the window
Like a vein on my arm

South Of The River είπε...

@Negma
Διακοπές με Madrugada και Tindersticks... χμ... ακόμα και στις διακοπές ε; Δεν σε παρεξηγώ Negma μου. Κι εγώ έτσι κάνω...
Φιλιά!!!

@Ανώνυμος
It happens whenever you smile,
you save me, you and the whole world...

@Κω/νος Π.
Κων/νε μου το Industrial Silence το θεωρώ κι εγώ κορυφαίο, από τα καλύτερα "πρώτα" άλμπουμ μιας μπάντας. Απλά με το "The Nightly Disease" εδραίωσαν την παρουσία τους πιστεύω.
Norwegian Hammerworks corp. O ορισμός του Industrial. Δεν αρνήθηκαν ποτέ τις επιρροές τους από Sonic Youth, αλλά στο κομμάτι αυτό τους ξεπέρασαν. Όσο για το Strange color blue, νά'ξερες μόνο τι μου θυμίζεις...

Ανώνυμος είπε...

Tonight I have no words for you
Made a promise to say so much
Oh I can only steal from you
What already belongs to us
I would like to sing a firestorm
And not some rich and soothing well
Well all such lines are forbidden now
And it's you I cannot touch

South Of The River είπε...

@Ανώνυμος 2
Καλή/καλέ μου ανώνυμη/ε, απαντώντας ουσιαστικά στο πρώτο ανώνυμο σχόλιο του Blog, θα ένιωθα πολύ καλύτερα αν υπέγραφες κιόλας τους στίχους των Madrugada που ανέβασες! Σ’ ευχαριστώ!

Talisker είπε...

TOYΣ ΛΑΤΡΕΥΩ!!!

South Of The River είπε...

Καλώστηνα (μια λέξη).

Εμείς να δεις πώς τους λατρεύουμε. Τρεις φορές σε συναυλίες τους. Τέλος. Χάρηκα που πέρασες. Φιλιά!