«Α, ρε καψερέ γέρο – νέγρο Gil! Πού να’ ξερες σε τι θα εξελισσόταν αυτό που δίσασκες…»
Τι να λέμε τώρα! Για το πόσο έχουμε ανάγκη τέτοιους δίσκους, από τέτοιες μορφές;
Ο νονός της ραπ και του τριπ χοπ (πώς να νιώθει άραγε τώρα που θα βλέπει τα ραπ βίντεο κλιπς να μοιάζουν με πορνοταινίες;). Στο περιθώριο τότε με τα ακαταλαβίστικα τραγούδια του, τις απαγγελίες των στίχων του (spoken word soul το λένε αυτό λέει, αλλά ποσώς με ενδιαφέρει μπροστά στο τι λέει και πώς το λέει), τα τότε πρωτόγονα beat ρυθμικά του μέρη.
Έπειτα από αναρίθμητα χρόνια στην ταλαιπώρια από ναρκωτικά και ασθένειες (φημολογείται και για εκείνη του AIDS), μπες βγες σε φυλακές και ιδρύματα απεξάρτησης, ο Gil Scott – Heron, ένας από τους πιο καταραμένους κυριολεκτικά ποιητές της σύγχρονης αμερικάνικης κουλτούρας, επανέρχεται. Με ένα πρόσωπο που θυμίζει 80χρονο (αυτός είναι 60), με ένα μυαλό πηγμένο όσο δεν πάει. Εξ ου και ο τίτλος του άλμπουμ.
Τι να λέμε τώρα! Απλά να ακούσετε τις απαγγελίες του, μα και τις διασκευές του («Me and the devil» του Robert Johnson, «I’ll take care of you» του Brook Benton). Και πόσα μπράβο να δώσεις στον ιδιοκτήτη της XL Recordings που πήγε αυτοπροσώπως στην φυλακή να του ζητήσει να κάνει άλμπουμ μαζί του!
Η επιτομή των άλμπουμ που δεν θα δουν ποτέ αρκετό «φως» (δεν το πολυμπορούν άλλωστε). Αλλά δεν πειράζει. Πώς θα «πουλήσει» άλλωστε δίσκος με έναν τρελό μαύρο, που μοιάζει σαν γέρο-bluesman απ' αυθείας απ' τις λάσπες του Μισισιπή, είναι τίγκα στα ντραγκς και περιφέρεται σε φυλακές και ιδρύματα;
Ωραίος τίτλος από τον Another day full of dread για το εν λόγω άλμπουμ: Βραχνός Προφήτης (ϊσως η πιο ταιριαστή κλοπή από τον μεγάλο δίσκο του Θ. Παπακωσαντίνου...).
On coming from a broken home...
ΣΗΜ: Κάτι περίεργο παίζει με τα άλμπουμ του 2010. Ήδη το παρόν, αυτό και αυτό είναι στάνταρ στην πεντάδα της χρονιάς…
0 άκουσαν τις μουσικές...:
Δημοσίευση σχολίου