1 Φεβ 2010

Midlake - 2010 - The courage of others


«Ορκίζομαι να μείνω στη μέση της λίμνης. Χωρίς φόβο, με πάθος, και εύχομαι να ξεμείνω από θάρρος για να παίρνω και απ’ των άλλων...»


(... ακολουθεί ένα κείμενο, που κατά την δημιουργία του, ποτέ μου δεν ξαναένιωσα τόσο έντονα και επανειλημμένα πόσο φτωχός είναι ο λόγος – ο δικός μου τουλάχιστον – όταν καλείται να περιγράψει ένα αριστουργηματικό έργο τέχνης...)


Προγενέστερος βίος: «Bamnan and Silvercork» το 2004, «The trials of Van Occupanther» το 2006. Χαρακτηριστική η εμμονή τους στους ήχους των 70’ς. Κρυμμένοι ηθελημένα από όλους και όλα. Άφαντοι και αθόρυβοι. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν είναι απ’ τους ελάχιστους που εμμένουν και έχουν κάνει βίωμα κάτι που πλέον έχει περάσει σε ύστατη και όχι και τόσο απαραίτητη προϋπόθεση, αφού βασιλεύουν οι κοιλιακοί, οι καμπύλες, τα blockbuster video clips, οι γάμοι με διασημότητες άλλων στερεωμάτων, τα Grammy Awards, και εν γένει ό,τι συνθέτει την εμετική εικόνα. Ότι προχωράς και στη συνείδηση του κόσμου καταξιώνεσαι με έναν και μόνο τρόπο: γράφοντας καλά τραγούδια.


Το concept: Ένας δίσκος με ένα, μόνο και συγκεκριμένο θέμα: την φύση, την σχέση που έχει πια μαζί της ο άνθρωπος, την σχέση που θα έπρεπε να έχει ή που κάποτε είχε. Ακόμα και ο τίτλος του εκεί αναφέρεται. Στο τι θάρρος πρέπει να έχει ο άνθρωπος για να της φέρεται έτσι, αγνοώντας την δύναμή της, την αξία της, τον ρόλο της. Αλλά και τι θάρρος πρέπει να έχει για να υποστεί τις αυτονόητες συνέπειες των πράξεών του. Και αλήθεια, πόσο καιρό έχει να μας συγκλονήσει έτσι ένα άλμπουμ (και αν το έχει κάνει ποτέ κάποιο σε τέτοιο βαθμό), με θέμα διαφορετικό από την αγάπη, τον έρωτα, την απώλεια, τη μοναξιά, ακόμα και τον κοινωνικοπολιτικό αντίλογο; Μερικοί απ’ τους τίτλους των τραγουδιών: «Acts of man», «Core of nature», «Winter dies», «Small mountain», «In the ground»...


Τα τραγούδια: Μιας και τα πιάσαμε... απλά δεν υπάρχουν λόγια. Με το άλμπουμ να είναι αρκετά διαφορετικό από εκείνη την χειροβομβίδα «The trials of Van Occupanther» του 2006, είναι ταυτόχρονα και τόσο οικείο. Λιγότερη flower power (άφησαν στον στίχο να κάνει αυτή τη δουλειά), χωρίς το πολύ γρήγορο κομμάτι, πάντα κυρίως ακουστικά, με τις χαρακτηριστικές πρωτόγονες, ή καλύτερα ακατέργαστες παραμορφώσεις, και εκείνα τα μοναδικά, αναρριχόμενα σε ανεμόσκαλα φωνητικά του Tim Smith! Χωρίς να υπάρχει πουθενά η μεγάλη διαφορά στην ενορχήστρωση και με ακόμα μικρότερη στους ρυθμούς, τα τραγούδια είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Απλά ένας δίσκος που τον πίνεις στο ποτήρι άσπρο πάτο. Και μένει για πάντα στο στομάχι σου...


Η προσφορά / επιπτώσεις στην ανθρωπότητα: Η προσφορά στην μουσική είναι δεδομένη, αφού αυτό ισχύει για οποιοδήποτε πολύ καλό άλμπουμ. Εδώ όμως θα μπορούσαμε να είχαμε κι άλλες προεκτάσεις, καθώς αν το άλμπουμ είχε πέσει στα χέρια κάποιων που δεν υπάρχουν ή είναι άφαντοι πια, θα είχαμε συγκλονιστικές αποκαλύψεις και ομολογίες που ενδεχομένως να μην μπορούσε να αντέξει ο κοινός νους. Ο Magic Johnson (λιμνάνθρωπος κι αυτός) θα αναγκαζόταν να αποκαλύψει ότι δεν ήταν ποτέ από αυτήν τη γη, ο Ayrton Senna θα ομολογούσε ότι τις νύχτες άκουγε το αίμα του να τρέχει στις φλέβες του με ήχο μονοθεσίου. Ας πέσει τουλάχιστον στης Nadia Comaneci να παραδεχτεί επιτέλους τα περί προσθήκης υγρού καουτσούκ στο γάλα της, ή έστω στα χέρια του J.J. Abrams να αποκαλύψει δημοσίως την επόμενη στιγμή το τέλος του LOST…




9 άκουσαν τις μουσικές...:

Negma είπε...

Δεν ξέρω αν θα φτάσει ποτέ στα χέρια αυτών που αναφέρεις, αλλά για τα χέρια και τα αυτιά που ξέρω σίγουρα πως θα αγγίξει "τούτο-το-πράμα", μάλλον θα έχουμε τις εξής αποκαλύψεις:

Μια Μικρή Πριγκήπισσα, πως ήρθε στη γη από ένα αστέρι που λεγόταν Μωβ Λίμνη, αφήνοντας εκεί το αγαπημένο της Μωβ Νούφαρο,

Ένα Χρυσό Ψαράκι, πως στη λίμνη που μεγάλωσε, τα τάιζαν λέξεις και σημεία στίξης,

και

Μία Γαλάζια Νεράιδα, πως πριν αφήσει τη λίμνη της κι έρθει στον κόσμο μας, είχε αντί για χέρια, ένα βιολί κι ένα δοξάρι.




Καλημέρα, Πρώην Βατραχάκι! Ελπίζω να μην σου λείπει πολύ η δική σου λίμνη, αλλά αυτός ο κόσμος έχει ανάγκη από Παραμυθένιους Πρίγκηπες, οπότε δεν θα το γλίτωνες το φιλί...

Χ

Xνούδι είπε...

Mαγέψτε με κι άλλο.
Μπορείτε;
Μπορείτε!

Καλημέρα, Ψιτονεγκμοδενμπορωμεαυταπουακουωκαιδιαβάζω.

ΥΓ. Εχω πάθει την πλάκα μου.

Ανώνυμος είπε...

..πόσο "φτωχή" ένιωσα όταν κατάλαβα ότι δεν είχα ιδέα πως υπήρχαν!
..μα και πόσο χαρούμενη που τους έμαθα (ποτέ δεν είναι αργά, right?), χάριν σε σένα βέβαια!!
..άκουσα κάποια απ΄τα τραγούδια τους στο internet κι ενθουσιάστηκα...η ηρεμία είναι μια ανάσα μακριά μας τελικά..κι η μουσική τους έδωσε ξανά σχήμα και περίσσια χάρη στα όνειρα!
(..μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά...μου θύμισαν Alan Parsons Project!)
Ευχαριστώ, Πάνο (προσκυνώ..)!
:-)

South Of The River είπε...

@Negma

Μόνο ένα τέτοιο άλμπουμ θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοιες αποκαλύψεις,ε; Για εμάς βέβαια δεν θα ήταν αποκαλύψεις, κάθε μέρα τα ζούμε...

Φιλιά!

@Χνούδι

Φαντάζομαι στους Midlake απευθύνεσαι ψιτ, ε; 1000 ευχαριστώ για την αναφορά σου!

@New girl...

Ποτέ δεν είναι αργά, δεν θα πει τίποτα! Κι εγώ πριν 2-3 χρόνια τους ανακάλυψα μέσω ενός φίλου που εκτός από τοους συγκεκριμένους του χρωστάω και εκατομμύρια ακόμα πράγματα. Εδώ είμαστε όλοι να αποτελούμε κρίκους από τέτοιες αλυσίδες.

Θενκς που πέρασες.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα.
Θυμάμαι πολύ έντονα το ισχυρό σοκ που έπαθα όταν πριν περίπυ δυο χρόνια έπεσε στα χέρια μου το υπέροχο ΄The trials of Van Occupanther΄.
Το καινούριο τους είναι ένα εξαιρετικό folk album (αν καλά και σώνει χρειάζονταν ένας ορισμός), με τραγούδια που δεν τα χορταίνεις όσες φορές και αν πατήσεις το repeat!
Υπερβολικός? Ίσως...
Επενδύστε άφοβα.
Κώστας ΄The Fuzzy Snail΄

South Of The River είπε...

@Κώστας 'The Fuzzy Snail'

Όπως ακριβώς τα λες φίλε! Κι εγώ εκείνο το σοκ όταν εσύ μου τους σύστησες! Και μη μιλάς για υπερβολή εδώ μέσα... (είδες που χρειάζεται καμιά φορά;;;).

Φιλιά αγορίνα!

drunk tank είπε...

εγώ, που άργησα, να συμπληρώσω ότι στο ep baloon maker υπάρχει και ένα ακόμα υπέροχο τραγούδι τους που δεν μπήκε στο "bamnan and silvercock", όπως και ότι υπάρχει και ένα mini lp το "milkmaid grand army" που θεωρείται ως η πρώτη τους ηχογράφηση με περισσότερο Radiohead επιρροές!

όπως και να έχει Πάνο μου, μιλάμε για ένα εκπληκτικό συγκρότημα που δυστυχώς λίγοι γνωρίζουν!

drunk tank είπε...

και συγνώμη που στο προηγούμενο σου ποστ "κάρφωσα" το επόμενο!!!!

South Of The River είπε...

@Drunk Tank

Αυτές είναι ίνφο που δεν τις γνώριζα μπρο.

Είναι όντως εκπληκτικό συγκρότημα, απλά το 'δυστυχώς' ελέγχεται! Και το λέω από την άποψη ότι καθένας επιλέγει τι θα 'ψάξει' και τι όχι.

Όσο για το 'κάρφωμα', μην το συζητάς! Κάνω πως δεν το διάβασα...

Χαιρετώ Μπόυ.