Μια ακόμα αντιγραφή. Των Led Zeppelin. Και των Who και των Kinks. Των Love, των Stones και των Floyd επί Barrett. Και θυμίζουν και λίγο Beta Band και διασκευάζουν και Drake. Μα είναι δυνατόν να αντέγραψαν όλους αυτούς σε ένα άλμπουμ, έστω και διπλό; Μήπως παίζει τίποτα άλλο;
Συγνώμη παιδιά, μπερδεύτηκα και άργησα λίγο με το release αυτό. Έχει τέσσερις ημερομηνίες έκδοσης. Κρατάμε τις περισσότερες που ήταν μέσα στο 2009 και το παρουσιάζουμε δικαίως σαν φετινό του περασμένου Μαρτίου. Πόσο λίγο μετράνε αυτά όμως! Τέτοια άλμπουμ και μάλιστα διπλά, δεν βγαίνουν όχι κάθε μέρα, αλλά ούτε κάθε χρόνο, ούτε καν κάθε πενταετία. Παρακαλείται όποιος βρει ποια κοπέλα φίλησε τούτα εδώ τα έξι βατραχάκια και τα μετέτρεψε στους πρίγκηπες της Βαλτικής, να την θέσει στην διάθεση της μουσικής. Το εν λόγω κορίτσι εφόσον ξεμπέρδεψε με τη Σουηδία, πρέπει να στρωθεί στη δουλειά...
Οι φίλοι του Ebbot Lundberg, του εν δυνάμει πιο γαμάτου Άη Βασίλη (μέρες πού ‘ρχονται) του ροκ εν ρολ ever (άντε, ίσως μαζί με τον Sam – Iron and Wine – Beam), δεν ξεκίνησαν χθες, ούτε με αυτό το άλμπουμ. Από το 1995 που σχηματίστηκαν έχουν βγάλει άλλα τέσσερα, και έχουν και ένα πολύ καλό ρεκόρ, μέσα στην 15ετία σχεδόν που υφίστανται ως σχήμα και ενώ ήταν πάντα πολυπληθείς, να έχουν αλλάξει μόνο ένα μέλος! Το περίεργο όμως αλλά και μάλλον το πανάξιο της υπόθεσης είναι το ότι ενώ έως τώρα την έβγαζαν με συμπαθείς και του περιθωρίου φολκροκιές, με μουσικές επενδύσεις σε σειρές και βιντεοπαιχνίδια και συμμετοχές σε soundtracks ταινιών που σκοπό έχουν μόνο την ενδυνάμωση κατανάλωσης ποπ κορν, φέτος φόρεσαν τα κράνη των Βίκινγκς και έδωσαν μια δυνατή στην πόρτα της δεκαετίας, τη στιγμή που αυτή έκλεινε οριστικά! Σαν να έβαλαν μυαλό και για τα δεκαπέντε προηγούμενα χρόνια, και να έγραψαν αναδρομικά ό,τι έλλειπε από προηγούμενες δουλειές. Κάτι τέτοιο ίσως προδίδεται και από το γεγονός ότι είχαν στο μυαλό τους να γράψουν το «Origin Vol.2» σε συνέχεια του Vol.1 τρίτου άλμπουμ τους, αλλά αντ’ αυτού δημιούργησαν εκ του μηδενός το φετινό! Γι’ αυτήν και μόνο την αλλαγή γραμμής πλεύσης την τελευταία στιγμή αξίζουν εκατομμύρια συγχαρητήρια.
Εξαίρεση που αφορά όμως πολύ σημαντικό θέμα, το ελεϊνό, γελοίο εξώφυλλο. Μια φωτογραφία με ένα περίεργο υδατογράφημα που απ’ ότι διάβασα την έβαλαν για να ειρωνευτούν τον τρόπο ζωής που λανσάρουν οι διαφημίσεις, με ένα «οικογένεια Brandon Walsh» ζευγάρι που πίνει Amita, γάλα ΔΕΛΤΑ ή ό,τι άλλο. Πόσα εκατομμύρια καλύτερους τρόπους επισήμανσης του ίδιου θέματος να αγνόησαν άραγε;
Τώρα πρέπει να γράψω και για τα τραγούδια του δίσκου, ε; Τι να πρωτογράψω, μάλλον για ποιο να πρωτογράψω; Είναι και 24 ζωή νά ‘χουνε (στην κυριολεξία)! Τα πιο δυνατά λοιπόν. Ανοίγουν παίρνοντας σκυτάλη απ’ τους Beta Band και το απίστευτα (μυο)χαλαρωτικό τους «Dry the rain» του High Fidelity με το «Babel on». Φλοϋντοψυχεδελική εισαγωγή και Ζεπελινικό ξέσπασμα στο «Universal stalker», λίγη ακόμα flower power στα «The Ego Delusion» και «Without warning», τα πρώτα βήματα των Stones στα «RA 88», «Utopia» και τα μετέπειτα στα «Thrill me» και «Distorted child». Ο ορισμός της διασκευής στο «Fly» του Drake, ενώ αν και δεν σου γεμίζει το μάτι το «Pictures of Youth» με την εισαγωγή του, ο Townshend θα τους χτύπαγε για να τους το πάρει απ’ τα χέρια, και το «Mensa’s Marauders» πρέπει να γράφτηκε υπό το βλέμμα των Rocky Erickson (13th Floor Elevators) και Ray Davies (The Kinks). Πανέμορφη η μελωδία των φωνητικών στο «Just a brother».
Η πιο σύγχρονη αναφορά έρχεται στο «Everything beautiful must die», όταν ο Morrissey πρέπει να τους το χάρισε και να τους είπε ‘κάντε το ό,τι νομίζετε’, ενώ ένα ακόμα εκπληκτικό τραγούδι – απευθείας αναφορά στη συμμορία του Arthur Lee, το «The fan who wasn’t there». Αμέτρητες ταινίες θα θέλουν μια σκηνή τους να την ντύσει το «Flipside» ή το «Lost prophets in vain», (... διαπιστώνω πως μου είναι αδύνατον να αφήσω κομμάτι έξω από την περιληπτική μου αναφορά...), «Reconnecting dots» γεμίζοντας όποια κενά άφησε ο Jagger.
Με το «Passover» δεν χρειάζομαι επίλογο, τέλος με αυτό το φίσκα στο ροκ εν ρολ άλμπουμ. Και με τη χρονιά για το ποιο θα είναι το καλύτερό της. Και δικό μου. Διαδικαστικά μόνο πρέπει να περιμένω περίπου μέχρι τις 20 Δεκέμβρη. Τα λέμε σύντομα. Χαιρετώ!
