Iron and Wine - Jesus the mexican boy...

Πάντα τον άκουγα συχνά από τότε που τον ανακάλυψα. Τελευταία βλέπω τραγούδια του να παίζονται σε διάφορα φιλικά blogs. Ακούω συχνά και τον καινούργιο του μαγικό δίσκο. Και όλα αυτά, σαν να μου έλεγαν σιωπηρά να κάνω την ανάρτηση αυτή τώρα. Την ανάρτηση που θα χαροποιήσει πολύ αλλά λίγους φίλους, καθώς είναι εν γένει άγνωστος, την ανάρτηση που προβλέπεται να φιλοξενήσει τα λιγότερα σχόλια. Αξίζει όμως. Αξίζει πολύ να τους ανακαλύψετε όλοι. Το τραγούδι που παίζει δίπλα μάλλον θα σας πείσει. Είναι οι Iron and Wine, που δεν είναι παρά το stage name του τραγουδοποιού Sam(uel) Beam.

Γεννημένος το 1974, φυσικά στη χώρα των μεγάλων songwriters, την Αμερική και συγκεκριμένα στη Νότια Carolina, ο Beam ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική καθαρά από χόμπι. Η οικογένειά του μετακόμισε στην Florida, όπου ο Sam μεγάλωσε, πήγε σχολείο, σπούδασε κινηματογράφο και τελικά απέκτησε έδρα στο πανεπιστήμιο της Florida ως λέκτορας κινηματογράφου! Έγραφε τραγούδια επί αρκετά χρόνια, χωρίς όμως να δίνει ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτό. Μέχρι που ένας φίλος του έπαθε τη ζημιά που παθαίνει όποιος ακούει τον Sam, του δάνεισε ένα μαγνητόφωνο και τον πίεσε να ηχογραφήσει σε κασέτα 4 τραγούδια του. Μέσω του φίλου του αυτού, αντίγραφα της κασέτας μοιράστηκαν σε αρκετό κόσμο, μέχρι που έφτασε στα χέρια του ιδιοκτήτη της ιστορικής Sub Pop, οποίος ζήτησε να έρθει προσωπικά σε επαφή με τον Beam. Η συνέχεια γίνεται εύκολα αντιληπτή!

Το 2002 ο Sam κυκλοφορεί το πρώτο Iron and Wine άλμπουμ «The Creek Drunk the Cradle» υπό την ετικέτα της Sub Pop, με ολόκληρη την ηχογράφηση και την παραγωγή να γίνεται στο δικό του home studio. Ακούγοντας κανείς τα πρώτα μόλις δευτερόλεπτα του δίσκου, τον αγκαλιάζουν όλα εκείνα τα μοναδικά συστατικά μιας home ηχογράφησης. Θόρυβοι στο βάθος, χτυπήματα του χεριού και της πένας στην κιθάρα, απομακρυσμένα φωνητικά. Πόσο λίγο μετράνε όμως όλα αυτά μπροστά στο συναίσθημα που βγάζουν τα τραγούδια του! Επιστρατεύοντας ακουστική κιθάρα, μπάντζο και slide, ο ήχος του εύκολα παραπέμπει στον Drake, στον Paul Simon, στον Elliot Smith, ακόμα και στον Neil Young. Το πρώτο του αυτό άλμπουμ ακολούθησε το εξαιρετικό EP «The Sea and the Rhythm», το 2003.

Έναν χρόνο μετά το μοναδικό αυτό EP ο Beam κυκλοφορεί το δεύτερο στούντιο άλμπουμ «Our Endless Numbered Days», αυτή τη φορά ηχογραφημένο σε επαγγελματικό στούντιο. Ως εκ τούτου η διαφορά στην παραγωγή είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Με έμφαση πάντα στον ακουστικό ήχο, την ίδια χρονιά ο Sam ηχογραφεί το τραγούδι «The Trapeze Swinger» για την ταινία «In Good Company». Το 2005 κυκλοφορεί το EP «Woman King» με πιο ηλεκτρικό ήχο και την ίδια χρονιά κάνει το μεγάλο break through. Κυκλοφορεί το EP με τίτλο «In the reins», στο οποίο ο ίδιος υπογράφει στίχους και μουσική, ενώ την ενορχήστρωση και την παραγωγή οι απίστευτοι Calexico. Προσωπικά από τους καλύτερους δίσκους που έχω ακούσει ποτέ μου! Μια απίθανη δουλειά, με τους στίχους και τα φωνητικά του Sam να ακροβατούν μεταξύ αφελούς ρομαντισμού και νυχτερινής σκοτεινιάς και τις σκονισμένες desert rock, Mexican έως και jazz πινελιές των Burns και Convertino των Calexico να ταξιδεύουν τον ακροατή πολύ μακριά!

Ασταμάτητος ο Sam Beam από τότε που ξεκίνησε, τη χρονιά που μας πέρασε μας «κέρασε» μια ακόμα εξαιρετική δουλειά, το «The Shepherd’s Dog» (που προτεινόταν μέχρι σήμερα στο παρόν blog). Όλα όσα αγαπήσαμε στους Iron and Wine, ό,τι μας μάγευε πάντα ήταν παρόν και σε αυτόν το δίσκο. Να τονίσω επίσης και την πολύ καλή συμμετοχή του στο soundtrack της ταινίας «I’m not there» για τον Bob Dylan, με την διασκευή του «Dark Eyes» του Dylan παρέα με τους Calexico.

Σύντομη η ιστορία του, προβλέπεται και ευχόμαστε ωστόσο να είναι πάρα πάρα πολύ μεγάλη. Πρέπει να κλείσω την ανάρτηση όμως ε; Τι να πω για τον Sam Beam, ή αλλιώς τους Iron and Wine; Για το πόσο χαίρομαι όταν βλέπω «νέους» τραγουδοποιούς να έχουν τέτοιες πορείες (όπως πχ ο Josh Ritter ή ο Ryan Adams), συνεχίζοντας την τεράστια παράδοση της χώρας αυτής; Για το ότι ΠΡΕΠΕΙ να τους (τον) ακούσει κανείς για να καταλάβει για τι μιλάμε; Αρκετά δεν είναι αυτά; Καλή ακρόαση!

Α, και κάτι άλλο που μού ‘ρχεται στο νου όταν ακούω Iron and Wine: Καλό καλοκαίρι…