23 Νοε 2007

Tim Buckley - Need I beg to you for one more day...

Αν δυσκολεύτηκα να γράψω κάτι «αντάξιο» του Dylan, τότε με τον Buckley φαντάζει ακατόρθωτο. Για πολλούς λόγους. Για τα είδη της μουσικής που ασχολήθηκε (rock, jazz – rock, psychedelic rock, folk, soul…) και κάνει δύσκολο το να τον «κατατάξω» κάπου στο μυαλό μου, για τους στίχους του, για την φωνή του, για το ότι έφυγε σε ηλικία μόλις 28 ετών αφήνοντας πίσω μια παρακαταθήκη εννέα άλμπουμ και έναν γιο (Jeff Buckley) που ακολούθησε τον δρόμο του πατέρα του… Νιώθω ότι κάτι έμεινε λειψό, ότι περιέργως ο κύκλος δεν έκλεισε. Ωστόσο λέω να κάνω μια προσπάθεια…

Γεννήθηκε στην Ουάσινγκτον το 1947, και έζησε για 10 χρόνια περίπου στη Ν. Υόρκη πριν μετακομίσει στην νότια Καλιφόρνια. Τελειώνοντας το σχολείο σε ηλικία 18 ετών είχε ήδη γράψει είκοσι τραγούδια, με επιρροές από Nat King Cole, Miles Davis, Hank Williams αλλά και από το μεγάλο του πάθος που ήταν η country και ο Johnny Cash. Μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του ο ποιητής και τραγουδοποιός Larry Becket, με τον οποίο συνεργάστηκε στα δυο πρώτα του άλμπουμ, «Tim Buckley» (1966) και «Goodbye and Hello» (1967).

Το 1968 ο Becket κατατάσσεται στον στρατό και ο Tim «κόβει» τον ομφάλιο λώρο που τον συνέδεε με τον Larry, αναπτύσσοντας το προσωπικό του ύφος. Αν και χωρίς γνώσεις μουσικής και φωνητικής, η ποιότητα των τραγουδιών του και το τεράστιο εύρος της φωνής του φανερώνει το μέγεθος του ταλέντου του. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το «Happy Sad», απογοητεύοντας έτσι μεγάλη μερίδα θαυμαστών του, ως πιο jazz άλμπουμ. Η δυσαρέσκεια αυτή του κόσμου, σε συνδυασμό με τις πιέσεις της δισκογραφικής του για πιο «εμπορικές» δουλειές, τον έκανε να είναι πιο minimal ηχητικά στις εμφανίσεις του, αφήνοντας πίσω τις ενορχηστρώσεις του «Goodbye and Hello». Εν τούτοις, το «Happy Sad» ήταν το πιο εμπορικό του άλμπουμ.

Την επόμενη χρονιά ο Buckley ξεκίνησε να γράφει και να ηχογραφεί υλικό για τρία διαφορετικά άλμπουμ, τα «Lorca», «Blue Afternoon» και «Starsailor». Οι πειραματισμοί του με πολλά είδη μουσικής ήταν ξανά η κατάρα για τις δουλειές αυτές. Οι κριτικές που έλαβαν (τα πρώτα δυο τουλάχιστον) ήταν απογοητευτικές, χαρακτηρίζοντας τα άλμπουμ ως πολύ δύσπεπτα, αντιεμπορικά και με το ένα να αναιρεί το άλλο. Έτσι ο Tim έριξε όλο το βάρος στην κυκλοφορία αυτού που το πίστευε ως αριστούργημά του: το «Starsailor».

Πραγματικά εντελώς διαφορετική δουλειά από όλες τις άλλες, με έμφαση στην περίεργη παραγωγή των φωνητικών και μουσικά να ακροβατεί μεταξύ jazz και avant – garde rock. Δεν πούλησε όμως παραπάνω από το «αποτυχημένο» «Lorca». Ήταν η περίοδος που ο Buckley κατρακύλησε στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ, σε συνδυασμό φυσικά με την άθλια οικονομική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει.

Δυο χρόνια αργότερα κυκλοφορεί το «Greetings from L.A.», ενώ το 1973 κυκλοφορεί το «Sefronia» και το 1974 το «Look at the fool». Και τα τρία κινήθηκαν σε πιο soul/funk και rock αποχρώσεις και (φυσικά) απέτυχαν να πουλήσουν. Σαν κερασάκι στην τούρτα ήρθαν οι πιέσεις της δισκογραφικής του χρεώνοντάς του προσωπικά την αποτυχία, και σε πολύ λίγο χρόνο έμεινε χωρίς συμβόλαιο!

Στις 28 Ιουνίου του 1975 και κατά την επιστροφή του από μια περιοδεία, ο Buckley – στα πλαίσια εορτασμού του τέλους της περιοδείας αυτής – συνδύασε αλκοόλ με ηρωίνη και βαρβιτουρικά. Το βράδυ της ίδιας μέρας ήταν νεκρός. Ήταν μόλις 28 ετών!

Αναμφίβολα ο Tim Buckley ήταν μια πολύ επιδραστική μουσική προσωπικότητα. Πάρα πολλοί καλλιτέχνες επηρεάστηκαν από τους πειραματισμούς του, τις ενορχηστρώσεις του και το τραγούδισμά του. Αυτό που δεν θα σταματήσω ποτέ όμως να σκέφτομαι (κάτι που ίσως μου συμβαίνει μόνο μ’ αυτόν) κάθε φορά που ακούω την σπαρακτική του φωνή, είναι το πόσο θα ήθελα να ήμουν ένας απλός παρατηρητής, χαζεύοντας τις διεργασίες που εκτελούσε το ιδιοφυές μουσικό του μυαλό κατά την δημιουργία ενός τραγουδιού…

11 άκουσαν τις μουσικές...:

South Of The River είπε...

Και επειδή αυτός ο δίσκος δεν είναι μόνο το Phantasmagoria in two...

Tim Buckley - Once I was (Goodbye and hello - 1967)

Once I was a soldier
And I fought on foreign sands for you
Once I was a hunter
And I brought home fresh meat for you
Once I was a lover
And I searched behind your eyes for you
And soon therell be another
To tell you I was just a lie

And sometimes I wonder
Just for a while
Will you remember me

And though you have forgotten
All of our rubbish dreams
I find myself searching
Through the ashes of our ruins
For the days when we smiled
And the hours that ran wild
With the magic of our eyes
And the silence of our words

And sometimes I wonder
Just for a while
Will you remember me

dazed n' confused είπε...

Δεν εχω λογια Πανο μου...
Πραγματικα δεν εχω λογια...
(που να τα βρω αλλως τε, να μπορουν να περιγραψουν τον συγκεκριμενο Καλλιτεχνη...)
Την αποψη μου, γι'αυτον εσυ την ξερεις ηδη...
Την εχουμε ξανακουβεντιασει...
Μονο στιχους...
Στιχους απο ενα, απο τα πιο λατρεμενα μου τραγουδια ever...

Tim Buckley - Sweet Surrender

Now you wanna know the reason
Why I cheated on you
Well I had to be a hunter again
This little man had to try
To make love feel new again
'Cause there's just a few things honey
I'm not old enough to do for you
You just never care to show me
Showed him how to tango
And when they tangoed it'd send their hearts a flutter


Young and tender
Seemed to surrender in so sweet surrender
In sweet surrender
Ahh sweet surrender to love
But now you're gonna go out and get yourself
A reputation
But I'm gonna have to show you where to start
And then you're gonna bring back your little reputation
And prove to me what I could not prove to you

drunk tank είπε...

δύσκολο άκουσμα επέλλεξες αυτή τη φορά. και όχι τόσο γνωστό όσο του αρμόζει.
χαίρομαι γι'αυτό.

προσωπικά τον γνώρισα αρκετά αργά και αρκετά μεγάλος.
μέσω του γιου του μάλιστα...

κι έχεις δίκιο, ο κύκλος μοιάζει σαν να μην έκλεισε...
και δεν κατατάσσεται ο Τιμ πουθενά.
Ήτανε ο μεγάλος Tim Buckley.
και είναι ακόμα νωρίς για να φανεί στον πολύ κόσμο ποιος πραγματικά υπήρξε.

μπράβο σου φίλε που τόλμησες να τον παρουσιάσεις

South Of The River είπε...

@D&C
Ακριβώς Γιώργο. Εδώ θα συμφωνήσουμε. Ξέρω πόσο τον αγαπάς. Sweet surrernder λοιπόν!

@Κων/νος Π.
Δυσκολεύτηκα πραγματικά Κων/νε μου. Ίσως το πιο δύσκολο ποστ μου. Και χαίρομαι πολύ που σου άρεσε.

Όσο για το ότι τον ανακάλυψες μεγάλος, αυτή είναι η μαγεία της μουσικής. Μη σου πω εγώ ποιούς και πόσους ανακάλυψα πολύ μεγαλύτερος απ' ότι εσύ τον Tim. Και δεν έχω κανένα πρόβλημα.

Χαιρετώ φίλε!

Ανώνυμος είπε...

Φίλε καλημέρα.
Τώρα χτύπησες φλέβα...
Σε μια βόλτα στην πρωτεύουσα μπαίνω σε ένα δισκάδικο και μου προτείνει ο πωλητής-ιδιοκτήτης έναν του Buckley που δεν τον είχα και που κρέμονταν σκονισμένος στον τοίχο.
Η τιμή αποθαρρυντική (5000 δρχ) όταν οι άλλοι έκαναν 2500.
Κάτι όμως με έκανε ώστε στην επόμενη κάθοδό μου απο το χωριό να ξεκρεμαστεί και να πάρει δεσπόζουσα θέση στην δισκοθήκη μου το Sefronia.Από εκεί αγαπημένα το Ηoneyman και βέβαια η διασκευή στο καταπληκτικό τραγούδι του Fred Neil:Dolphins
Ο πρόωρος χαμός του δεν λειτούργησε 'προσθετικά' όπως σε άλλες περιπτώσεις γιατί η ίδια η δισκογραφία του το αποδεικνύει ότι είχε ασχοληθεί με πολλά είδη και είχε απογοητεύσει πολλούς ήδη από τότε που του ζητούσαν συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Και όταν μιλάμε για φωνή...λατρεμένη!
Σας αφήνω με το εξαιρετικό Buzzin' Fly:
Just like a buzzin fly
I come into your life
Now I float away
Like honey in the sun
Was it right or wrong
I couldnt sing that song anyway

Oh, but darlin
Now I remember
How the sun shown down
And how it warmed your prayin smile
When all the love was there

Youre the one I talk about
Youre the one I think about
Everywhere I go
And sometimes honey
In the mornin
Lord, I miss you so

Thats how I know I found a home
Thats how I know I found a home

Oh, hear the mountains singing
Lord, I can hear them ringing, darlin,
Out your name
And tell me if you know
Just how the river flows
Down to the sea

Now I wanna know
Everything about you
I wanna know
Everything about you

What makes ya smile
What makes ya wild
What makes ya love me this way
Darlin I wanna know
Darlin I wanna know

Youre the one I talk about
Youre the one I think about
Everywhere I go
And sometimes honey
In the mornin
Lord, I miss you so

Thats how I know I found a home
Thats how I know I found a home

A-walkin hand in hand
And all along the sand
A seabird knew your name
He knew your love was growin
Lord, I think it knows its flowin
Thru you and me

Ah, tell me darlin
When I should leave you,
Ah, tell me darlin
I dont want to grieve you....

Just like a buzzin fly
I come into your life
Now I float away
Like honey in the sun
Was it right or wrong
I couldnt sing that song anyway

Oh, but darlin
Now I remember
How the sun shown down
And how it warmed your prayin smile
When all the love was there

Youre the one I talk about
Youre the one I think about
Everywhere I go
And sometimes honey
In the mornin
Lord, I miss you so....
Θα τα ξαναπούμε...
Κώστας 'The Fuzzy Snail'

Xνούδι είπε...

εγώ δεν μπορώ καν να γράψω για τέτοιους μύθους με τους οποίους εσύ ασχολείσαι. Εύγε που το κάνεις και για μας.

Τα φιλιά μου και τις καλημέρες μου south.

(τώρα εγώ λιώνω το don't forget to remember, αλλά όλα χωράνε μέσα μας ε? )

South Of The River είπε...

@Κώστας "The Fuzzy Snail"
Φίλε δεν ξέρω αν σου το είχα πει ποτέ, αλλά το Buzzin' Fly είναι από τα αγαπημένα μου του Tim.

Και θέλω και Fred Neil. Στο έχω ξαναπεί. Άντε, τι κάνεις...

@Χνούδι
Νά' σαι καλά Χνούδι μου. Κι εγώ βλέπεις με πόση προσοχή και δυσκολία τους προσεγγίζω. Και ξανατονίζω ότι θέλω τη βοήθεια όλων σας σ' αυτό!

Όσο για το Don't forget to remember, τσέκαρε το Rock-unplugged.

Φιλιά!

F είπε...

Καλησπέρα Πάνο!

Όχι δεν είναι μόνο το Phantasmagoria!!! Σου στέλνω κι εγώ άλλο ένα από τα αγαπημένα του δίσκου...

Πότε είναι η συνάντησή σου στο studio;;;

Φιλιά πολλά!

Pleasant Street

You don't remember what to say
You don't remember what to do
You don't remember where to go
You don't remember what to choose
You wheel, you steal, you feel, you kneel down

All the stony people
Walking 'round in Christian licorice clothes
I can't hesitate
And I can't wait
For Pleasant Street

The sunshine reminds you of concreted skies
You thought you were flying but you opened your eyes
And you found yourself falling back to yesterday's lies
Hello, Pleasant Street, you know she's back again
You wheel, you steal, you feel, you kneel down

All the stony people
Walking 'round in Christian licorice clothes
I can't hesitate
And I can't wait
For Pleasant Street

At twilight your lover comes to your room
He'll spin you, he'll weave you 'round his emerald loom
And softly you'll whisper all around his ear
"Sweet lover, I love Pleasant Street
I wheel, I steal, I feel my way down to kneel"

All the stony people
Walking 'round in Christian licorice clothes
I can't hesitate
And I can't wait
For Pleasant Street

You don't remember what to say
You don't remember what to do
You don't remember which way to go
You don't remember who to choose
You wheel, you steal, you feel, you kneel down

South Of The River είπε...

@F
Δάσκαλε καλωσόρισες! Πώς από' δω;

Σίγουρα δεν είναι μόνο το Phantasmagoria, αν και ξέρω ότι είναι το αγαπημένο σου! Εξαιρετικό και το Pleasant Street.

Την προηγούμενη εβδομάδα ήμουν Βερολίνο και Κοπεγχάγη. Και σε σκέφτηκα στο Βερολίνο.

Στο studio πήγα, θα υπάρξουν εξελίξεις. Θα σου πω περισσότερα όμως τηλεφωνικά! Και σ' ευχαριστώ ξανά πολύ και για όλα!

Unknown είπε...

Μεγάλη μορφή της ΡΟΚ και αυτός και ο γιός του...
Θα κάνω και εγώ σύντομα ένα αφιέρωμα ίσως κλέψω με την άδεια σου φυσικά μερικά πράγματα απο το κείμενο σου.

South Of The River είπε...

@Παιδί της πλατείας

Καλώς τον. Πού το ξέθαψες το παλιό ποστ;

Όντως μεγάλη μορφή, και όχι με απήχηση αντάξιά του. Αδικοχαμένος κι αυτός κι ο γιος του!

Να πάρεις ό,τι θες από δω!

Χαιρετώ!