6 Σεπ 2011

Puressence - 2011 - Solid state recital

Ότι ξεκινώντας το κύριο κομμάτι των διακοπών μου σε μέρος όπου μόλις την στιγμή που έφτανα ξεκινούσε μια έντονη σεισμική δραστηριότητα* που συνεχίστηκε για μέρες, εγώ θα συνέχιζα να τις κάνω εκεί, οκ, ας το καταπιώ. Ότι ο κατά γενική ομολογία πιο ιστορικός σε ευρωπαϊκές πορείες ελληνικός σύλλογος θα κατάφερνε μέσα σε ένα μήνα να αποκλειστεί από δυο ευρωπαϊκές διοργανώσεις και μάλιστα από κάτι ψαράδες και κάτι μπασκετμπολίστες (υπενθυμίζω ότι μιλάω για ποδόσφαιρο), ας πούμε ότι καμιά φορά συμβαίνουν κι αυτά.

Αυτό όμως που έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, ήταν ότι θα βγάλουν νέο άλμπουμ οι Puressence και τόσο μα τόσο λίγοι εκλεκτοί φίλοι και μάλιστα εν πολλοίς φίλια προσκείμενοι σ’ αυτό το στερέωμα θα το πάρουν γραμμή!

Αφήνω στην άκρη αυτά που διάβασα από τα έγκριτα σάιτ, φυσικά από βισματούχους δισκοκριτικούς που ακούνε μουσική εδώ και ενάμιση χρόνο αποθεώνοντας στραβοτσουλούφηδες που μετά από μερικούς μήνες αν ρωτήσεις τις μανάδες τους μετά βίας θα θυμούνται ότι έχουν παιδιά, πόσο μάλλον αυτούς που τους άκουγαν ότι ήταν μπάντες. Να τονίσω μόνο ότι η αχαριστία είναι πολύ μεγάλη μαλακία. Και οι αχάριστοι μεγάλοι μαλάκες. Και δεν είναι τυχαίο που σαν μεταβλητή δεν επαληθεύει το θεώρημα της προδοσίας (που πολλοί αγάπησαν, αλλά τον προδότη ουδείς). Δεν είναι δυνατόν να έκφράζεσαι έτσι για την μπάντα που έβγαλε αυτό, ό,τι και να σου έχει κάνει και όσο και να τη βαρέθηκες...

Αν και μετά την αποχώρηση – αίνιγμα του μέγα ιππότη της πεταλιέρας Neil McDonald όλα φαίνονται μισά, το νέο άλμπουμ ίσως της πιο εγκληματικά παραμελημένης μπάντας με τίτλο «Solid state recital» είναι καλό, καλή επάνοδος μετά την παπαριά «Don’t forget to remember», και αν είχε ένα δυο πιο up tempo κομμάτια, θα χτύπαγε στα ίσα τουλάχιστον το «Planet helpless«. Κάτι που φυσικά δεν παίζει να γίνει ποτέ, γιατί πολύ απλά το Planet helpless έχει μέσα το You move me…
-
-
-
-
-
Πριν μερικές μέρες ήταν 3 Σεπτεμβρίου. Το έθνος γιόρτασε μια μεγάλη επέτειο. Φυσικά δεν μιλάω για τα αμελητέα γεγονότα του 1864 της εκθρόνισης του Όθωνα και της απόφασης για θέσπιση συντάγματος. Σιγά τώρα μαλακίες. 110 χρόνια αργότερα, ο ΑΓΠ (πατέρας του ΓΑΠ), ιδρύει το πασόκ! Ναι! Το τρένο του πασόκ μπαίνει στις ράγες για πρώτη φορά! Σκεφτείτε μόνο σε τι κοινωνία θα ζούσαμε χωρίς το πασόκ, την μεγάλη σοσιαλιστική παράταξη. Μια κοινωνία αδικίας, με δακρυγόνα στον απλό κόσμο, δέσμιοι από μνημόνια 1 και 2, χωρίς κανένα σεβασμό στον εργαζόμενο πολίτη, μέσα στην αβεβαιότητα…







*: Ο σεισμός είναι το ένα από τα δυο πράγματα που τρέμει περισσότερο απ’ οτιδήποτε στην ζωή του ο χοστ. Περισσότερο κι απ’ το να σταματήσει την τραγουδοποιία ο Lanegan…









2 άκουσαν τις μουσικές...:

South Of The River είπε...

Προς blackpig.

Είσαι πολύ τυχερός που μεχρι τελευταία στιγμή σκεφτόμουν στην λέξη προδότης παραπάνω να βάλω λινκ εσένα, τελικά δεν το έκανα... Επειδή είμαι καλός άνθρωπος.

blackpig είπε...

μετα απο τοσο καιρο εισαι καταιγιστικος.
οσοι περιμενουν να ξαναβγαλουν album σαν το πρωτο κανουν λαθος αλλα ενταξει το don't forget... ηταν αρκετα απογοητευτικο ετσι ωστε να μη μου κανει αισθηση να δωσω ευκαιρια στο νεο...αλλα μαλλον θα το κανω!