11 Ιαν 2010

Kill Bill... till dawn

Η αφορμή: Πριν μερικές Κυριακές, όταν άνευ λόγου συγκεκριμένου ήθελα μετά μανίας να ξαναδώ τα «Kill Bill», και τα δυο εννοείται και συνεχόμενα, καθώς για τέτοιες ν-λογίες δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος τρόπος, μάλλον δεν τους αξίζει άλλος τρόπος. Η παραπάνω αφορμή ισχυροποιήθηκε και γρήγορα μετατράπηκε σε αιτία από τα εξής: Το γειτονικό βίντεο κλαμπ που κλείνει και πουλάει τα πάντα 2 γιούροζ (εννοείται ότι μαζί με τα 5 DVD του πρώτου κύκλου του LOST, αγοράστηκαν τα 2 Kill Bill), βόλτα στο Μετρόπολις συνοδεία χρημάτων (δηλαδή καταστροφή), όπου επιτέλους βρέθηκε και αποκτήθηκε (μεταξύ πολλών άλλων φυσικά) original το OST του «From dusk till dawn», το μοναδικό ποστ του φίλου Κων/νου Π. (call me The Drunk Tank).

Οι αιτίες (και μάλιστα μόνιμες): Η εδώ και χιλιετίες στενή φιλιά των Robert Rodriguez και Quentin Tarantino. Οι συνεργασίες τους με διάφορους τρόπους (πίσω απ’ τις κάμερες, μπροστά τους, και ποιος ξέρει πού αλλού…). Το είδος, οι κατηγορίες, ο αριθμός των ταινιών τους, καθώς και η επίδραση που αυτές έχουν ασκήσει στον υποφαινόμενο. Και για να έρθουμε και στο προκείμενο, τα εκπληκτικά soundtracks που ντύνουν τις σκηνές τους, όλων ανεξαιρέτως, από το πρώτο (και πλέον άγνωστο) μέρος της τριλογίας «El Mariachi» (ακολούθησαν τα «Desperado» και «Once upon a time in Mexico») και τον ύμνο στον εξ αρχής αποτυχημένο γκανγκστερισμό του «Reservoir Dogs», ως την πιο εναλλακτική και μυθοπλαστική πλευρά του Β’ Παγκοσμίου του «Inglourious Basterds».


Οι δυο αυτοί πολύ ιδιαίτεροι σκηνοθέτες του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά, κάνουν με τις μουσικές επιλογές των ταινιών τους ότι και με τους ηθοποιούς που επιλέγουν: ξεθάβουν, μεταμορφώνουν και αναδεικνύουν. Και μόνο έτσι ταινίες που κατά βάση ειρωνεύονται μεγάλες και διαδεδομένες κατηγορίες του δευτεροκλασάτου κινηματογράφου (βαμπίρ, γουέστερν, πολεμικές, γκανγκστερικές, πολεμικών τεχνών) και που οι υποθέσεις τους (πλην λίγων εξαιρέσεων) είναι από απλοϊκές έως ανύπαρκτες – και προσοχή, όχι τα σενάριά τους – μπορούν να έχουν τέτοια αποτελέσματα.


Η μούσα Uma Thurman, οι χολυγουντιανοί Bruce Willis, Daryl Hannah, Brad Pitt, Clive Owen, Lucy Liu, George Clooney, Antonio Banderas, John Travolta, Mickey Rourke και οι σαφώς πιο δευτεροκλασάτοι Kurt Russell, Salma Hayek, οι περιθωριακοί και εξαιρετικοί Michael Madsen, Benicio Del Toro, Tim Roth, Steve Buscemi, τα μεγαθήρια Samuel L. Jackson, Harvey Keitel, Robert De Niro, ακόμα και ο άλλοτε θρύλος του κουνγκ φου, ο εξαφανισμένος David Carradine, ο πανάγνωστος και τρομακτικός Christoph Waltz, και φυσικά με τον ίδιο τον Tarantino να συμμετέχει αρκετές φορές σε ρόλους και των δυο, ηθοποιοί σαν τους παραπάνω όλοι να υπακούν σε μια και μόνη εντολή: Ξεχάστε ποιοι (νομίζετε ότι) είστε, τι έχετε κάνει, τι σκοπεύετε να κάνετε, τι προφίλ έχετε καθιερώσει. Όλοι μαζί στη λάσπη, όλοι μαζί στα άκρα!


Και για να κλείσουμε το κεφάλαιο σινεμά (πριν με επιπλήξουν και με αποβάλλουν ομόφωνα απ’ την μπλογκόσφαιρα ο Drunk Tank και η Negma για τις ελλείψεις και τις ανακρίβειές μου ;)), δυο κάπως άγνωστα hints: Ένα, στο «Sin City» (που ό,τι έχεις δει ή πρόκειται να δεις πριν και μετά αντίστοιχα είναι απλά οδοντόκρεμα), μαζί με τον δημιουργό του κόμικ Frank Miller, σκηνοθετεί και ο Rodriguez. Στην εν λόγω ταινία σκηνοθετεί μια σκηνή και ο Tarantino (εκείνη που ο Owen συνομιλεί στο αυτοκίνητο με τον Del Toro, με τον τελευταίο να είναι υποτίθεται νεκρός με καρφωμένο στο κούτελο το έμβολο του όπλου…). Δυο, τα δυο απ’ τα τέσσερα σκετσάκια του «Four Rooms», τα σκηνοθετούν ο Rodriguez και ο Tarantino. Όπως μαζί δούλεψαν και στο δεύτερο μέρος του Grindhouse, το «Planet Terror» (το πρώτο ήταν το «Deathproof»…).


Στα μουσικά τώρα. Τι να πρωτοθυμηθούμε από τα μοναδικά soundtracks όλων, μα όλων των ταινιών! Λίγες, ελάχιστες πινελιές. To «Little green bag» του George Baker με το οποίο ξεκινά το «Reservoir Dogs», με όλα τα «πολύχρωμα» ρεμάλια να παρελαύνουν φορώντας μαύρα κοστούμια, αλλά και το «Stuck in the middle with you» των Stealers Wheel, όταν ο Madsen κόβει χορεύοντας το αυτί του άμοιρου μπάτσου που βασανίζει έχοντάς τον πρώτα περιλούσει με βενζίνη. Το «After Dark» των Tito & Tarantula (να θυμίσω πόσοι και πόσο ζηλέψαμε τον Tarantino για τον τρόπο που τον κέρασε τεκίλα η Salma, έχοντας πετάξει πάνω της έναν πρόχειρο πύθωνα;) από το «From dusk till dawn», το μυθικό πια OST του «Pulp Fiction» με σημαντικότερο όλων το πόσο έντονα αναθερμάνθηκε το ενδιαφέρον για την μεγάλη Dusty Springfield, από την οποία δανείστηκε ο Tarantino το «Son of a preacher man».


Το OST του «Jackie Brown» που από μόνο του αποτελεί μια σημαντική soul συλλογή, με σφήνα το «Tennessee Stud» του Johnny Cash. Ο Cash που συμμετέχει και στο «Kill Bill», όταν ο Madsen περιμένει την «νύφη» στο τροχόσπιτό του, ακούγοντας το «Satisfied mind». Τώρα το υπόλοιπο OST και των δυο μερών του «Kill Bill» είναι απλά αποστομωτικό, απίστευτο. Από το «Bang, bang» με την Nancy Sinatra, στο «The lonely shepherd» του Zamfir (όταν η Uma έχει πια κόψει τον κότσο της Lucie Liu μαζί με την βάση του όμως και υπαγορεύει στην άμοιρη, μονόχειρα πια δικηγορίνα τι να πει στον Bill), το «Run Fay Run» του Isaac Hayes, την λάτιν διασκευή του «Don’t let me be misunderstood» των Santa Esmeralda, το «Goodnight moon» των Shivaree όταν πια η «νύφη» έχει πάρει την εκδίκησή της και οδηγάει γαληνεμένη πια το αυτοκίνητό της με φόντο το ψεύτικο τοπίο που κινείται όπως στις ταινίες του ’60, αλλά και οι Julie Dreyfus, Charlie Feathers, NEU!, Quincy Jones, Ennio Morricone, Malcom McLaren. Αφήνω τελευταίο το «Malaguena Selarosa» των Chingon, που δεν είναι άλλοι από την μπάντα του Robert Rodriguez.


Ζευγάρι μαζί με την παραπάνω περιγραφείσα σκηνή της Hayek, για πάντα στη ζωή των αντρών θα πηγαίνει και εκείνος ο lap dance που χάρισε στον Kurt Russel η Vanessa Ferlito, υπό τους ήχους της διασκευής των Coasters στο «Down to Mexico». Soundtrack από το οποίο επίσης δεν λείπουν οι Ennio Morricone και T. Rex. Φουλ στον Morricone και η μουσική του «Inglourious Basterds», όπου φιλοξενείται και το τραγούδι με τους τρεις τίτλους του Bowie, «Putting out the fire – Cat people – Gazoline».


Θα μπορούσαμε να γράφουμε και να μιλάμε ατέλειωτα τόσο για τις μουσικές των ταινιών των δυο δημιουργών, όσο και για τον τρόπο που δένουν με τις σκηνές που ντύνουν. Για την αντικειμενική δυσκολία του OST του «Inglourious Basterds» όπου έπρεπε να παραπέμπει στο ’40, με μουσικές και τραγούδια γαλλικά της εποχής. Για όλα τα μουσικά είδη αλλά και τον τρόπο που τα χρησιμοποιούν, το r’n’r, το garage, την soul, τα blues και την country, αλλά και τις παραδοσιακές γιαπωνέζικες και μεξικάνικες μουσικές για χάρη των ταινιών τους.


Μια μεγάλη σχολή σινεμά αλλά και αντίστοιχης επιλογής μουσικής των τελευταίων είκοσι χρόνων που ιδρύθηκε από δυο σκηνοθέτες, δυο καλούς φίλους. Με ταινίες, ήρωες, ιστορίες, σκηνές και μουσικές που δεν θα μπουν ποτέ στις επίχρυσες, αποστειρωμένες αίθουσες τύπου Village, αλλά ακόμα και όταν το κάνουν, οι ανυποψίαστοι καταναλωτές ποπ κορν που θα μπουν εκεί μέσα και που θα το κάνουν επειδή το παίζει το σινεμά που συνηθίζουν να πηγαίνουν, ενδέχεται να κάνουν μέρες να κοιμηθούν. Η ευκαιρία δόθηκε απλόχερα πραγματικά, οπότε πλέον είναι δικό τους θέμα αν επιμένουν σε ταινίες τύπου «Μπαμπάς κατά λάθος». Και όπου υπάρχει ας αποβληθεί το κόμπλεξ πως ό,τι underground βγαίνει στο mainstream, «χαλάει». Τα σπίτια τέτοιων δημιουργιών πάντα θα είναι τα συνοικιακά και τα μεμονωμένα σινεμά, εκείνα που κάνουν διάλειμμα στο οποίο καπνίζεις χαζεύοντας αφίσες και τοιχογραφίες του Elvis, της Marilyn, του Dean, της Dietrich, εκείνα τα θερινά που αργείς να φτάσεις ψάχνοντας να τα βρεις, που αργοπόρησες γιατί δεν έβρισκες ταξί με προορισμό το κατάμεστο κέντρο της πόλης, που τα ζουζούνια μπαίνουν μεταξύ προτζέκτορα και τοίχου, και που εν μέσω προβολής πας άκρη άκρη σύριζα στις γλάστρες για μια ακόμα Heineken, γιατί θες να απολαύσεις το έργο παρέα της και δεν γίνεται να περιμένεις το διάλειμμα...







21 άκουσαν τις μουσικές...:

South Of The River είπε...

Για να μην αρχίσω τίποτα "γαλλικά" (όχι σαν εκείνα του περσινού Iggy) από το πρώτο φετινό ποστ με το Gcast, όταν αυτό αποφασίσει θα ανεβάσω και απ' τα Jackie Brown, Pulp Fiction και From dusk till dawn.

Μέχρι τότε... kill bill και reservoir dogs...

drunk tank είπε...

το αστείο είναι ότι τώρα (ξανα)βλέπω το deathproof! :-)

λοιπόν...

τι να πω?

υποκλίνομαι απλώς!

πρώτα από όλα σε εσένα που έκατσες κι έγραψες όλα αυτά για τη σχέση quentin-robert, για τη σχέση των μουσικών τους στις ταινίες τους, για τους ηθοποιούς που διάλεξαν και διαλέγουν για για για...

για το ορθότατο "καρφί" στους κομπλεξικούς που "παράτησαν" τους ταραντίνο και ροντρίγκεζ κατηγορώντας τους για πουλημένους στη βιομηχανία. όπως άλλωστε κάναν και με τον τζάρμους βέβαια και πολλούς ακόμα (λόγω ώρας δε σκέφτομαι και πολλά).

θενκς για την ενημέρωση περί των chingon! δεν το ήξερα, θα τους ψάξω!

όσον αφορά το gcast...ας το αφήσουμε καλύτερα!
2 ώρες προσπαθούσα πάλι αλλά ...δεν!

φιλιά αγορίνα

υγ1: ωραία η μυρωδιά θερινού σινεμά ρε φίλε. μου έχει λείψει γμτ

υγ2: ο ίγκυ πάλεψε να μπει στο ost inglourious basterds αλλά δεν το κατάλαβε κανείς! και μου τον "θάψατε" τον ιγκάκο!

Negma είπε...

Σόρρυ για την "ξεπέτα", (θα επανέλθω εννοείται!), αλλά όσο κι αν βιάζομαι τώρα, δεν μπορώ να σας αφήσω να κωλοχτυπιέστε με το Gcast.

Λοιπόν, ξεχάστο το, και ψάξτε άλλο player, γιατί μας άφησε χρόνους και επισήμως. Έχει ανακοινώσει τη διακοπή του.

Γι' αυτό αλλάξαμε ήδη κάποιοι αν το έχετε προσέξει.


Τα λέμε αργότερα και για την (ΥΕΕΕΕΡΟΟΟΟΧΧΧΧΗΗΗΗΗ!!!!!!) ανάρτηση, πα να βγάλω το ψωμί μου...

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

South Of The River είπε...

@Negma

(Απαντάω σε σένα πρώτα, ξεπέτα στην ξεπέτα...)

Δεν φαντάζεσαι Στελλί τι κατέβασα χθες... (μάλλον μπορείς να φανταστείς). Αφού έλεγα να το γράψω στο πρώτο σχόλιο, ότι θα το βγάλω (χωρίς να ξέρω αυτο΄που λες...). Αλλά τι να βάλουμε; Φαντάζομαι ότι αυτό που έχεις βάλει εσύ έχει κι άλλες επιλογές, γιατί μωβ με αστεράκια εδώ μέσα... ξέρω γω... κάνει κάπως...;)

Περιμένουμε να επανέλθεις...


@Drunk Tank

Υποκλίνεσαι εσύ ρε φίλε; Εμείς δηλαδή που εδώ και δυόμιση χρόνια μας ξεστραβώνεις τι πρέπει να κάνουμε; Απλά κατέγραψα την λατρεία για τους δυο, τις μουσικές τους, και όλο το αποτέλεσμα που βγάζουν.

Όσο για το "καρφί", είχα πρόσφατα μια τέτοια συζήτηση με το Στελλί, και λέγαμε πόσο μεγάλη "παγίδα" είναι να θεωρούμε "ξεπουλημένο" κάτι όταν αποκτά μεγαλύτερη απήχηση από την συνηθισμένη. Απλά αυτοκολακευόμαστε όταν κάποια πράγματα θεωρούμε ότι είμαστε απ' τους λίγους που τα γνωρίζουν. Αυτό όμως είναι λάθος. Δεν είναι αυτός ο σκοπός της τέχνης, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Η διάδοσή της. Με προσοχή όμως στον τρόπο και στα μέσα. Άλλη μεγάλη κουβέντα...

Το κομμάτι των Chingon τα σπάει!

Κι εγώ χθες (ξανά)βλεπα το Sin City... Αααχχ...

Θενκς που πέρασες φιλε!

South Of The River είπε...

@Drunk Tank

Ξέχασα να σου απαντήσω στα περί Ίγκυ. Ρε φίλε, αν προσπάθησε αλλά δεν το κατάλαβε κανείς, τι να το κάνω; Εμείς φταίμε; Το θέμα είναι να μας κάνει να το καταλάβουμε...

Ντάξει, σταματάω να σε πειράζω πια! Αηδία κατάντησα...:)

Negma είπε...

Το λοιπόν:

Επειδή 2 key points της ανάρτησης, είναι για να τα βλέπουμε κι όχι για να τα διαβάζουμε... φάτε μάτια ψάρια:

http://www.youtube.com/watch?v=eqsswEJghTE

και

http://www.youtube.com/watch?v=D7Dc-ixUZrs

(Αυτά μην τα δουν μόνο αγοράκια, να τα δουν και κοριτσάκια για να μαθαίνουν, γιατί όπως είχα πει σε φίλη ένα βράδυ στο Street Life υπό τους ήχους του Down in Mexico... "Χόρεψέ του το, και θα τον έχεις για μια ζωή!".)

Κατά τ' άλλα, δεν έχω να προσθέσω κάτι, ως φανατική Ταραντινική κι εγώ, απλά απόλαυσα όσο δεν παίρνει την παρούσα ανάρτηση. Είμαστε κατηγορία, πως να το κάνουμε? Χωρίς καμμία ελιτίστικη διάθεση, αντιθέτως, παρακαλάμε να πληθαίνουμε. Όπως ένα βράδυ στο φουαγιέ του Booze, που χτύπησε το κινητό μου με το Down in Mexico κι ήρθε ένας τύπος ευχάριστα ξαφνιασμένος να μου πει ότι πρώτη φορά ακούει κινητό άλλου να χτυπάει και τρέχει να πιάσει το δικό του! Ε, κι ήθελε να το μοιραστεί, γιατί φαντάστηκε πως το ίδιο θα ισχύει και για μένα! "Ταραντινική κι εσείς? Ωραία, είμαστε πολλοί!"

Κατ' επέκτασιν, αγαπάμε και Ροντρίγκεζ, λατρεύουμε Sin City, κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι, κλπ, κλπ...

Για τα soundtracks, να πω πως είναι από τα ελάχιστα που όχι απλώς ακούγονται από την αρχή ως το τέλος, αλλά συνήθως τα λιώνεις από την αρχή ως το τέλος. Το αντίθετο του "πεταμένα λεφτά επειδή μου άρεσε το κομμάτι των τίτλων"!

Χαίρομαι που έμαθα τους "υπαίτιους" αυτής της καταπληκτικής διασκευής του Malaguena Salerosa, δεν ήξερα ότι έχει βάλει κι εκεί το χεράκι του (πόσα μαθαίνουμε κοντά σου... και πόσες φορές στό 'χω πει...). Με την ευκαιρία έχεις κάνει ένα μικρούουουουτσικο λαθάκι εκεί, έναν αναγραμματισμό. Είναι sAlErosa, και όχι sElArosa. Αλλά χίλιες φορές να ξέρεις την συγκεκριμένη εκτέλεση και να δακτυλογραφήσεις λάθος τον τίτλο, παρά να το ξέρεις σωστά επειδή κάποτε το έλεγε ο @#@#$@%@ στα Latin του... (σκάστε! παιδάκι ήμουνα! που να ξέρω! κι ο Α. μου τραγουδάει ένα έκτρωμα του Μαρτάκη τώρα!!!)

Αυτά τα "ολίγα", έτσι, πρόχειρα... σαν τον πύθωνα που πέταξε πάνω της η Σάλμα... (ακόμα γελάω!)

Φιλιάαααααα!!!!!!!

Υ.Γ. Προσοχή, προσοχή, κορίτσια: Η συμβουλή για να ξεσηκώσετε lap dance αφορά την Βανέσσα όχι τη Σάλμα! Ή τουλάχιστον αν δοκιμάσετε το δικό της, κρατήστε την τεκίλα μόνο κι αφήστε τους φίδουκλες και τις μαλακίες... Μπρρρρρρρρ!!!!!!!

South Of The River είπε...

@Negma

Τώρα συμπληρώθηκε η ανάρτηση με τα βιντεάκια αυτά! Έπρεπε να το σκεφτώ να τα βάλω απ' ευθείας λινκ στο κείμενο...

Έτσι, όλοι στην σκληροπυρηνική κοινότητα των Ταραντίνο-Ροντρίγκεζ (τρομάρα μας)... Αλλά απορώ που δεν έθιξες τον Christoph Waltz από το Inglourious και τον απίστευτο ρόλο του ως Γερμανός Στρατηγός!

Τώρα για τον αναγραμματισμό, εκτός του ότι είναι σε γλώσσα που εν κατέω, μπορείς φαντάζομαι να διανοηθείς πόσες φορές πάτησα το alt shift και πόσα πράγματα είχα να γράψω εξίσου σε λατινικά και ελληνικά. Ζαλίστηκα από μετατροπές και τίλους ουκ ολίγες φορές, με τα περισσότερα μάλιστα να προσπαθώ να τα θυμηθώ απ' έξω. Τρεις μέρες αναρρωτική θέλω γι' αυτό το ποστ.

Τώρα, μην νιώθεις άσχημα που άκουγες τα λάτιν του @%&#$@!&%^##@. Λαίλαπα που έκαψε όλη τη χώρα ήταν τότε... Ούτε για τον Α. που τραγουδάει αυτό που λες ότι τραγουδάει. Κάπου είναι και φυσιολογικό. Το αφύσικο και ανησυχητικό θα ήταν στην ηλικία και εποχή αυτή να τραγούδαγε Θεοδωράκη ή Λοΐζο...

Όσο για τις συμβουλές προς τα κορίτσια, εύγε! Μόνο κακό δεν θα κάνουν! Αλλά και της Σάλμα, γιατί; Πόση σημασία πιστεύεις ότι έδωσε ο Ταραντίνο (και θα έδινε ο κάθε άντρας στην θέση του) στον πύθωνα σ΄εκείνη τη φάση; Και τυραννόσαυρο να είχε, χαμπάρι δεν θα έπαιρνε. Άλλου επικεντρώθηκε και δικαίως... Νεογέννητο κουτάβι του φάνηκε ο πύθωνας...

Φιλιά πολλά Στελλί μου και χαίρομαι που "επανήλθες" "κανονικά"...

Negma είπε...

Τς τς τς... Πως φαίνεται ότι μιλάς από την πλευρά του άντρα... Ποιος μίλησε για το πως θα το εκλάβει ο άντρας, παιδάκι μου??????? Εγώ εννοούσα ότι δεν προτρέπω καμμία να προβεί σε ερωτοτροπίες με τον φίδουκλα ούτε υπό την απειλή όπλου, όχι για να "ευχαριστήσει" γκόμενο... Είπαμε, αλλά... μέχρις ενός σημείου! Ενώ η άλλη χορογραφία, έχει ένα μικρό βαθμό δυσκολίας μόνο, για όσες έχουν θεματάκι με τον μηνίσκο τους, στο βαθύ κάθισμα και μετά στο "περπάτημα" στα τέσσερα...



Για τον Waltz... ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, τον λάτρεψα, δεν έχω λόγια!!! Καθόλου τυχαία δεν ταύτισα την φάτσα του (ως ήρωα, όχι ως τον άνθρωπο προσωπικά, φυσικά!) με τον "Πούστη" της γνωστής πια σε όλους (ξεκαβάλα...!) ανάρτησής μου.

Ξαναφιλιά!

South Of The River είπε...

@Negma

Και ποιος σου είπε ότι μας νοιάζει εμάς ο βαθμός δυσκολίας ο δικός σας;;;;

Λοιπόν, σοβαρά, είπαμε, ωραία αυτά, αλλά μην πάθετε και τίποτα τα κορίτσια. Καλό θα ήταν αν γινόταν φουλ το πακέτο, αλλά και φουλ να μην είναι, αρκεί που θα υπάρχουν τα "βασικά"...!!!

Φιλιά ξανά και σε σένα!

Chryssa είπε...

''Ενώ η άλλη χορογραφία, έχει ένα μικρό βαθμό δυσκολίας μόνο, για όσες έχουν θεματάκι με τον μηνίσκο τους, στο βαθύ κάθισμα και μετά στο "περπάτημα" στα τέσσερα...''

φίδια, πύθωνες, σάλμα...

Θυμάμαι και το Down to Mexico, άντε μην πω καμιά κουβέντα πάλι πρωί πρωί.

Χάλασες κι εσύ πατέρα. :PP

South Of The River είπε...

@Chryssa

Εγώ χάλασα παιδί μου, η εσύ που σου φαίνονται πια όλα "αισχρά", "ποταπά", κλπ...;)

Σάλμα και τα μυαλά στα μίξερ παιδί μου!

Φιλιά!

Aurangel είπε...

Και ενώ ο κόσμος ο φυσιολογικός αυτές τις άγιες μέρες σχεδιάζει να κόψει βασιλόπιτα στην επιχείρησή του, ο δικός μου φίλος έχει άλλα πιο μοχθηρά σχέδια για τον Άγιο Βασίλη. Αν δεν του πέσει το φλουρί,να τον ξεκάνει εντελώς....
Άσχετο τώρα.
Robert Rodriguez ????
Robert Rodriguez ????
Δεν θέλω να θυμάμαι τι έγινε την τελευταία φορά που με έβαλες να δω δική του ταινία.Πήγα με όλη μου την καλή διάθεση να την δώ και τελικά .....
Έβλεπα εφιάλτες για καιρο.
Όπως και να'χει,μια καλήμερα μπήκα να σου πω Πανούλη μου.
Μου έλειψες βρε.
Άντε να κανονίσουμε για ποτάκι.όλοι μαζί.
Φιλιάάάάάάά πολλάάάάάάάά φατσούλα.
Να περνάς τέλεια καρδιά μου.

South Of The River είπε...

@Aurangel

Πού σαι συ ρε Κων/να; Καλή χρονιά!

ΠΟια ταινία του Ροντρίγκεζ ''σε είχα βάλει'' να δεις, δεν θυμάμαι; Ξαναδές την και θα δεις ότι θα σου αρέσει... :)

Θενκς που πέρασες μικρή...

maya είπε...

πόσο μεγάλη "παγίδα" είναι να θεωρούμε "ξεπουλημένο" κάτι όταν αποκτά μεγαλύτερη απήχηση από την συνηθισμένη. Απλά αυτοκολακευόμαστε όταν κάποια πράγματα θεωρούμε ότι είμαστε απ' τους λίγους που τα γνωρίζουν. Αυτό όμως είναι λάθος. Δεν είναι αυτός ο σκοπός της τέχνης, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Η διάδοσή της. Με προσοχή όμως στον τρόπο και στα μέσα.


απολύτως !
απολύτως! ναι ναι


απόλαυσα την κουβέντα επίσης για το lap dance ...
αχαχαχα

παιδί μου
για ΠΑΡΤΗ μας τον κάνουμε τον χορό αν κάτσει .
αυτοφτιάξιμο λέγεται
(έλα, κρατιέμαι !)
και απλά παρασύρει τον ΑΝΔΡΑ !
λέμε ...


...


τι ?
περιμένετε να τολμήσω ΑΠΟΨΗ για την αν΄ρτηση και τα μουσικά θέματα ?
εδω ???????/
ανάμεσα σε πάνο και στιχάκια ???

τι λέτε τωρααααα !
;)))))))))



'shπέραααααααα
χχχχχχχχχχχχχχ

υγ. μόνο θα πω ότι ΛΑΤΡΕΥΩ tarrantino .

blackpig είπε...

α ρε Πανο τι μας εκανες με το after dark καναμε επαναληψη σε οτι εχει κανει μεχρι τωρα ο Rodriguez και επειδη το ενα φερνει το αλλο να δω που θα σταματησουμε!

South Of The River είπε...

@Maya

Και βέβαια να τολμήσεις άποψη! Άκου ερώτηση!

Ταραντινικιά και συ; Αν και δεν σου το είχα, χαίρομαι ιδιαίτερα Μαγιούλα! Φιλιά!

@Blackpig

Blackpig όπως λέμε bad motherfucker...;;; Σωστά μάντεψα;

Πουθενα δεν θα σταματήσουμε φίλε. Ευτυχώς πουθενά!

blackpig είπε...

οπως λεμε bad mother fucker οπως λεμε pussy wagon και αλλα!σωστα μαντεψες!

Raggedy Man είπε...

To soundtrack του "From Dusk..." μου το 'χε στείλει τσαμπέ στο σπίτι δώρο το Φεστιβάλ του ΣΙΝΕΜΑ επειδή βαθμολόγησα ένα ταϋλανδέζικο μελόδραμα!

South Of The River είπε...

@Blackpig

Θα τα πούμε κι από κοντά αρχηγέ!


@Indiefuck

Είσαι τυχερός, εγώ το έψαχνα πολύ καιρό. Άμα ξαναζητήσουν καμιά τέτοια κριτική σφύρα...

Horexakias είπε...

Εξαιρετο ποστ, απλα να προσθεσω τη μισιρλου του Ρουμπανη, που ξαναθυμηθηκαμε στο ξεκινημα του pulp fiction.

South Of The River είπε...

@Horexakias

Ευχαριστώ. Έχεις απόλυτο δίκιο για τη Μισιρλού (τώρα θυμήθηκα την εκτέλεση των Last Drive).

Θενκς που πέρασες...