27 Σεπ 2009

Ο καλός, ο κακός και ο μέτριος...

Οι συνθήκες γνωστές: λίγος χρόνος, πολλή κούραση, πολλά νέα άλμπουμ. Οπότε, ή γράφω λεπτομερώς για ένα στα δέκα περίπου νέα άλμπουμ αφήνοντας έτσι τόσο αρκετά αξιοσημείωτα χωρίς να προλάβουμε να πούμε λέξη γι’ αυτά, όσο και μερικά άλλα «πολυαναμενόμενα» να αλωνίζουν και να κάνουν αμέριμνα τον γύρο του θριάμβου τους στα τρισάθλια «ροκ» ραδιόφωνα της Αθήνας χωρίς κάποιον αντίλογο από πουθενά, ή γράφω μαζικά όπως τώρα και έστω με λίγες πινελιές για όσα περισσότερα μπορώ.


Το καλό: A Place To Bury Strangers – 2009 – Exploding head

Ήρθε η ώρα να πω την «μεγάλη» κουβέντα και μια ακόμα υπερβολή αυτής της χρονιάς (για τα μουσικά πάντα, για τα υπόλοιπα θέματα τέτοιες κουβέντες και προνόμια απολαμβάνουν μόνο οι κατ’ ιδίαν συνομιλητές μου...). Φέτος λοιπόν είναι η χρονιά των δεύτερων άλμπουμ. Για πολλά απ’ αυτά τα έχουμε ήδη πει και θα τα πούμε και τον Δεκέμβρη. Τώρα θα πούμε δυο λόγια για το «Exploding head» των Αμερικανών A Place To Bury Strangers.

Όχι, δεν πρόκειται για την πολυπόθητη λύση των απανταχού κατοίκων των αφιλόξενων χωριών που επισκεπτόταν ο Λούκυ Λουκ. Αλλά για το παράξενο όνομα μιας μπάντας που με το δεύτερο αυτό άλμπουμ τους έδωσαν ένα ξεγυρισμένο μάθημα σε όλα εκείνα τα γκρουπάκια (της Αγγλίας κυρίως) για το πώς παίζεται ακόμα (άμα θέλουμε να παιχτεί) το dark wave και το σκεπτόμενο punk, με ακόμα πιο έντονα τα gain της κιθάρας χαρισμένα από τους My Bloody Valentine, τους Sonic Youth, τους Joy Division και τους The Jesus And Mary Chain. Θεοσκότεινη και ατονική βαβούρα, με φωνητικά συννεφιασμένα και ριφς που κάνουν κατά μέτωπο νύξη στους παραπάνω διδάξαντες. Ένα πραγματικά καλό και γεμάτο άλμπουμ!


Το κακό: Muse – 2009 – The resistance

Μέχρι να βγάλουν το άλμπουμ αυτό, οι Muse ήταν μια μπάντα που αν ακούς ροκ εντ ρολ (με την πολύ ευρεία έννοια πάντα) και ήσουν (απο)κλεισμένος για πάρα πολύ καιρό χωρίς τις μουσικές σου σε χώρο που αναγκαστικά άκουγες μόνο σκυλάδικα ή ελληνική r’n’b και ξαφνικά άκουγες ένα κομμάτι τους, γέμιζες ελπίδες με μιας και δεν χρειαζόταν πλέον να ρωτήσεις τους άλλους αν συνεχίζουν να σε βλέπουν ή αν πέθανες και πήγες στην κόλαση τιμωρούμενος για πάντα για τις εν ζωή αμαρτίες σου. Και φυσικά με έναν τραγουδιστή που το «όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Thom Yorke» είναι πολύ λίγο να περιγράψει το στυλ του.

Το φετινό και πολυαναμενόμενο «αριστούργημά» τους όμως δηλώνει μια μπάντα που όχι μόνο συνεχίζει στο ίδιο, μετριότατο και ευρείας κατανάλωσης μοτίβο, αλλά δίνει και στοιχεία που σε κάνουν να νομίζεις ότι νομίζουν ότι εκπόνησαν το έπος τουλάχιστον της χρονιάς. Απομιμήσεις των επικών συνθέσεων των Queen (ή ανταπαντήσεις σε κείνες, δεν κατάλαβα και δεν θέλω κιόλας), και βαρύγδουπα κοινωνικοπολιτικοί τίτλοι τραγουδιών σε στυλ «εκτός από μουσικάρες είμαστε και ανήσυχοι», ντεμέκ πειραματισμός και με αλλα είδη και ξελαρυγγιάσματα άνευ λόγου, συνθέτουν μια εικόνα που έχει την εξής μια απόχρωση: ότι δεν έχουν συνειδητοποιήσει μέχρι πού μπορούν να φτάσουν, μάλλον ότι δεν μπορούν να φτάσουν εκεί που νομίζουν όχι μόνο ότι μπορούν, αλλά ότι έφτασαν κιόλας. Μακάρι να αρκούσαν 2 βιολιά και ένα πιάνο μαζί με τις ηλεκτρικές κιθάρες, ή τα 308 άτομα προσωπικό ηχογράφησης ενός άλμπουμ. Και φυσικά με έναν τραγουδιστή που το «όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Thom Yorke» είναι πολύ λίγο να περιγράψει το στυλ του.

Και όλα τα παραπάνω με τις ευλογίες των «ψαγμένων» και μη μέσων. Πώς να μην την πατήσει κανείς μετά;

Anyway, επειδή εδώ είμαστε μεγαλόψυχοι και μπορεί κάποιος καψερός να βρίσκεται ή να βρεθεί στην κατάσταση της πρώτης παραγράφου, ανεβάζω το ομώνυμο που για τις συνθήκες αυτές καλό είναι...


Το μέτριο: Pearl Jam – 2009 – Backspacer

Σκέψεις κατά τις ακροάσεις:

Τι γίνεται; Γιατί, τι περίμενες; Τρέχει κάτι με την παραγωγή; Πώς είναι έτσι τα φωνητικά του Eddie; Ή μήπως είναι το μόνο που σε κάνει να πιστεύεις ότι ακούς Pearl Jam; Όχι, κάτσε, άκου αυτό το ριφάκι του Gossard μες στον χαμό. Τι γίνεται, τι να νομίσω; Καλά δεν πήρες ιδέα από το «Fixer» του τι θα ακολουθούσε περίπου; Έχουν κρατήσει κάπως τα προσχήματα, αλλά τι pop punk συνθέσεις είναι αυτές ώρες ώρες; Βαρέθηκαν, δεν μπορούν άλλο; Μα δεν είναι μάλλον η μόνη grunge μπάντα που απέμεινε; Μήπως μαζί με την εξαφάνιση όλων των υπολοίπων εξαφανίστηκε και το grunge, δεν έχει πια λόγο ύπαρξης;

Τι γίνεται ρε διάολε; Γιατί, κάπως έτσι δεν ήταν και το ομώνυμο 3 χρόνια πριν; Σιγά την δισκάρα κι εκείνη! Γιατί ποιος είπε ότι περίμενα νέο «Vitalogy» ή νέο «VS»; Κάπως έτσι τα περίμενα τα πράγματα. Πώς είναι έτσι η παραγωγή στα φωνητικά ρε γαμώτο; Μήπως η φωνή του Eddie πνέει τα λοίσθια; Μήπως μετά το εξαιρετικό soundtrack του «Into the wild» πρέπει να τα παρατήσει με την μπάντα και να το ρίξει εκεί; Μήπως πρέπει γενικώς να τα παρατήσουν μην γίνουν κι αυτοί U2 ή Depeche Mode; Βαρέθηκαν; Κομμάτια όπως το «Just breathe» δεν είχαν ποτέ σε άλμπουμ τους. Αυτό είναι σαν να ξέφυγε/περίσσεψε απ’ το «Into the wild».

Τι γίνεται; Μην τους χαριστείς επειδή τους λατρεύεις. Μπα, δεν νομίζω. Μάλλον στέκεται μετά από 3 ακροάσεις. Έχει και ένα αυθεντικό Pearl Jam κομμάτι, το «Got some». Διάβασες τι έγραψες; Ένα αυθετικό Pearl Jam κομμάτι σε ένα άλμπουμ των Pearl Jam. Πού έχουμε φτάσει πια; Τα υπόλοιπα δηλαδή τι είναι; Ποιων είναι; Προπόνηση συντήρησης. Σου αρκεί; Αρκείσαι στο ότι είναι ακόμα μαζί; Ξέρω γω. Δεν ξέρω τι να νομίσω. Αλλά γιατί πρέπει να ταλανιζόμαστε έτσι μέχρι να δείξει η ιστορία τι και πώς, ποιος ναι και ποιος όχι;









12 άκουσαν τις μουσικές...:

Ανώνυμος είπε...

Exploding Head η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ακούσει (shame on me!)..ε...ακόμη..!!
(λες να ξεκινήσω απ΄το πρώτο άλμπουμ;)
Το μόνο που ξέρω είναι πως "exploding head" ονομάζεται ένα σύνδρομο, όπου ο ας-τον-πούμε-ασθενής ακούει έναν τρομερά εκκωφαντικό ήχο (ανύπαρκτο βέβαια), συνήθως όταν κοιμάται, αλλά ο ήχος αυτός δεν προκαλεί πόνο!
Κοίτα να δεις..με είχαν σχεδόν πείσει πως ο δίσκος των Muse είναι καταπληκτικός!
(να μην προχωρήσω σε αγορά, ε;)

..την καλησπέρα μου!

Negma είπε...

Δυστυχώς δεν μπορώ να πολυακούσω - ως γνωστόν - από τη δουλειά, αλλά νομίζω από Muse ήταν που ακούσαμε κάτι στον Κόκκινο και σχολιάζαμε το Σάββατο το βράδυ, σωστά? Αυτό δεν ήταν που είχαν ρίξει στο μίξερ δυο πρέζες Queen, 3 μεζούρες Chopin και μετά το σταύρωσαν και το άφησαν να φουσκώσει???

Ε, no further comments, δηλαδή... νταξ...

Pearl Jam, για το γαμώτο, θέλω να τ' ακούσω όλο, πριν πω οτιδήποτε. (Που σημαίνει ότι την επόμενη φορά, έρχεσαι με το stickάκι σου) (Όχι, Δήμο, δεν είναι σεξουαλικό υπονοούμενο αυτό)

Όσο για A place to bury strangers... αδυνατώ να σχολιάσω οτιδήποτε πέραν της θεϊκής ατάκας:

Όχι, δεν πρόκειται για την πολυπόθητη λύση των απανταχού κατοίκων των αφιλόξενων χωριών που επισκεπτόταν ο Λούκυ Λουκ.

Νά 'σαι καλά δηλαδή, τέτοιο γέλιο πρωί πρωί...!!!

Πρωινά φιλιά και καλημέρες στους απανταχού αναγνώστες σου!!!!!!!!!

South Of The River είπε...

@New girl...

Exploding head είναι το όνομα του άλμπουμ, το διευκρινίζω μην μπερδευτείς κατά το ψάξιμο.

Τώρα για Muse... τι να σε πω; Η δική μου άποψη φαίνεται παραπάνω. Από 'κει κι έπειτα (όπως πάντα και στα πάντα δλδ)... περί ορέξεως...

Καλό μεσημέρι!


@Negma

Ναι Στελλί μου, αυτοί είναι οι Muse! Ωραία πράγματα ε;

Pearl Jam... τι να πω! Τα λέω και παραπάνω. Διάβασα κι εγώ πολλά και ποικίλα πράγματα. Άλλοι έπαθαν πλάκα (;), άλλοι αηδίασαν, άλλοι μουδιασμένα τους άνοιξαν την πόρτα μεν, αλλά... (μάλλον όπως κι εγώ).

Άσχετα με τον Λούκυ Λουκ, το άλμπουμ πραγματικά είναι πολύ πολύ καλό! Άκου το κι αυτό. Άσε, θα στο βάλω κι αυτό σε στικάκι, μην μας βλέπει ο Δήμος μόνο...

Φιλιά πολλά και σε σένα και από μένα και από τους "απανταχού αναγνώστες μου", αυτό το αναρίθμητο, σκληροπυρηνικό κοινό μου, αυτήν την ορκισμένη λαοθάλασσα...

Ανώνυμος είπε...

Χαχα, ναι, είναι οφθαλμοφανές (αφού και για τα άλλα 2 άλμπουμ πρώτα γράφεις τ΄όνομα του γκρουπ)!

Σήμερα που είχα λίγο χρόνο τους έψαξα στο you tube-δυνατή μουσική!
They rock in space!!

(παρεμπιπτόντως, το κομμάτι τους που έχεις επιλέξει κι έβαλες στο ιστολόγιό σου ίσως να ΄χει πρόβλημα-ούτε τις προάλλες ούτε και τώρα μπόρεσα να τ΄ακούσω ..βέβαια υπάρχει κι ενδεχόμενο το πρόβλημα να ΄χει να κάνει με μένα..χμ..χμ...πιθανόν!).

Σας ευχαριστώ και σας χαιρετώ!

Chryssa είπε...

Ο μπαμπάς θάβει την μπάντα του Eddie μου...

:((((

(μην ακούσω τη λέξη αντικειμενικός στην απάντηση)

Αγαπάμε τον Eddie. Γιατί έτσι.

Καλό μήνα.
Και εμένα μου άρεσε το fixer.

South Of The River είπε...

@New girl...

Καμιά φορά γίνεται αυτό ρε γαμώτο με το gcast.

Ναι, πολύ δυνατοί οι Place...

Καλημέρα...


@Chryssa

Λες να νιώθω καλά εγώ που το κάνω παιδί μου; Αλλα δυστυχώς έτσι είναι...
Πού είσαι εσύ οπυ σε έψαχνα; Εμφανίστηκες; ΠΟύ γύρναγες πάλι;

Καλημέρα και καλό μήνα κόρη!

Ανώνυμος είπε...

φιλαρακο στο εχω πει εγω..παρατα την cdοκριτικη να βρεις την υγεια σου.
Ασχετο αλλα οι muse ηταν ποτε καλοι?
Το ονομα του "καλου" γκρουπ τα σπαει!
Οι pearl jam λες να εμειναν απο καυσιμα ή αυτο που γινεται παντα,να τους προσπερασε η εποχη μας?(μακαρι να μην ισχυει τιποτα,μας μεγαλωσαν στα ποδαρακια τους!)
Ακουω τους καλους και επανερχομαι.
Δημος

South Of The River είπε...

@Δήμος

Φιλαράκο το πρώτο που λες δεν το κατάλαβα, ούτε θυμάμαι να μου έχεις πει ποτέ κάτι τέτοιο...

Το 'καλό' τα σπάει γενικώς, και σαν όνομα και σαν μουσική...

Για τους Περλ Τζαμ... τι να πω...

Οι Muse όχι, ποτέ δεν ήταν ΄καλοί', αλλά έγινε τέτοιος χαμός με την φλυαρία αυτή που βγάλανε που δεν ήθελα να το αφήσω έτσι...

Φιλιά αγόρι!

drunk tank είπε...

λοιπόν
βιαστικός βιαστικός
(sorry everybody που "περνάω" μόνον από τον Πάνο lately)

1. οι Muse ήταν και θα είναι τσιχλόφουσκες οπότε οποιαδήποτε περαιτέρω κριτική περιττεύει.
γι'αυτό εγώ, δυστυχώς, στην κατηγορία "κακός" θα έβαζα τον καινούριο , από πάντοτε αγαπημένο, morrissey.

2. oi pearl jam ακούγονται κάπως. και μιας και ποτέ δεν υπήρξα πολύ φαν δεν ξέρω αν αυτό το "κάπως" είναι καλό, κακό ή μέτριο. σημασία έχει ότι δεν περνούν απαρατήρητοι. όπως ο τελευταίος του knopfler παραδείγματος χάριν.

3. a plca to bury strangers? θα το κοιτάξω και θα σου πω!
βέβαια περίμενα να βάλεις editors εδώ!!!!
σε πρώτο άκουσμα μου φάνηκαν μέτριοι (ίσως και λόγο προσδοκιών και όσων συζητούσαμε στο ποστ για εκείνους). τώρα μιας και δεν προλαβαίνω καν να πάρω μαζί μου κάτι άλλο στη δουλειά έχω περίπου μία εβδομάδα που ακούω μόνον editors και θεωρώ ότι είναι πραγματικά super!!!

ξέφυγα από το ποστ ε?


καληνύχτα bro

South Of The River είπε...

@Κων/νος Π.

Πού είσαι αγόρι μου; Μην εξαφανίζεσαι, σου έχω πει!

Λοιπόν, άνοιξες πολλαπλά μέτωπα, και καλά έκανες, μιας και κάποια αποτελούν μετέπειτα ποστ. Μερικά όμως απλά ήθελα να τα... ξεχάσω.

Ας πούμε το καινούργιο Knopfler. Η λατρεία που του έχω είναι πλέον γραφική. Αλλά το καινούργιο είναι απλά μια (μέτρια) αντιγραφή του εξαιρετικού Shangri La του 2004. Αλλά εντελώς όμως, μιλάμε κομμάτι προς κομμάτι. Άκου τα "παράλληλα" και θα δεις! Λυπάμαι που το γράφω γι' αυτόν, αλλά τι το έβγαλε τι να μην το έβγαζε, ένα και το αυτό!

Ο φετινός (εκεί φαντάζομαι αναφέρεσαι, εκτός αν ξαναέβγαλε δεύτερο μες τη χρονιά!) του Mozz, δεν είναι και τόσο κακός κατ' εμέ!

Για Muse συμφωνούμε απολύτως!

Pearl Jam... πιστεύω είμαι σαφής.

Οι A Place To Bury Strangers θα σ' αρέσουν πάρα πολύ!

Και η ταμπακιέρα: καινούργιο Editors! Θα τα πούμε σε πολύ προσεχές ποστ! Μάλλον συμφωνούμε!

Καλημέρα παλληκάρι μου, και ξαναλέω, μη χάνεσαι!

South Of The River είπε...

Μια εξήγηση, και με αφορμή το σχόλιο του Κων/νου και την απάντησή μου:

Θα πει κάποιος, 'αφού όλοι και ο γράφων συμφωνούν ότι οι Muse είναι και ήταν οδοντόκρεμες, τι ασχολείσαι;'

Πρώτον, κι εγώ το θάβω, και δεύτερον και σημαντικότερο, το έκανα κυρίως λόγω του φαινομένου να εκθειάζεται μια παπαριά. Αυτό βέβαια έχει και ποικίλες προεκτάσεις αλλά και αιτίες που αφορούν τα 'ραδιόφωνα', το Lifestyle κλπ κλπ. Πείτε το ποστ διαμαρτυρίας αν θέλετε... Και επειδή τελευταία γι' αυτό το άλμπουμ άκουσα, αυτούς 'πήρε η μπάλα'...

drunk tank είπε...

Whoauuuuuuuuu!
σε έπιασα αδιάβαστο κι εγώ μία φορά?
Μετά το εξαιρετικότατο "Years of refusal" ο φίλος μας ο Μorrissey έβγαλε (η καλύτερα βγάζει μιας και κυκλοφορεί στις 03/11) το "Swords" το οποίο και θεωρώ μέτριο, αλλά λόγω των όσων μας έχει συνηθίσει ο Steven Patrick κατρακυλάει στο ..."κακό".
δυστυχώς...