The Gutter Twins - 2008 - Adorata

Δεν ξέρω αν ο Γκάι Ρίτσι όταν έψαχνε τίτλο για το αριστούργημά του «Lock, stock and two smoking barrels» είχε γνωρίσει τους Mark Lanegan και Greg Dulli, πάντως εγώ στη θέση του αν τους είχα γνωρίσει, σίγουρα σ’ αυτούς θα πήγαινε το μυαλό μου λέγοντας… «Δυο καπνισμένες κάνες»! Αυτό ακριβώς είναι το δίδυμο – ιερείς της νύχτας και του καλού και άφθονου bourbon. Δυο κάνες που πυροβόλησαν, βρόντηξαν και έκαναν τους ασταθείς σοφάδες ενός οποιουδήποτε οικοδομήματος να πέσουν για δεύτερη φορά μέσα στο 2008.

Μπορεί το ιδιότυπο αυτό «Long E.P.» «Adorata» των Gutter Twins να αποτελείται από τραγούδια που κατά βάση ηχογραφήθηκαν κατά τη δημιουργία του «Saturnalia» που μας χάζεψε πριν μερικούς μήνες, το γεγονός όμως ότι κατά βάση αποτελείται από διασκευές αγαπημένων τους τραγουδιών και κλείνει με δυο δικές τους δημιουργίες, δίνει τον αέρα ενός νέου, σαρωτικού άλμπουμ, που η αλήθεια είναι όμως ότι πάλι απευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό στους ορκισμένους τους οπαδούς! (Σημ: ένας οπαδός του διδύμου αυτού μπορεί να είναι ΜΟΝΟ ορκισμένος).

Σε πρώτο πλάνο – ως συνήθως – το κομμάτι των φωνητικών. Είτε πρόκειται για τις «καλλιφωνίες» του Dulli, είτε για το χαρακτηριστικό απύθμενο γρέζο του Lanegan, είτε για τις ανατριχιαστικές και αξιοθαύμαστες διφωνίες τους, καθηλώνουν – έστω και από περιέργεια – οποιονδήποτε τύχει το αυτί του να απορροφήσει ακόμα και λίγα δευτερόλεπτα από ένα τραγούδι τους. Την υπόλοιπη δουλειά αναλαμβάνουν τα ρυθμικά μέρη, οι πολύ προσεγμένες κιθάρες και – ως συνήθως – τα σύνθια.

Με το που βάζεις το δισκάκι να παίξει και ακούς την φωνή του Lanegan έχεις ήδη ικανοποιηθεί! Από το άλμπουμ ωστόσο των 8 tracks ξεχωρίζει (και μάλιστα νωρίς νωρίς, δεύτερο κομμάτι) το ιλιγγιώδες «Down the line» του Σουηδοαργεντινού (!) Jose Gonzalez, πολύ καλή και η διασκευή στο «Deep hit of morning sun» της παρέας του Bobby Gillespie (Primal Scream), ενώ κυριολεκτικά τα σπάει το παραδοσιακό «St. James Infirmary», που σε άλλη φυσικά εκτέλεση είχε συμπεριληφθεί σε E.P. μιας από τις συνεργασίες του Lanegan με την άλλοτε μπροστάρισα των Belle and Sebastian, Isobel Campbell. Με τα δικά τους πολύ καλά αλλά και αναμενόμενα «Spanish doors» και «We have met before» κλείνουν με θόρυβο την πόρτα του υποβρυχίου.

Με το «Adorata», οι ήδη πιστοί θα αναρωτηθούν πού μπορεί άραγε να φτάσει η λατρεία τους και η αφοσίωσή τους στους Lanegan – Dulli, όποιος όμως δεν έχει κάνει μια σχετική «προπόνηση» με Screaming Trees, Twilight Singers αλλά και με τις σόλο δουλειές τους, ίσως να δυσκολευτεί να κατανοήσει από πού πηγάζει το ντελίριο των υπολοίπων. Καλή ακρόαση και… κατά την αναπαραγωγή του δίσκου… μακριά από όχι καλά στηριγμένα βαριά αντικείμενα!