15 Μαΐ 2008

Patti Smith - Till I lose my sense of gravity...

Μιας και έχουμε καιρό να διαβάσουμε για μια κυρία της μουσικής, τι θα λέγατε για μια προσωπικότητα δραστήρια και επιδραστική όσο λίγες (θηλυκού γένους μάλιστα όσο ελάχιστες), με εξαιρετικά σημαντική δουλειά όχι μόνο στον τομέα της μουσικής (που ασχολούμαστε εδώ), αλλά και της ποίησης, της συγγραφής και της ενεργής συμμετοχής σε κάθε μορφής αντιπαλότητα προς τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα; Patti Smith λοιπόν.

Στις 30 Δεκεμβρίου του 1946 γεννήθηκε η Patricia Lee Smith στο Chicago. Η μητέρα της ήταν jazz τραγουδίστρια, σαν οικογένεια όμως γενικά δεν ήταν ιδιαίτερα εύπορη, και έτσι η Patti δούλεψε από μικρή σε εργοστάσιο. Μετά από διάφορες περιηγήσεις και μετακομίσεις (Ν. Υόρκη, Παρίσι), το 1974 γνωρίζει τον ροκ κιθαρίστα Lenny Kaye (με τον οποίο παίζουν και γράφουν ακόμα μαζί), και σιγά σιγά σχημάτισαν πλήρες συγκρότημα. Την ίδια χρονιά κυκλοφορούν το πρώτο τους single «Hey Joe/Piss Factory» και το 1975 κάνουν το πρώτο τους βήμα στη δισκογραφία με το θρυλικό πλέον «Horses» (δίπλα ακούμε το «Free money»). Βήμα πολύ σημαντικό, που κάθε μπάντα – καλλιτέχνης θα ήθελε να είχε κάνει μέσω ενός τέτοιου δίσκου. Ήταν από τις πρώτες σταγόνες της επικείμενης θάλασσας του punk. Σε punk-rock ρυθμούς λοιπόν και στίχους – ποίηση, το άλμπουμ ξεκινάει με μια διασκευή στο «Gloria» του Van Morrison.

Έναν χρόνο αργότερα βγάζουν τον δεύτερό τους δίσκο «Radio Ethiopia», ενώ μέχρι το τέλος της δεκαετίας και με την μπάντα να έχει πάρει φωτιά και να έχει συμπαρασύρει στους punk ρυθμούς της πολλά νέα σχήματα, εκδίδουν δυο ακόμα άλμπουμ, τα «Easter» του 1978 (που περιέχει και το «Because the night» σε συνεργασία με τον μεγάλο Bruce Springsteen) και «Wave» του 1979 (Dancing barefoot). Λίγο πριν την κυκλοφορία του «Wave», η Smith γνωρίζει τον κιθαρίστα των MC5 Fred Sonic Smith, τον οποίο και παντρεύτηκε. Αστειευόμενη μάλιστα έλεγε ότι τον παντρεύτηκε γιατί δεν θα ήταν υποχρεωμένη να αλλάξει επίθετο! Με τον Fred απέκτησαν τον Jackson και την Jesse. Έτσι η Patti σε όλη σχεδόν την δεκαετία του ’80 ασχολήθηκε με την οικογένειά της (στο Michigan πλέον), έχοντας κατά κάποιο αποσυρθεί από τη μουσική. Το 1988 κυκλοφορεί το «Dream of life» (με το πασίγνωστο «People have the power»).

Λίγα χρόνια αργότερα όμως, ήρθε αντιμέτωπη με πολλά, μαζεμένα και συνταρακτικά γεγονότα. Το 1994 πεθαίνει ο σύζυγός της Fred, και σε σύντομο χρονικό διάστημα ο αδερφός της Todd και ο αρχικός κιμπορντίστας της Richard Sohl. Και όταν ο γιος της έγινε 21 ετών, αποφασίζει να επιστρέψει στη Ν. Υόρκη, όπου οι φίλοι της Michael Stipe των R.E.M. και Allen Ginsberg την παροτρύνουν να ξαναγυρίσει στη μουσική, διαφορετικά θα κινδύνευε η ψυχική της υγεία λόγω των απανωτών απωλειών. Όπως και έγινε, ξεκινώντας περιοδεία με τον Bob Dylan το 1995.

Το 1996 κυκλοφορεί το «Gone again» που περιλαμβάνει και το «About a boy», γραμμένο για τον πολύ καλό της φίλο Kurt Cobain, του οποίου ήταν και ένθερμη θαυμάστρια. Την ίδια χρονιά συνεργάζεται με τον Stipe στο τραγούδι «E-Bow the letter» του άλμπουμ «New adventures in Hi-Fi» των R.E.M. Ακολουθούν δυο ακόμα άλμπουμ, τα «Peace and noise» του 1997 και «Gung Ho» του 2000. Και κάπως έτσι «πατάει» στην δεκαετία που διανύουμε. Το 2003 με το «Trampin’» κάνει ένα αφιέρωμα στην μητρότητα και σε μεγάλο βαθμό στην μητέρα της που έχασε δυο χρόνια πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ. Στα χρόνια που ακολούθησαν έδωσε αρκετή έμφαση στις άλλες πτυχές του ταλέντου της, ενώ στα μουσικά επέστρεψε πέρσι με έναν εξαιρετικό δίσκο. Το «Twelve» που περιλαμβάνει μόνο διασκευές, από Doors, Jimi Hendrix και Neil Young μέχρι Nirvana (δίπλα ακούμε την μοναδική διασκευή στο λατρεμένο μου «Changing of the guards» του Dylan). Χρονιά που μπαίνει και στο Rock ‘n’ roll hall of fame.

Σίγουρα θυμάμαι μόνο τις δυο φορές που επισκέφθηκε τη χώρα μας, δεν ξέρω αν υπήρξαν περισσότερες. Μια σε κάποιο Rockwave επί εποχής Αγ. Κοσμά και μια πέρσι στον Λυκαβηττό, όπου είχα την τύχη να είμαι παρών σε ένα τέτοιο ραντεβού με την ιστορία κατ’ εμέ και να την δω ζωντανά! Όσο για τον καλλιτεχνικό κόσμο που επηρέασε…, «δηλωμένα παιδιά» της Patti Smith ο Michael Stipe των R.E.M., η Shirley Manson των Garbage, ο Morrissey και ο Johnny Marr των Smiths, οι Sonic Youth και πόσοι, πόσοι άλλοι…

«Νονά της punk» και «ιέρεια του rock» είναι ίσως από τους πιο γνωστούς… «τίτλους ευγενείας» που της έχουν προσδώσει κατά καιρούς. Και πιστεύω πως είναι αλήθεια. Αν το rock είναι μια θεότητα, η ιέρειά του είναι η Patti Smith. Κλείνοντας, θα της δώσω άλλον ένα, κάτι που πιστεύω γι’ αυτήν και που είναι ο τρόπος που την έχω μέσα μου: «Η αιώνια ποιήτρια της ακροβασίας»...

19 άκουσαν τις μουσικές...:

Negma είπε...

DREAM OF LIFE

I'm with you always
You're ever on my mind
In a light to last a whole life through
Each way I turn
the sense of you surrounds
in every step I take
In all I do
Your thoughts your schemes
captivate my dreams
Everlasting, ever new
Sea returns to sea
And sky to sky
In a life of dream am I
When I'm with you
Deep in my heart
How the presence of you shines
In a light to last a whole life through
I recall the wonder of it all
Each dream of life I'll share with you
Sea returns to sea
And sky to sky
In a life of dream am I
When I'm with you
I'm with you always
You're ever on my mind
In a light to last a whole life through
The hand above
turns those leaves of love
All and all a timeless view
Each dream of life
Flung from paradise
Everlasting, ever new
Dream of Life
Dream Of Life


Απλά λατρεμένο... Πολύ όμως...


Ξέρεις τι μ' αρέσει στις αναρτήσεις σου Πάνο; Έχω την αίσθηση πως ακόμα κι αν δεν ήξερα τις αδυναμίες που έχεις σε κάποιους, θα τις καταλάβαινα από τον τρόπο που γράφεις για τον καθένα. Αυτή η τωρινή... μυρίζει αγάπη... Κι είναι πανέμορφη...

Φιλούμπες!!!

South Of The River είπε...

@Negma

Ξέρεις τι έγινε; Ε; Ξέρεις; Δεν θυμάμαι να ξαναέγραψα τόσο αβίαστα άλλη ανάρτηση, τόσα πολλά, σε τόσο λίγο χρόνο, χωρίς σχεδόν καθόλου διορθώσεις... Η ιέρεια είχε κάνει... ξόρκι να βγει έτσι η ανάρτηση... Επίσης δεν θυμάμαι ποτέ να έχω βάλει τόσο ωραίες φωτογραφίες σε άλλη ανάρτηση... (παίζει βέβαια και εκείνη της PJ Harvey με το κιτρινάκι... χαχαχα).

Θενκς Στελλί!

Φιλιά!!

drunk tank είπε...

Πάνο μου καλημέρα και από εδώ!

{Δε με τσάντισες φίλε μην αγχώνεσαι καθόλου (άσχετο αλλά καταλαβαίνεις...).}

Η όλη τραγικότητα της ιστορίας της Πάτι Σμιθ με είχε ωθήσει θυμάμαι να την ανακαλύψω.
Σε σημείο που φίλοι μου μου έλεγαν "για να ακούσεις κάποιον πρέπει να έχει πεθάνει"!!! Ας μη το σχολιάσω καλύτερα.

Δε μου λες ρε φίλε; Υπάρχει κανένας που να μη τον έχεις δει σε συναυλία;

Πάντως θα μου επιτρέψεις μία ένσταση. Νομίζω ότι ήταν ο Burroughs και όχι ο Ginsberg ο beat λογοτέχνης που την "κράτησε" κοντά μας...

κατά τα λοιπά θα συμφωνήσω απόλυτα (και θα κλείσω κι εγώ με αυτό):
«Η αιώνια ποιήτρια της ακροβασίας»...

South Of The River είπε...

Καλημέρα Κων/νε και από δω.

{Κατάλαβα, θα τα πούμε σε σένα}

Μου θύμισες έναν κολλητό, που μένει και στα Γιάννενα (αλλά δεν είναι από κει - συνάδελφοι είμαστε), ο οποίος σαν ροκάς των 60ς και 70ς που είναι (κατέχει βέβαια καλά και τα πιο νέα), λέει: "Αν δεν έχει πεθάνει έστω ένας από μια μπάντα δεν αξίζει η μπάντα".

ΠΟλλοί φίλε, πάρα πολλοί ακόμα που δεν έχω δει. Και θέλω να προλάβω γιατί κάποιοι μεγαλώνουν επικίνδυνα. Η Patti έρχεται και φέτος στο Rockwave, ψαξτο! Αλλά να σε τσαντίσω λίγο; Στην περσινή συναυλία της πήγα και τζάμπα...

Για Μπάροουζ ή Γκίνσμπεργκ θα το ψάξω και θα σου πω. Δεκτές όλες οι ενστάσεις (και ειδικά από σένα).

Φιλιά και... το Σάββατο... Highway of light...

South Of The River είπε...

Καλά, πώς δεν έβαλα ο βλάκας στο κείμενο ότι έρχεται και φέτος η Patti στο Rockwave; Με την απάντηση στον Κων/νο Π. το θυμήθηκα...

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Πολύ καλό post! Πλήρες και κατατοπιστικό. Αισθητικά άρτιο!

«Η αιώνια ποιήτρια της ακροβασίας»...
Αχ! βρε south με αυτούς τους εύστοχους χαρακτηρισμούς σου! Κατευθείαν κέντρο χτυπάς με τα “βελάκια” σου…

Καλή σου μέρα

South Of The River είπε...

Καλημέρα Μάκη.

Χαίρομαι που σου αρέσει. Για τους χαρακτηρισμούς, αρκεί να αποτυπώσουμε αυυθόρμητα το τι μας δημιουργεί ο καθένας τους μέσα μας.

Χαιρετώ φίλε!

αν ακούς είπε...

ροκ θεοτητα που οσο μεγαλωνει μοιαζει και με γερο ινδιανο(αστειο ηταν).

στο e bow the letter η φωνη της σε πειθει οτι κατι τη συνδεει με το ανωτερο.

επιβολη, αυτο μου ερχεται στο νου καθε φορα που την ακουω.

μου επιβαλλεται με τη φωνη της και τα τραγουδια της.

και νομιζω οτι αυτη της η σταση, η αγερωχη της δινει τη θεση της στην ιστορια.

South Of The River είπε...

@ Αν ακούς

Όπως το είπες ακριβώς. Με γέρο Ινδιάνο. Που σου εμπνέει τον ίδιο σεβασμό...

Για το E bow the letter δεν γίνεται να συμφωνήσω περισσότερο...

Φιλιά φίλε!

αν ακούς είπε...

προσφατα ειδα μια ταινια απο βρετανια που επαιξε καποια στιγμη το free money...δεν θυμαμαι τον τιτλο της τωρα, ειναι πολυ καλη, αν το θυμηθω θα επανελθω. μα φιλε! ποσα πραγματα εχουν απομεινει να μας σηκωνουν τη τριχα καγκελο οσο αυτο το τραγουδι;

South Of The River είπε...

@Αν ακούς

Καλημέρα φίλε μου. Αν θυμηθείς την ταινία σφύρα την, με ενδιαφέρει. Το free money ήταν το πρώτο τραγούδι που ξεχώρισα από το Horses (όπως και πολλοί άλλοι φαντάζομαι). Η ανατριχίλα τα σκεπάζει όλα!!!

Καλημέρα ξανά!

Y. K. είπε...

τελευταιο σκαλωμα...
το "wave" ...
δεν εχω σχολια.
αφιερωμα ομορφο. πολυ.
καλησπερες, φιλια

South Of The River είπε...

@Alicia

Καλημέρες και ευχαριστώ που πέρασες. Ωραία που σκάλωσες κι εσύ! Πολλή μουσική!

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω αν υπήρξε live που να με έχει καθηλώσει τόσο μοναδικά από τις πρώτες νότες.Πότε να ψιθυρίζει και πότε να ουρλιάζει και να το νοιώθει όλο το κορμί σου.
Επίσης όταν διασκευάζει τραγούδια ο τρόπος της είναι μοναδικός, γι'αυτό και το Twelve το αγαπώ πολύ.
Θυμάμαι ότι έχει ξανάρθει για live την ίδια μέρα με το φιάσκο των White Stripes. Τότε είχε μαζί της και τον Tom Verlaine κιθαρίστα των (πολύ επιδραστικών)Television που έχουν συνεργαστεί και σε συνθετικό τομέα σε δίσκους της.
Ένα πολύ αγαπημένο...
Dancing Barefoot
she is benediction
she is addicted to thee
she is the root connection
she is connecting with he

here I go and I don't know why
I fell so ceaselessly
could it be he's taking over me...

I'm dancing barefoot
heading for a spin
some strange music draws me in
makes me come on like some heroin/e

she is sublimation
she is the essence of thee
she is concentrating on
he, who is chosen by she

here I go and I don't know why
I spin so ceaselessly,
could it be he's taking over me...

[chorus]

she is re-creation
she, intoxicated by thee
she has the slow sensation that
he is levitating with she ...

here I go and I don't know why,
I spin so ceaselessly,
'til I lose my sense of gravity...

[chorus]

(oh god I fell for you ...)

the plot of our life sweats in the dark like a face
the mystery of childbirth, of childhood itself
grave visitations
what is it that calls to us?
why must we pray screaming?
why must not death be redefined?
we shut our eyes we stretch out our arms
and whirl on a pane of glass
an afixiation a fix on anything the line of life the limb of a tree
the hands of he and the promise that s/he is blessed among women.

(oh god I fell for you ...)
Θα τα ξαναπούμε...
Κώστας 'The Fuzzy Snail'

South Of The River είπε...

Καλημέρες σαλίγκαρε.

Θυμάσαι; Μαζί ήμασταν στο Live αυτό. Απίστευτη ήταν επι σκηνής. Πάθαμε αυτό που περιγράφεις ακριβώς. Dancing barefoot αγαπημένο. Όσο για το Tweleve, το έχουμε λιώσει άπαντες...

Θα τα ξαναπούμε (που λες κι εσύ) πολύ πολύ σύντομα από δω...

Aurangel είπε...

Καλησπέρα μικρό μου πόνυ!!!!!
Ελπίζω να είσαι καλά!!!!
Πέρασα να σου πώ ένα γειά!!!!
Μετρά μήνες η απουσία μου από δω!!!
Angel kiss

South Of The River είπε...

Καλησπέρα Κων/να μου. Όντως έχεις εξαφανιστεί από παντού! Μάλλον περνάς φάση. Κι εγώ δεν απέχω και πολύ...

Χάρηκα που εμφανίστηκες.

Φιλιά!

Chryssa είπε...

Άργησα λέμε άργησα.
Γύρισα όμως. Όριακα ήμουν να στείλω παραίτηση στην Αθήνα και να αράξω 4 μήνες στην παραλία. Με ντομάτα, τσικουδιά, παξιμάδι.
Σε 2 μηνάκια ξανά.

Α!!!We love Patti!! αν και καθόλου της εποχής μου. Το κείμενο είναι θεο.

Καλημέρες και φιλιά.

South Of The River είπε...

Καλημέρες Χρυσοψαρόνι!

Καλωσήρθες από Κρήτη. Πώς ήταν; Μάλλον καλά ε; Άφθονη τσικουδιά;

Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενο και η Πάτι ενώ δεν "είναι της εποχής σου"...

Όσο για διακοπές, μην αγχώνεσαι. Όλοι κάπως έτσι είμαστε.

Φιλιά!

ΥΓ. Σκηνή, τσικουδιά, παξιμάδι, ντοματούλα, παραλία ΤΕΛΟΣ.