21 Φεβ 2008

The Smashing Pumpkins - The world is a vampire...


Με θυμάμαι να τους πρωτοακούω και σχεδόν να τρομάζω. Μια διαπεραστική φωνή να βγαίνει από ένα ξυρισμένο κεφαλάκι και να κατορθώνει να επιπλέει ανάμεσα από... πολλά κιλά ηλεκτρικής κιθάρας. Ένας διπλός δίσκος που όμοιό του πρέπει να ψάξει κάποιος πολύ για να βρεί. Άλλα τραγούδια σκληρά και άγρια, άλλα αταίριαστα μελωδικά. Φίλοι μου, είναι οι Smashing Pumpkins.

Κάτι ο grungeοειδής ήχος της alternative έκρηξης της Β. Αμερικής, κάτι η εμφάνισή τους στο soundtrack του Singles απ’ όπου παρέλασε σχεδόν όλη η σκηνή του Seattle, υποσυνείδητα τους θεωρούμε μπάντα της σκηνής αυτής. Άλλωστε το Chicago – απ’ όπου και προέρχονται – ανήκει στην Β. Αμερική και δεν απέχει και πολύ απ’ την πόλη του grunge. Στο Chicago πάντως αυτή η μεγάλη και αντιφατική μορφή ονομαζόμενη Billy Corgan (γιος τζαζ μουσικού και υπάλληλος σε δισκάδικο τότε) γνώρισε τον κιθαρίστα James Iha. Σύντομα ξεκίνησαν να συνεργάζονται στην σύνθεση τραγουδιών και σιγά σιγά σχημάτισαν την μπάντα, «κλέβοντας» την μπασίστρια D'arcy Wretzky από την προηγούμενη μπάντα της, και με την οποία ο Iha διατήρησε σύντομη ερωτική σχέση.

Όπως θα αντιληφθήκατε δεν υπήρχε drummer και το γκρουπ έπαιζε «κατευθυνόμενο» από drum machine. Έτσι, μετά από ένα live το 1988, ο ιδιοκτήτης του club τους πρότεινε συμβόλαιο, με τον όρο όμως να αντικαταστήσουν την drum machine με κανονικό drummer. Και τους συνέστησε έναν πραγματικά ξεχωριστό πρώην τζαζ drummer, που με το παίξιμό του στιγμάτισε κυριολεκτικά την μπάντα, τον Jimmy Chamberlin. Περνούσε ο καιρός, φτάσαμε στο 1991 και οι Pumpkins ανάμεσα από ζωντανές εμφανίσεις και συνεχείς πρόβες συνέθεσαν τα τραγούδια του πρώτου τους άλμπουμ, του «Gish». Είχαν το μεγάλο προνόμιο να αναλάβει την παραγωγή του ένας εξαιρετικός παραγωγός, ο Butch Vig, drummer των Garbage και παραγωγός τόσο στο επόμενό τους άλμπουμ όσο και στο θρυλικό πλέον Nevermind των Nirvana. Το Gish ωστόσο δεν θα λέγαμε ότι απογείωσε την μπάντα, με μοναδικό τραγούδι να «παίζει» στα ραδιόφωνα το «Rhinoceros». Ήταν αρκετό ωστόσο για να σαπορτάρουν τους Jane’s Addiction, τους Guns ‘n’ Roses και τους RHCP. Κατά τη διάρκεια όμως των περιοδειών αυτών, ο Iha με την Wretzky είχαν έναν επεισοδιακό χωρισμό, ο Chamberlin κύλησε στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά και ο Corgan έπεσε σε βαθειά κατάθλιψη.

Άντεξαν ωστόσο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το 1993 επανήλθαν με έναν εξαιρετικό δίσκο, το «Siamese Dream». Δίσκος που τους έβαλε στο mainstream παιχνίδι και τους έκανε πλέον μεγάλο όνομα. Τα «Today» και «Disarm» σάρωναν το ένα βραβείο μετά το άλλο και το άλμπουμ πούλησε γύρω στα 4 εκατομμύρια μόνο στις ΗΠΑ! Παρά την τεράστια επιτυχία αυτή πάντως, κάτι τους στοίχειωνε ακόμα. Ο κόσμος σαν να αρνιόταν να τους καθιερώσει μέσα του συνεχίζοντας να τους συγκρίνει με τους Pearl Jam και τους Nirvana. Έπρεπε κάτι να γίνει. Και έγινε. Δύο χρόνια μετά οι Pumpkins κυκλοφορούν ένα διαμάντι μοναδικό, το διπλό άλμπουμ «Mellon Collie and the Infinite Sadness». Εικοσιοκτώ τραγούδια, πάνω από δύο ώρες μουσικής, Νο 1 σε όλα τα charts, πάνω από πέντε εκατομμύρια πωλήσεις και φυσικά μέσα στα 500 καλύτερα ever από το Rolling Stone Magazine. Και απλά υποκλίθηκαν οι πάντες!

Έχοντας πλέον τη θέση που τους άξιζε, ο Corgan αποφάσισε ότι το ύφος τους έπρεπε λίγο να ξεφύγει από το κλασικό κιθάρες-ντραμς-μπάσο. Και αυτό ήταν που τους έκανε – κατ’ εμέ – να ξεχωρίσουν. Ότι δεν γαντζώθηκαν ούτε αναμάσησαν την τεράστια δουλειά του Mellon Collie και τόλμησαν να πειραματιστούν. Νέο συστατικό στις δουλειές τους; Η ηλεκτρονική μουσική. Και κάπως έτσι το 1998 «γεννήθηκε» το «Adore». Παρόλο που ψηφίστηκε σαν η καλύτερη alternative δουλειά της χρονιάς, δεν πούλησε πάνω από 830.000 κόπιες. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να δώσουν όλα τα έσοδα της περιοδείας προώθησής του σε φιλανθρωπίες. Επέστρεψαν πάντως το 2000 σε πιο ροκ διαδρομές με το «Machina/The Machines Of God». Χρονιά που στιγμάτισε όμως και η διάλυση της μπάντας, έπειτα από έξαρση των διαφωνιών τους, των αλλεπάληλων αποχωρήσεων και προσλήψεων μελών και των προσωπικών... κολάσεων του καθενός.

Πριν τη διάλυση είχαν κυκλοφορήσει το «Machina II/The Friends & Enemies of Modern Music», το οποίο και διέθεσαν δωρεάν στο internet για τους φαν μόνο! Ήταν αδύνατο όμως να μείνουν χώρια για πάντα. Το 2005 επανενώνονται και δύο χρόνια αργότερα επανέρχονται στη διακογραφία με το «Zeitgeist». Όχι τίποτα φοβερό αλλά αρκετό για να μας πείσει ότι είναι πάλι μαζί και ότι δεν έχουν τελειώσει ακόμα!!! Εντός της χρονιάς που διανύουμε, περιμένουμε ανυπόμονα την καινούργια τους δουλειά, το «American Gothic».

Εξαιρετικοί μουσικοί, καλές δουλειές, κάποιες μοναδικές, ναρκωτικά, διαμάχες, έρωτες, αλλάγες και μεταπηδήσεις σε άλλους ήχους και μορφές, επιστροφές, μεταμορφώσεις, μεταμφιέσεις, διαλύσεις, επανενώσεις. Τίποτα δεν έμενε όρθιο ποτέ! Κι όμως είναι ακόμα εδώ! Να μεταλλάσονται και να παραμένουν οι ίδιοι όπως μόνο αυτοί θα μπορούσαν. Να μας ξεκουφαίνουν αλλά και να μας ταξιδεύουν όπως μόνο αυτοί ξέρουν!

19 άκουσαν τις μουσικές...:

Negma είπε...

TEAR

The lights came on fast
Lost in motorcrash
Gone in a flash unreal
But you knew all along
You laugh the light
I sing the songs
To watch you numb

I saw you there
You were on your way
You held the rain
And for the first time
Heaven seemed insane
Cause heaven is to blame
For taking you away

Do you know the way that I can?
Do you know the way that I cant lose?
Do you know the things that I can?
Do you know the things that I can do?

Where is your heart? where is your heart gone to?
Tear me apart
Tear me apart from you
You laugh the light I cry the wound
In gray afternoons

I saw you there
You were on your way
You held the rain
And for the first time
Heaven seemed insane
Cause heaven is to blame
For taking you away

The lights came to pass
Dead opera motorcrash
Gone in a flash unreal
In nitrous overcast

Do you know the way that I can?
Do you know the way that I cant choose?
Do you know the things that I can?
Do you know the things that I cant lose?

Tear me apart
Tear me apart from you
Where is your heart?
Where has your heart run to?


Πάρτε και λινκ για βιντεάκι, και απομακρύνετε τα αιχμηρά αντικείμενα... Βέβαια... τά 'χουμε ξαναπεί... υπάρχουν πάντα και τα δόντια...

http://www.youtube.com/watch?v=5Ds-fPZUdb0

South Of The River είπε...

@Negma

Τι να πεις γι' αυτό το κομμάτι; Από το Adore, που σήμανε νέα εποχή γι' αυτούς.

Τέλειο και το βιντεάκι και η εκτέλεση. Τα σπάσανε (πάλι). Και η D'arcy, τρελό διαβολάκι...

admin είπε...

Σαν χτες θυμάμαι που αγόρασα το ADORE από πλανόδιο στα πανεπιστήμια, 2 μέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία του στην Ελλάδα. Απίστευτη δουλειά και η κορύφωση κατά τη γνώμη μου μιας μεγάλης μπάντας.
Υ.Γ. Εχουν περάσει ήδη 10 χρόνια...Oh my god!

South Of The River είπε...

Καλώς τον άτακτο!

10 χρόνια φίλε είδες; 10 χρόνια το Adore! Πού ήμασταν τότε, θυμάσαι;

Φιλιά τομάρι!

Sogian είπε...

Καλησπέρα, Πανούλη. Τί κάνεις; Χάθηκες... Ούτε που περνάς μια βόλτα. Να αφήσεις ένα σχόλιο! Άσε που άργησες να ποστάρεις καινούργιο "αφιέρωμα". Αποσυντονίζεσαι μου φαίνεται... Για να επανέλθουμε!

Ελπίζω να είσαι καλά!
Φιλιά ελληνικά!

South Of The River είπε...

@Ένα πρόσωπο

Γιαννάκη μου καλησπέρα. Έχεις δίκιο, αλλά είναι περίοδος με αρκετά και διάφορα τρεχάματα και περίεργη ψυχολογία. Θα επανορθώσω σύντομα (ελπίζω)!

Φιλιά.

Xνούδι είπε...

τωρα εγώ που πέρασα στις 6.5 το πρωί να σου πω πως μόλις έγραψα review (ο λούσιφερ να το κάνει) για madrugada πειράζει?

Περίεργη ψυχολογία είπες????

Ασε μην έρθεις...

Τι να πω κι εγώ για τους smashing? Θα αφήσω ένα αγαπημένο που λένε μαζί με Marilyn Manson (Ημαρτον! Τα δόντια που λέει και το Στελλιώ) θα φτιάξω καφέ και θα πάω να δουλέψω.

Φιλιά και καλημέρα.

υγ. Την επόμενη φορά που ΔΕΝ θα έρθεις, θα σε πυροβολήσω λέμε. Και ξέρεις γιατί το λέω τώρα εγώ αυτό που λέω. Εντάξει?



http://www.zshare.net/audio/8069106182bab4/

South Of The River είπε...

@Χνούδι

Review για Madrugada μόνο τέτοια ώρα μπορεί κανείς να κάνει Χνούδι μου, στο τέλος μια νύχτας με αρκετό και καλό ποτό, Madrugada, και παρέα!

Στήσε με στα τρία μέτρα! Παρακαλώ!

Εντάξει!

Φιλιά και καλημέρες και σε σένα!

Chryssa είπε...

Kalinyxta kai edo...

dazed n' confused είπε...

Ως 90ακια, δεν τους ειχα δωσει την πρεπουσα προσοχη ...
Χαρηκα που εμαθα εδω τοσες πληροφοριες γι'αυτους ...

Και φυσικα λιγα τα δικα τους αγαπημενα μου ...
Ενα απο αυτα :



Disarm

Disarm you with a smile
And cut you like you want me to
Cut that little child
Inside of me and such a part of you
Ooh, the years burn
I used to be a little boy
So old in my shoes
And what I choose is my choice
What's a boy supposed to do?
The killer in me is the killer in you
My love
I send this smile over to you

Disarm you with a smile
And leave you like they left me here
To wither in denial
The bitterness of one who's left alone
Ooh, the years burn


Ooh, the years burn, burn, burn

I used to be a little boy
So old in my shoes
And what I choose is my voice
What's a boy supposed to do?
The killer in me is the killer in you
My love
I send this smile over to you

The killer in me is the killer in you
Send this smile over to you
The killer in me is the killer in you
Send this smile over to you
The killer in me is the killer in you
Send this smile over to you



Καλο σου βραδυ Πανο μου !!!

South Of The River είπε...

@Χρύσα

Καλημέρα από' δω χρυσόψαρο. Μαθαίνουμε απ'το μπλογκ της Στέλλας και του F ότι οργώνεις, λέει, την Ιταλία! Καλά κάνεις! Πέρνα καλά! Σε περιμένουμε!

@D @ C

Ξέρω ότι έχεις θεματάκι με τα 90s Γιώργο. Το Blog είναι στη διάθεσή σου πάντως. Τα 90s - τηρουμένων των αναλογιών - είναι από τις πιο δημιουργικές δεκαετίες!

Όσο για το Disarm... δεν έχω λόγια!

Καλημέρες!

Aurangel είπε...

Εννοείται ότι δεν το κατέχω αγορίνα.
Πέρασα σαν άνοιξη να φέρω τον ήλιο, την παρουσία μου.(την ψώνισα πάλι)χιχιχι.

Μην γκρινιάζεις για την άνοιξη.
Πόσο πια να κρατήσει ο χειμώνας?

Αν και το καλοκαίρι σου πάει πιο πολύ!!!
Φιλιά αγγελικά

South Of The River είπε...

@Aurangel

Κων/να μου πού είσαι εσύ;

Άνοιξη, ήλιος κλπ πολύ ωραία, αλλά όχι ακόμα. Μόλις μπήκε ο Μάρτης. Από μέσα Απριλίου καλά είναι!

Μου πάει το καλικαίρι λες ε; Δεν το πίστευα ποτέ, τελευταία όμως έχω ένα θεματάκι. Τον χειμώνα πάντως δεν θα σταματήσω να τον λατρεύω ποτέ!

Φιλιά!

αν ακούς είπε...

απο τις μπαντες που ο ηχος τους κανει το αιμα σου να κοχλαζει.
στο ταβερνακι μου εχω και μια φωτογραφια του corgan...ετσι γιατι ηταν μεγαλη μπαντα.

μακαρι να συνεχισει να ειναι.

Ανώνυμος είπε...

Despite all my rage I am still just a rat in a cage!
Ένας στίχος που μας έχει σημαδέψει, από ένα δίσκο που χαρακτηρίστικε το Sgt Peppers Lonely Heart’s Club Band της δεκαετίας του ΄90.Μπορεί να είναι υπερβολή αλλά δείχνει μια τάξη μεγέθους, στην καρδιά μας όμως κατέχει ένα από τα πιο αγαπημένα σημεία της. Όπως και εκείνο το live στον Λυκαβηττό πριν μερικά χρόνια που εκπλήρωνα άλλη μια από τις μουσικές λαχτάρες μου!
Τα υπόλοιπα μας τα περιγράφεις πιο πάνω όπως πάντα με τρόπο μοναδικό.
Ποιο τραγούδι να ακούσουμε;
Zero
My reflection, dirty mirror
There's no connection to myself
I'm your lover, I'm your zero
I'm in the face of your dreams of glass
So save your prayers
For when we're really gonna need'em
Throw out your cares and fly
Wanna go for a ride?

She's the one for me
She's all I really need
Cause she's the one for me
Emptiness is loneliness, and loneliness is cleanliness
And cleanliness is godliness, and god is empty just like me
Intoxicated with the madness, I'm in love with my sadness
Bullshit fakers, enchanted kingdoms
The fasion victims chew their charcoal teeth
I never let on, that I was on a sinking ship
I never let on that I was down
You blame yourself, for what you can't ignore
You blame yourself for wanting more
She's the one for me
She's all I really need
She's the one for me
She's my one and only

Θα τα ξαναπούμε...(με τους γνωστούς μου χρόνους,ε;)
Κώστας ‘The Fuzzy Snail’

Ανώνυμος είπε...

Άλλο ένα δυναμώνοντας την ένταση του ενισχυτή και καλώντας τον γείτονα για μερικά hedbanging.

"Fuck You (An Ode To No One)"

I'm never coming back
I'm never giving in
I'll never be the shine in your spit
I disconnect the act
I disconnect the dots
I disconnect the me in me
And you're mistaken, It's you that's faking
Living and breathing and dying too
This message is for anyoine who dares to hear a fool
You can't bring me back, you can't bring me back
Cause I give it all back to you
Thru sacred alleys, the living wrecks
Wreak their havoc upon this world
The disenchanted, the romantics,
The body and face and soul of you is gone down that deep black hole
Destroy the mind-destroy the body-but you cannot destroy the heart
And you, you make me so I need to disconnect
And you make it so real
I don't need your love to disconnect
To runaround kids in get-go cars
With vaseline afterbirths and neon coughs
Galaxies full of nobodies
Giving us the farewell runarounds
I took a virgin mary axe to his sweet baby jane,
lost my innocence to a no good girl, scratch my
face with anvil hands, and coil my tongue around a bumblebee mouth
And I give it all back to you
No way, I don't need it, I don't need your love to disconnect
And you make it, so real, I don't need your love to disconnect
No way to disconnect
And you make it so real
I don't need your love to disconnect
No way to disconnect

Το repeat επιβάλλεται...
Θα τα ξαναπούμε...
Κώστας 'The Fuzzy Snail'

South Of The River είπε...

@Αν ακούς

Αδημονώ να πίνω κρασάκια με τον Billy απέναντί μου! Φοβερή σύλληψη.

Κι εμείς ελπίζουμε το ίδιο!

@Σαλίγκαρος

Είσαι πολύ τυχερός φίλε που τους έχεις δει live. Όσο για το Zero, καααααλά.
Θα την έχουν πάντα αυτή τη θέση.

Πάω να φωνάξω τα γειτονάκια να ακούσουμε όλοι μαζί!

Chryssa είπε...

Πάνο μου καλημέρα και HAPPY FRIDAY επιτέλους...
Διάβασα στον F το playlist σου και με συγκίνησε κάτι. Ξέρεις τι?? Ξέρεις ποιό?
Ο άσωτος υιός...
Πρώτον διότι είμαι από τις μεγαλύτερες φαν του Πορτοκάλογλου (με χιλιάδες αναμνήσεις να βγαίνουν απο τα τραγούδια του και τις συναύλιες του που είμαι πάντα εκεί), δείχνω respect σε όποιον μοιράζεται την ίδια τρέλα με μένα.

Και ττττέυτερον είναι το τραγούδι του ένος, του μοναδικού, του πανέμορφου,του ανεπανάληπτου, του αναντικατάστατου...
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!!!!!!!

τα φιλιά μου λοιπόν.
Καλό τριήμερο ναι??

South Of The River είπε...

Καλώς την, ανανεωμένη και ταξιδεμένη.

Έχω πει στο παρελθόν για τον Άσωτο (για όλον τον δίσκο) ότι είναι σταθμός στην ελληνική δισκογραφία. Χαίρομαι που είσαι... μέσα!

Καλό τριήμερο και φιλιά σ' εσένα!