16 Οκτ 2007

PJ Harvey - On the rooftops of Brooklyn...


Καιρός, πιστεύω, να γράψω κάτι και για έναν θηλυκού γένους εκπρόσωπο του ροκ στερεώματος. Για μια κοπέλα που έχω την αίσθηση ότι έκανε την εμφάνισή της την κατάλληλη στιγμή στον χώρο. Πιθανόν εκεί να οφείλεται εν μέρει η τεράστια επιτυχία της, την οποία θεωρώ απολύτως δίκαιη. Πρόκειται για την PJ (Polly Jean) Harvey.

Ήρθε στον κόσμο τούτο στις 9 Οκτωβρίου του 1969 και μεγάλωσε σε μια φάρμα, κάπου στο Dorset της Αγγλίας. Από μικρό παιδί οι γονείς της φρόντισαν «προφητικά» να την γαλουχήσουν στο ροκ και στα μπλουζ, μέσω των καλύτερων εκπροσώπων τους όπως ο μεγάλος Robert Johnson, ο Howlin’ Wolf, ο John Lee Hooker και ο Jimi Hendrix. Ως έφηβη φυσικά θα ήταν αδιανόητο να μην είχε ανάμεσα στις αγαπημένες της μπάντες τους U2, τους Pixies, τους Television, τους Duran Duran και καλλιτέχνες όπως η Patti Smith, κάτι που όλοι μας έχουμε σίγουρα υποπτευθεί και κάτι που η ίδια σιχαίνεται να συμβαίνει (την σύγκριση με την Patti Smith).

Σπούδασε οχτώ χρόνια σαξόφωνο(;), σύντομα όμως την κέρδισε η κιθάρα και το τραγούδι. Από τα 18 της άρχισε να γράφει τα δικά της τραγούδια και το 1991 έκανε την πρώτη live εμφάνισή της με μια μπάντα στην σάλα ενός ξενοδοχείου. Ήταν τόσο κακοί που ο υπεύθυνος του ξενοδοχείου τους ικέτεψε να σταματήσουν λόγω έντονων παραπόνων των πελατών. Έκτοτε υιοθέτησε το σόλο προφίλ και τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς κυκλοφορεί το πρώτο της single με τίτλο «Dress», single της εβδομάδας για το περιοδικό Melody Maker.

Έναν χρόνο αργότερα εκδίδει το άλμπουμ – ντεμπούτο της «Dry», μίξη punk, blues και grunge ήχων και το Rolling Stone την ανακηρύσσει καλύτερη τραγουδοποιό και καλύτερη γυναικεία τραγουδίστρια της χρονιάς! Ο χείμαρρος που την χαρακτηρίζει είχε ήδη συμπαρασύρει και την ίδια. Το 1993 κυκλοφορεί το άλμπουμ που την καθιέρωσε, το «Rid of me» (που περιέχει και μια διασκευή στο «Highway 61 Revisited» του Dylan) και δυο χρόνια αργότερα το «To bring you my love» πουλάει πάνω από ένα εκατομμύριο κόπιες σε Ευρώπη και Αμερική, με τον τύπο σύσσωμο να το αποθεώνει σαν άλμπουμ της χρονιάς (L.A. Times, N.Y. Times, Rolling Stone, People, USA Today…).

Το 1996 ακολούθησε το «Dance Hall at Louse Point», το 1998 το «Is this desire?» και το 2000 ένας δίσκος που με έχει στιγματίσει προσωπικά: το «Stories from the city, stories from the sea», σε συνεργασία με τον Mick Harvey, γνωστός από τις συνεργασίες του με τον Nick Cave. Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, πρόκειται για απλή συνωνυμία! Δεν ήταν όμως η μόνη συνεργασία του άλμπουμ. Το χεράκι του για τα καλά έβαλε και ο Thom Yorke των Radiohead, τραγουδώντας το απίστευτο «This mess we’re in» και κάνοντας φωνητικά στα «One line» και «Beautiful feeling».

Ακολούθησε το μέτριο κατ’ εμέ «Uh huh her» του 2004 και φέτος η PJ ήταν πιστή στο ραντεβού της μας, με το παράξενο και αρκετά ικανό να διχάσει το κοινό της «White chalk».

Πολλές και σημαντικές και οι συνεργασίες της. Από τις σημαντικότερες εκείνη με τον Cave στο «Murder ballads» συμμετέχοντας στο «Henry Lee» και στο «Death is not the end» του Bob Dylan, με τον Tricky στο «Angel with dirty faces», με τον Mark Lanegan στο «Bubblegum» και με την Marianne Faithful στο «Before the poison», όπου έγραψε, τραγούδησε και έκανε την παραγωγή σε πέντε τραγούδια!

Και λες και όλα αυτά είναι λίγα για να εκτονώσει τους αμέτρητους τόνους της ενέργειάς της, η «τεταμένη» 38χρονη PJ είναι και γλύπτρια (έχοντας μάλιστα κάνει και εκθέσεις) και, φυσικά, ποιήτρια.

Ζαλίστηκα ήδη να διαβάζω και να γράφω για αυτήν την καταιγιστική περσόνα. Γι’ αυτήν την αυθεντική τραγουδοποιό, την rock μάγισσα που τόση ανάγκη έχει η μουσική. Και σίγουρα είναι κάτι παραπάνω από παρήγορο να υπάρχουν τέτοιες προσωπικότητες σήμερα, που κατακτάνε το κοινό τους με τον πιο αγνό τρόπο, και που ποτέ δεν ξεχνάνε ούτε αρνούνται τις καταβολές τους και τις επιρροές τους.

17 άκουσαν τις μουσικές...:

Negma είπε...

Τι να πρωτοπώ τώρα...

Για τον Αδάμ που δεν κοιμάται αν δεν ακούσει "αυτό που λέει ο Nick Cave με την κοπελίτσα"? (Henry Lee για όσους δεν κατάλαβαν...)

Για το πόσες φορές ακούσαμε το This mess we 're in πηγαίνοντας και επιστρέφοντας από το camping; (Σπύρο μου, καιρό έχουμε να τα πούμε... Φιλούμπες!!!)

Καλά κάνει και σιχαίνεται να την συγκρίνουν με την Patti Smith, την οποία επίσης λατρεύω. Αλλά... πως να το κάνουμε... Η P.J. είναι ασύγκριτη!!! Και δεν εννοώ μ' αυτό καλύτερη από την Patti, μην πέσουμε σε τέτοιες παγίδες... Αλλά ότι καλλιτέχνες τέτοιου βεληνεκούς είναι μοναδικοί και ιδιαίτεροι, πως να το κάνουμε!

Όσο για ΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ... Πάρτε τους στίχους από μένα, και ευελπιστώ να πάρετε σύντομα και από τον Πάνο το τραγούδι στο podcast!!!

THIS MESS WE 'RE IN

( Thom Yorke )
Can you hear them
The helicopters
I'm in New York
No need for words now
We sit in silence
You look me
In the eye directly
You met me
I think it's Wednesday
The evening
The mess we're in
And ooooh...

( PJ Harvey )
The city sunset over me
The city sunset over me

( Thom Yorke )
Night and day
I dream of
Making love
To you now baby
Love making
On screen
Impossible dream
And I have seen
The sunrise over the river
The freeway
Reminding of
This mess we're in
And ooooh...

( PJ Harvey )
The city sunset over me
The city sunset over me

( PJ Harvey )
The city sunset over me
The city sunset over me

( PJ talking / Thom singing...together )
What were you wanting / What was that you wanted
I just wanna say
Don't ever change now baby
I'd thank you
I don't think we will meet again
And you must leave now
Before the sun rises
Over the skyscrapers
And the city landscape comes into view
Sweat on my skin
Oh
This mess we're in
Ooooh...

( PJ Harvey )
The city sunset over me
The city sunset over me
The city sunset over me
The city sunset over me

Φιλούμπες!!!!!!!!!!!!!!

South Of The River είπε...

@Negma
Τεράστιο τραγούδι Στέλλα μου, περίμενα πότε θα το ανεβάσεις. Με χαροποιεί ιδιαίτερα και η θέση σου για τις "συγκρίσεις".

Καταφέραμε άραγε να κάνουμε πλύση εγκεφάλου στον Σπύρο;

O Αδάμ έχε βάλει γερές βάσεις. Πρόσεχε λίγο με τον Cave μόνο!!!

Αύριο θα φέρω το κομμάτι να το ανεβάσω στο podcast.

Από τον ίδιο δίσκο, ένα που μου αρέσει πάρα πολύ:

"You said something"

On a rooftop in Brooklyn
One in the morning
Watching the lights flash
In Manhattan
I see five bridges
The empire state building
And you said something
That I've never forgotten

We lean against railings
Describing the colours
And the smells of our homelands
Acting like lovers
How did we get here?
To this point of living?
I held my breath
And you said something

And I am doing nothing wrong
Riding in your car
Your radio playing
We sing up to the eighth floor
A rooftop, in Manhattan
One in the morning
When you said something
That I've never forgotten
When you said something
That was really important

drunk tank είπε...

Καλημέρα Πάνο!

εκπληκτική η PJ, απίστευτη φωνή, εκπληκτικοί στίχοι, ροκ μορφή με τα όλα της!
καλά, για το ντουέτο με τον Τομ δε λέω κουβέντα, άλλωστε σιωπώ κάθε που το ακούω, να με πλημμυρίσει καθαρότερα.
ακόμα βέβαια ανατριχιάζω ευχάριστα με το City of no sun!!! τι ερμηνεία;!

Επειδή σπάνια διαβάζω, δυστυχώς, περιοδικά μουσικής πέραν από το Τζαζ&Τζαζ (η τρέλα μου τα τελευταία 5 χρόνια τουλάχιστον, η τζαζ), δεν ήξερα καν ότι κυκλοφόρησε καινούριο δίσκο!! Ευχαριστώ για την πληρφορία, άλλωστε έγινες τώρα το αγαπημένο μου μουσικό δικτυακό περιοδικό!
και χαιρόμουν που μόλις την προηγούμενη εβδομάδα απέκτησα το Peel Sessions!!!

Xνούδι είπε...

Απίστευτο south!!!! Μόλις ετοιμάζομαι να βάλω το λατρεμένο dear darkness στο blog, ο φίλος που έχουμε μαζί τη μουσική μας σελίδα έχει κι εκείνος ανεβάσει κειμενάκι με την PJ Harvey και λίγο πριν έρθω εδώ, άφήνεις πρώτος εσύ σχόλιο!

I like συμπτώσεις πολύ, τόσο όσο και την αγαπημένη σκοτεινή κυρία.

Το καινούργιο άλπμουμ από τα καλύτερά μου.

Καλημέρα όμορφη :)

South Of The River είπε...

@Κων/νος Π.

Καλημέρα Κώστα! Χαίρομαι που περνάς και που τα κείμενα σου φαίνονται χρήσιμα. Πώς τα πας με την jazz; Άλλο πέλαγος εκεί! Που δεν έχω κολυμπήσει ποτέ, λίγο έβρεξα τα πόδια μου μόνο...

Αυθεντική η PJ. Γι' αυτό την θέλουμε και "ακουμπάμε" πάνω της!

Καλημέρες!

@Χνούδι
Μόλις επέστρεψα από το Blog σου αλλοπαρμένος από το Casting lazy shadows. Παραμένεις σε σκιές και σκοτάδια, έρχεσαι στης PJ αυτή τη φορά από εκείνα των Puressence και του πρώτου δίσκου τους!

Σύμπτωση ε; Χμ...

Το νέο άλμπουμ θέλει κουβέντα (και φυσικά πολύ άκουσμα). Αλλά η PJ μας έδωσε μια ακόμα αφορμή να την συζητάμε. Και δεν μας χαλάει καθόλου...

Καλημέρες και σε σένα!

drunk tank είπε...

να 'μαι καλά Πάνο περνάω ωραιότατα κολυμπώντας ενίοτε στο πέλαγος της τζαζ!
μάλλον το μεγαλύτερο του πλανήτη!
βούτα με πρώτη ευκαιρία!
αλλά, ας συζητήσομε αλλού για τζαζ, εδώ η συζήτηση είναι για την Polly Jean!!!

Ανώνυμος είπε...

για να δεις!
μπηκα για λιγο στο νετ να σκοτωσω λιγο την ωρα μου (μαζι με αρκετους "κακους")
και διαβαζω για αγαπημενη polla jean.
επιτελους καταλαβαινεις τι εστι αγγλια στην μουσικη!!
Ποτε δεν ειναι αργα!!
το "stories..." ειναι cd-αρα!
(μιλαμε για δισκοκριτικη τωρα οχι αστεια ε?)
το peel session δεν με τρελανε.
καλος ο j.peel αλλα αυτες οι ηχογραφησεις του χαλια!
το "uh-uh her" μ`αρεσε.Πολυ
το τελευταιο θα το ακουσω οσονουπω(!), οποτε οψομεθα..
Πανουλη,χωρις πλακα,σουπερ το blog!!!
χανομαι απο εδω μεσα,αλλα δεν χανομαι γενικα!
προς ολους οσους εχω καιρο να δω,ενα λεω:
χαμογελατεεεε ρε,τους κανει να ανησυχουν!

τελευταιο σχολιο:
την χρυσα απο την δημιουργικη γραφη την ξερετε?
(εχει και το xrysafish.blogspot.com)
Αν οχι,να την μαθετε..
θα τριβετε τα ματια σας με αυτα που (θα) γραψει!!!
σουπερ ειναι η γραφη..
μακαρι να βρω χρονο να διαβασετε και τα δικα μου απο το radiopoetry.
σημειωστε ονοματα:
χρυσα(με διαφορα)
δημητρης(..και με ταινια!)
τερεζα("θα φτυσω στους ταφους σας" )
τζωρτζινα(μικρο αλλα....)
νοη(παμε ταξιδι αλλου,μακρια,Αιγυπτο...)
μαρια( κατευθειαν απο την εποχη του ρομαντισμου...)
Σε επομενο σχολιο οι υπολοιποι..
(για να εχει σασπενς!)
@negma: προσεχετε τον τον μικρο!! απο τοσο μικρος ,τοσο καλο γουστο μονο σε παρα πολυ καλο θα του βγει. Ευγε!!

@οικοδεσποτη: την επομενη φορα που θα ειμαστε τα..τρια μας,δεν θα ξαναπεις οχι!
οταν βγαινουμε, βγαινουμε..
ακου θα παω για υπνο!!!
και φυσικα manchester rulles!!!
seatle WAS rulle..NOT any more
σηκωνει τρελη ποσοτητα μπυρας αυτο ε?
εγω και ο ετερος καππαδοκης ειμαστε ανοιχτοι σε συζητηση με θεμα: Seatle vs Manchester 0-1

super το blog!!!

αν και κολλημενος με ακατανομαστους,μια χαρα τα πας!

μετα τιμης
Δημος

Ανώνυμος είπε...

Πληρέστατο το κείμενο.
Βάζω λίνκ!
Α! και η φωτογραφία με το κιτρινάκι... πολύ καλή!

South Of The River είπε...

@Δήμος
Πού σαι παληκάρι μου; Έπρεπε να κάνω 10 αναρτήσεις να σε δούμε εδώ μέσα;

Πολύ ανοιχτοί είστε ρε σε συζήτηση! Βάλατε ήδη και το σκορ! Πλασματκό βέβαια, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να με αντιμετωπίσετε, οπότε το δέχομαι! Άκου Seattle - Manchester 0-1. Θα γελάνε και οι πέτρες ψηλέ, μαζέψου!

Και μην ξεχνάς, για να υπάρχει British invation, πάει να πεί ότι κάποιοι εισάβαλαν στην αυτοκρατορία. Ανεπιτυχώς βέβαια... (σε τσιγκλάω όπως θα κατάλαβες...)

Φιλιά φιλαράκο, να περνάς πιο συχνά. Σε χρειάζομαι εδώ μέσα!

@Breath collector
Η φωτο με το κιτρινάκι σπέρνει... Έχουν χαζέψει όλοι (και όλες μη σου πω...)
Βάλε λινκ να βάλω λινκ...
Χαιρετώ! Thanx για το σχόλιο!

Aurangel είπε...

Καλημέρα Μικρό μου Πόνυ,
Να πώ ότι το κατέχω το θέμα θα πω ψέμματα.Αλλά να το ξέρει ο Αδάμ?
Πωπω χάλια για μένα!!!!
Σε αφήνω...
Πάω για φροντιστήριο...
Νegma,πότε δέχεται επισκέψεις ο Αδάμ?
Αχ Αυτό το παιδί....
Το νου σου

Negma είπε...

@aurangel

Μπορώ να σου δώσω πληροφορίες για τα στέκια που συχνάζει, να τον πετύχεις και καλά τυχαία...

Ξέρεις τώρα... Ballοons, Trampolino, Μπουρμπουλήθρες, Παιδότοπος 0-6, Το Διάλλειμα...

Δεν θα δυσκολευτείς!

(Το μήλο κάτω απ' τη μηλιά θα πέσει! Η μάνα του δεχόταν προτάσεις γάμου σε οικείο blog, ο Αδάμ σε αυτό!!!)

Chryssa είπε...

ΠΑΝΟ 1 ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ 2,5 ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ. ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΕΧΩ ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΤΟ ΘΕΜΑ.
ΘΕΛΩ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΩ ΕΝΑ ΤΕΡΑΑΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ INTRODUCTION ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ.

ΦΙΛΙΑ.

Ανώνυμος είπε...

πέρασα να αφήσω την καλημέρα μου και να ομολογήσω οτι μου άρεσε πολύ το τραγουδάκι που ανέβασες!ας είναι καλά η Negma...πάντα τέτοια S.O.T.R...

Amaliapotoradiofwnotistritis

South Of The River είπε...

@Aurangel
Δεν πειράζει που δεν το κατέχεις Κων/να μου! Είσαι ευπρόσδεκτη εδώ μέσα και το ξέρεις. Οι καλημέρες σου είναι αρκετές. Φιλιά

@Negma
Το μήλο κάτω απ τη μηλιά... δε θα πει τίποτα. Το παιδί παίζει drums και ακούει Cave απ τα 5 του. ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ...

@Χρύσα
Σ' ευχαριστώ που περνάς χρυσόψαρο. Τον Δήμο και τα μάτια σου! Θα με θυμηθείς...

@ΑμαλίαποτοραδιόφωνοτηςΤριτης
Χαίρομαι που σ΄αρέσει το κομμάτι. ...This mess we're in... Και ποίος δεν έχει νιώσει έστω για μια φορά στη ζωή του... Φιλιά πολλά!!!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα, αργοπορημένη!
Αντί άλλου σχολίου:There Will Never Be A Better Time που τραγουδά η αγαπημένη μας Polly σε ένα από τα Desert Sessions (συγκεκριμένα στο 9&10) τα οποία πραγματοποιήθηκαν μετά απο ιδέα του Josh Homme (Queens Of The Stone Age).
Συναρπαστική η ερμηνεία της (άστραφτε μέσα στο κατακόκκινο φόρεμά της)επι σκηνής πριν μερικά χρόνια που το ένιωσαν μέχρι και αυτοί που είχαν έρθει για να δουν Placebo.
Εξαιρετική ήταν και στο Satisfaction (ναι των παππούδων)παρέα με την Bjork που μια μέρα έσπευσε να μου τηλεφωνήσει για να το δω στο κουτί ο φίλος Δήμος!
Μέχρι να ακούσω το νέο της δίσκο σε αφήνω με το τραγουδι που ανέφερα στην αρχή:
There will never be a better time
Oh there will never be a greater time

Oh if I could change,
Change everything
If I could change my name, learn to forgive
There's never been a better time
Oh I know there will never be a greater time

Now I look for god and lose my way
How I look for you and lose my place
Kissing anything that comes my way
Burning anything that will burn

Oh, I wanna change,
Change everything
Learn to change my name, learn to forgive
Love,
Love passes me by in the all the wrong places
Love passes me by I lose my way
Oh I wanna catch them all and there
There will never be a better time
No lie, no lie
There will never be a better time

There will never be a better time
Θα τα ξαναπούμε...
Κώστας 'The Fuzzy Snail'

Negma είπε...

Μ' αρέσει πολύ η επιλογή του Σαλίγκαρου σε σχέση με την δική μου.

Δεν είναι πολύ όμορφη αυτή η νοηματική αντίθεση;

South Of The River είπε...

@Κώστας "The Fuzzy Snail", Negma

Η καλύτερη ώρα για όλα, κάθε στιγμή είναι... Τ Ω Ρ Α ! ! ! There will never be a better time...

Ακούγεται τετριμένο, αλλά όσο πιο σύντομα και βαθιά το καταλάβουμε όλοι (και πρώτος εγώ), τόσο το καλύτερο. Και για μας και για όλους. Φιλιά παιδάκια...