4 Οκτ 2007

Alice In Chains - And yet I fight this battle all alone...

Αν θεωρήθηκε ότι άργησα να γράψω για τους αγαπημένους Madrugada ή τον Springsteen (υπομονή, έρχεται κι αυτός), εγώ θεωρώ ότι άργησα να γράψω για την σκηνή του Seattle. Μια σκηνή που εκτός του ότι είναι από τις σημαντικότερες, με έχει σημαδέψει προσωπικά!

1987. Σε ένα πάρτυ γνωρίζονται ο Layne Staley (lead vocals) με τον Jerry Cantrell (backing vocals, guitars), όπου ο δεύτερος προσκαλεί τον πρώτο να τον ακολουθήσει στην μπάντα του, τους Diamond Lie, στην οποία σύντομα προσαρτάται ο μπασίστας και φίλος του Jerry, Mike Starr. «Προσλαμβάνουν» τον ντράμερ Sean Kinney, φίλο τότε της αδερφής του Starr, και… ιδού: οι Alice In Chains. Το όνομα της μπάντας (που προσωπικά θεωρώ από τα πιο εμπνευσμένα που υπήρξαν ποτέ) ήταν μια παραλλαγή των «Alice N' Chainz», προγενέστερη μπάντα του Layne.

Το 1990 η μπάντα κυκλοφορεί το πρώτο της άλμπουμ «Facelift», και μετά από περιοδείες σαν support στον Iggy Pop και στους Van Halen, το άλμπουμ γίνεται χρυσό, χάρη φυσικά και στην ανέλπιστη επιτυχία του τραγουδιού «Man in a box». Ο δρόμος ήταν πλέον ανοιχτός για τους Alice In Chains.

Με μια σειρά από αλλεπάλληλα EPs και singles στα οποία έβαλαν το χεράκι τους κι άλλοι καλλιτέχνες (ο Chris Cornell των Soundgarden ο και Mark Arm των Mudhoney στα τραγούδια «Brother», «Right turn» και ο Ann Wilson των Heart στα «Brother», «Love song» και «Am I inside»), η μπάντα γινόταν όλο και πιο γνωστή, με αποκορύφωμα την συμμετοχή του «Would?» στο soundtrack (ύμνο στην σκηνή του Seattle) της ταινίας «Singles» του Cameron Crowe.

Και το φθινόπωρο του 1992, κάνουν το μεγάλο βήμα. Κυκλοφορούν το εξαιρετικό «Dirt» και σαρώνουν τα πάντα! Κατά τις περιοδείες προώθησης του «Dirt» ο Mike Starr εγκαταλείπει την μπάντα και αυτοί συνεργάζονται με τον πρώην μπασίστα του Ozzy Osbourne, τον εξαιρετικό Mike Inez. Ωστόσο η κατρακύλα του Layne Staley στα ναρκωτικά και η εξάρτησή του από την ηρωίνη ήταν ήδη γεγονός.

Το 1995 κυκλοφορούν το ομώνυμο «Alice in chains» και το 1996 η μπάντα αφήνει την παντοτινή της σφραγίδα στο MTV με το «Alice in chains – MTV Unplugged». Κοινό και κριτικοί το θεωρούν ίσως το καλύτερο unplugged του MTV, ακόμα και από το θρυλικό unplugged των Nirvana. Προσωπικά δεν αμφιταλαντεύομαι. Τολμώ να γράψω ότι είναι το καλύτερο unplugged του MTV, όσο κι αν έχουν παρελάσει από εκείνη τη σκηνή τα μεγαλύτερα ονόματα του ροκ με πραγματικά εξαιρετικά live.

Η μπάντα πέρασε από πολλά κύματα, συνεχείς ρήξεις και επανασυνδέσεις, και στις 20 Απριλίου του 2002 ο Layne Staley, αυτός ο τόσο χαρισματικός τραγουδιστής, αφήνει την τελευταία του πνοή έπειτα από θανατηφόρο συνδυασμό ηρωίνης και κοκαΐνης. Όσο για την μπάντα, οδηγήθηκε πολύ σύντομα σε οριστική διάλυση.

Θεωρητικά υπάρχουν ακόμα, αφού το 2005 «επανενώθηκαν» με τον William DuVall (πρώην τραγουδιστή της προγενέστερης μπάντας του Jerry) στα φωνητικά. Για μένα ωστόσο μετά τον θάνατο του Layne δεν υπάρχουν οι Alice In Chains. Μόνο στους παλιούς δίσκους τους θα ξανακούω τα μοναδικά bends της φωνής του, τις εκπληκτικές και χαρακτηριστικές διφωνίες του με τον Jerry, και αυτό το σφρίγος στο παίξιμό τους, που ενώ ήταν με το ένα πόδι στο metal, μαγνήτιζε ακόμα και τον ακροατή που δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με τέτοια ακούσματα.

Δεν ξέρω (ή αν το θέλετε, δεν θα πω εγώ) αν ήταν η καλύτερη μπάντα της σκηνής του Seattle. Άλλωστε ποιος μπορεί να το κρίνει αυτό μετά βεβαιότητας, όταν μια τεράστια και τόσο σημαντική σκηνή απαρτίζεται από μπάντες όπως οι Alice In Chains, οι Pearl Jam, οι Smashing Pumpkins, οι Soundgarden, οι Walkabouts, οι Mudhoney, οι Screaming Trees, οι Nirvana, οι Mother Love Bone, οι Temple Of The Dog, οι Mad Season και δεν ξέρω αν ξεχνάω κάποια!
Στα δικά μου μάτια (και αυτιά) όμως ήταν σίγουρα κάτι το διαφορετικό, το μοναδικά εμπνευσμένο. Και με το post αυτό, απλά μοιράζομαι μαζί σας την ανατριχίλα όταν τους ακούω και την λύπη όταν σκέφτομαι πως δεν υπάρχουν πια…

9 άκουσαν τις μουσικές...:

South Of The River είπε...

Alice In Chains - Down in a Hole (Dirt - 1992)

Bury me softly in this womb
I give this part of me for you
Sand rains down and here I sit
Holding rare flowers
In a tomb...in bloom

Down in a hole and I dont know if I can be saved
See my heart I decorate it like a grave
You dont understand who they
Thought I was supposed to be
Look at me now a man
Who wont let himself be

Down in a hole, feelin so small
Down in a hole, losin my soul
Id like to fly,
But my wings have been so denied

Down in a hole and theyve put all
The stones in their place
Ive eaten the sun so my tongue
Has been burned of the taste
I have been guilty
Of kicking myself in the teeth
I will speak no more
Of my feelings beneath

Down in a hole, feelin so small
Down in a hole, losin my soul
Id like to fly but my
Wings have been so denied

Bury me softly in this womb
Oh I want to be inside of you
I give this part of me for you
Oh I want to be inside of you
Sand rains down and here I sit
Holding rare flowers (oh I want to be inside of you)
In a tomb...in bloom
Oh I want to be inside...

Down in a hole, feelin so small
Down in a hole, losin my soul
Down in a hole, feelin so small
Down in a hole, outta control
Id like to fly but my
Wings have been so denied

South Of The River είπε...

Ένα ακόμα πολύ πολύ αγαπημένο...

Alice In Chains - Nutshell (Jar of flies EP - 1994)

We chase misprinted lies
We face the path of time
And yet I fight
And yet I fight
This battle all alone
No one to cry to
No place to call home

Oooh...Oooh...
Oooh...Oooh...

My gift of self is raped
My privacy is raked
And yet I find
And yet I find
Repeating in my head
If I can't be my own
I'd feel better dead

Oooh...Oooh...
Oooh...Oooh...

Ανώνυμος είπε...

Φίλε το γουστάρω πολύ να κουβεντιάζουμε για μουσική,σε αρκετά κιόλας να έχουμε μια διαφορετική προσέγγιση.
Οι Alice In Chains πρόκειται αναμφίβολα για τεράστια μπάντα, που διαβάζαμε για αυτήν στην ΟΖ (τότε εφημερίδα) και με τραγούδια που 'κυκλοφορούν' ακόμα στα αυτιά μας με τρομερή ένταση.
Απλώς προσωπικά ξεχωρίζω τους Mudhoney: το πρόσφατο (2 χρόνια πριν)live τους στην Αθήνα απλώς μας 'χάζεψε' κι'άλλο!
Μια μικρή αναφορά ίσως χρειάζεται να κάνουμε και στην δισκογραφική εταιρεία sub pop που υπήρξε προτωπόρα και στηρίχθηκε πολύ το grunge σ'αυτήν.
Περιμένουμε τις αναφορές σου σε μεγαθήρια τύπου Sonic Youth , Pixies και στους αγαπημένους μου Dinosaur Jr.
Χωρίς άλλα λόγια:
Touch Me I'm Sick-Mudhoney

(one, two)
ooh
wow
ooh
I feel bad, and I've felt worse
I'm a creep, yeah, I'm a jerk

Come on
Touch me, I'm sick

wow
I won't live long, and I'm full of rot
Gonna give you - girl - everything I got

Touch me, I'm sick, yeah
Touch me, I'm sick

Come on baby, now come with me
If you don't come
If you don't come
If you don't come
You'll die alone

wow
ooh

I'm diseased, I don't mind
I'll make you love me 'till the day you die

Come on
Touch me, I'm sick
ahhh
Fuck me, I'm sick

Come on baby, now come with me
If you don't come
If you don't come
If you don't come
You'll die alone
Θα τα ξαναπούμε...
Κώστας 'The Fuzzy Snail'

Sogian είπε...

Πραγματικά χαίρομαι να σας διαβάζω να κουβεντιάζετε για θέματα που απέχουν από μένα χιλιόμετρα! Πάνο, ανανέωσα το blog μου... Πέρνα ρίξε μια ματιά! Και άλλαξε το όνομά μου στη λίστα σου! Φιλιά!

Κώστα, έμαθα πως διασκέδασες τη φίλη μου εχθές... Να 'σαι καλά! Ανυπομονώ να τα ξαναπούμε! Να κεράσουμε και μια μπύρα!

Sogian είπε...

Sorry για την παράλειψη... Γιάννης, ο ex-mutant!

South Of The River είπε...

@Κώστας The Fuzzy Snail
Έχεις δίκιο φίλε για τους Mudhoney (όπως θα πρόσεξες τους συμπεριέλαβα) αλλά παίζουν και τα προσωπικά "κολλήματα".
Σωστός και για την sub pop, αλλά τι να πρωτογράψεις...

Τα φιλιά μου φίλε, ευχαριστώ που με συντροφεύεις εδώ μέσα και με διορθώνεις - συμπληρώνεις...

@Γιάννης
Με την πρώτη ευκαιρία Γιάννη μου. Θα τα πούμε!

Ανώνυμος είπε...

απλα θελω να εκφραζω και εγω την αγαπη/θαυμασμο μου για τους alice in chains...η φωνη του staley απλα σου σπαραζει την καρδια.μια απο τις πιο αππιστευτες και τραγικες φωνες στην ιστορια της μουσικης πραγματικα.μπαντες σαν τους alice in chains,τους pearl jam,τους mad season(το wake up αποτελει ακομα ενα απο τα αγαπημενα μου τραγουδια και ακομα καθε φορα που το ακουω ανατριχιαζω)τους temple of the dog(οι φωναρες eddie vedder και chris cornell τραγουδουν μαζι.τι αλλο να ζητησεις?) δεν προκειται να ξαναβγουν.μοναδικοι μουσικοι ολοι τους.πραγματικα ευχομαι μερικες φορες να ειχα γεννηθει στο σιατλ πριν 30 χρονια να δω ολες αυτες τις μπαντες live.κριμα.....

Ανώνυμος είπε...

και ξεχασα να αναφερω mudhoney,faith no more,sonic youth,pixies,screaming trees και σιγουρα ξεχναω και αλλα.ειμαι τυχερη που μεγαλωσα μ'αυτες τις μουσικες!αλλοι μεγαλωνουν με πεγκη ζηνα και βανδη...ελεος!ευτυχως στην 26χρονη διαρκεια της ζωης μου ειδα δυο κορυφαια συγκροτηματα της grunge σκηνης live.μιλαω για mudhoney και pearl jam...η συναυλια των pearl jam ειναι μια απο τις πιο κορυφαιες εμπειριες της ζωης μου.μοναδικη συναυλια!!!!μετα απο αυτη την συναυλια απλα καταστραφηκε η συναυλιακη μου καριερα

South Of The River είπε...

@Ανώνυμος

Το ίδιο εύχομαι και γω, αλλά τώρα δεν γίνεται τίποτα! Κάποιος αποφάσισε να γεννηθούμε τότε που γεννηθήκαμε.

Λατρεία μεγάλη το Seattle. Έρχονται κι άλλες αναρτήσεις.

Θα με διευκόλυνες αν υπέγραφες κιόλας πάντως!

Ευχαριστώ που πέρασες και χαίρομαι που σου άρεσε.