8 Ιαν 2014

High... tapes!

Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ring Of Smoke αποδίδει χαιρετισμούς και ευχές για το 2014, με ένα καινούργιο ποστ, όπου τηρώντας τα όσα είπε στο τελευταίο του 2013 και με την γνωστή σε όλους συνέπεια που τόσα χρόνια έκανε αυτόν το χώρο πασίγνωστο, αξιόπιστο και αγαπητό, καμία σχέση δεν θα έχει με όσα ανακοίνωνε (άλμπουμ 2013 που δεν μπήκαν στην εικοσάδα, άλμπουμ του 2013 που δεν έγιναν για κακή τους τύχη αντιληπτά από το μπλογκ).

Τα ανακοινωθέντα ποστ θα ανέβουν σε λίγες μέρες, μέχρι να συντονιστούμε με τις νέες κυκλοφορίες και μέχρι αυτές να πάρουν ρυθμό. Μέχρι τότε, ένα κείμενο για τα δυο πρώτα δυνατά νέα άλμπουμ που τα μετράμε για το 2014.

Ο μέγας Bruce επανήλθε, με ένα ακόμα άλμπουμ από αυτά της τελευταίας δωδεκαετίας (ντάξει, με εξαίρεση το Wrecking ball) που πραγματικά πιστοποιεί γιατί είναι τόσο μεγάλη μορφή εδώ και τέσσερις δεκαετίες εξελίσσοντας τον εαυτό του. Το High Hopes πιάνεται άνετα ώμο με ώμο με τα Devils and dust, Magic, Working on a dream (καλά αυτό που έγραψα τώρα θα το ζήλευε και η γνωστή δισκοκριτικός – μουσική συγγραφέας γνωστού αλα ΣΥΡΙΖΑ περιθωριακού μουσικού πορταλ, που έχοντας αυτοανακηρυχθεί μέγας γνώστης των ‘’παλιών’’ Αμερικάνων τραγουδοποιών από Johnson, Guthrie και Dylan μέχρι Springsteen και Lanegan, ξίνισε με το φετινό άλμπουμ του μπος θεωρώντας μάλιστα ως χειρότερη στιγμή του άλμπουμ την καλύτερη και σοφότερη κατά ring of smoke).

Ο Springsteen κάνει πρόταση στον μέγα ιερέα της εξάχορδης Tom Morello μιας και περιοδεύαν μαζί τόσο καιρό να παίξει κι αυτός το δισκάκι, εκείνος δέχεται, και μεταξύ άλλων διασκευάζουν Suicide και Saints, αλλά και του ιδίου του Bruce το φάντασμα του Tom Joad, μετά από το απίστευτο take του Μορέλο με τους RATM προ 14ετίας...

Κάπου εδώ κι επειδή ήδη αρκετοί (όχι πολλοί όμως ευτυχώς) φανατικοί αναγνώστες ήδη ξεφυσάνε με βαρεμάρα, πρέπει να τονιστεί να αφήσουν στην άκρη τα ξεφυσητά και τα δάχτυλα στο στόμα τύπου ξερνάω, που μου γίναν όλοι χιπστεράδες και γνώστες ακούγωντας μουσική κανα χρόνο ενάμιση και συμβάλουν στο να μπει στην ίδια λίστα οι Νταφτ Πανκ και οι MBV, ας ακούσουν τίποτα Darkness in the edge of town και Nebraska αν τα έχουν ακουστά να δουν τι εστί προσφορά στην τέχνη που νομίζουν ότι το Born in the USA ήταν προπαγάνδα για κάποιον υποψήφιο Αμερικάνο πρόεδρο, και γενικά να κοπούν οι συνήθεις κλισέ και κυρίως αβίαστες καθετότητες και μαλακίες τύπου ο Springsteen ο κωλόβλαχος, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει αντιπολίτευση, η μακαρονάδα είναι γρήγορη, εύκολη και ανέξοδη*, τέσσερα τέσσερα δυο σε ευθεία, κλπ. Άιντε να πούμε, το βρήκαμε τώρα...

Και λίγα λόγια για το δεύτερο και τελευταίο άλμπουμ της σημερινής ανάρτησης. Mogwai, Rave tapes. Ντάξει, φτάσαμε ακόμα κι εμείς στο σημείο απλά να υποκλινόμαστε στο ανεξάντλητο μεγαλείο και τις αλητείες των Σκώτων. Τρομακτικό πάλι άλμπουμ, με το Hexon Bogon ότι και να σημαίνει να είναι ο φετινός καλός μας φίλος ήδη... Να δούμε πού στο διάολο θα το φτάσουν οι μπάσταρδοι...

Καλή χρονιά να έχουμε με υγεία και δισκία σαν τα παραπάνω...

-
-
-
-
-
-
-
-



*
Στο σημείο αυτό το μπλογκ θα μοιράσει γνώση απλόχερα και θα αναλύσει ένα άκρως παραμελημένο και παρεξηγημένο ή μάλλον υπερεκτιμημένο θέμα, ρίχνοντας φως σε σημαντικές πτυχές που ο πολύς κόσμος είτε αγνοεί, είτε δεν έχει καν αντιληφθεί, μάλλον αναλογιστεί ποτέ. Το θέμα της αγαπητής σε όλους θεωρώ μακαρονάδας, από την παρασκευή της μέχρι το τελικό πλύσιμο των πιάτων.

Σημαντικές λεπτομέρειες λοιπόν που ο κόσμος αγνοεί, όπως το ότι πρέπει να χρησιμοποιήσεις ό,τι τεντζερέδι έχεις, ή ότι αν δεν βρέξεις αμέσως τα πιάτα το λιωμένο τυρί που ξερένεται δεν βγαίνει ποτέ, κλπ.

Όλοι την έχετε στο μυαλό σας σαν το πιο γρήγορο, ανέξοδο φαγητό, εύκολο και που ο καθένας μπορεί να φτιάξει σε δέκα λεπτά (!), ειδικά σε σχέση με την απόλαυση που προσφέρει, που μπορείς να την φτιάξεις με ό,τι έχεις στο σπίτι, και λοιπές ατάκες που ευνοούν τον μύθο που την περιβάλλει.

Σημειώνεται ότι δεν αμφισβητεί κανείς ότι σχεδόν σε όλες της της βερσιόν είναι ένα από τα αγαπημένα φαγητά σχεδόν όλου του κόσμου. Δεν θίγουμε αυτό όμως τώρα, αλλά τον μύθο, το κατά πόσο είναι όντως ανέξοδη, γρήγορη, απλή.

Βράσιμο νερού. Αν η κουζίνα μας είναι η απλή συμβατική με τις μαύρες εστίες (που θεωρώ ότι είναι και η πλειοψηφεία), έχουμε δυο επιλογές:

-         αν έχουμε βραστήρα, πρέπει να βράσουμε τουλάχιστον δυόμιση με τρείς ‘’βραστηριές’’ για ένα πακέτο μακαρόνια. Ελπίζω να έχετε όλοι υπόψη σας το πόσο ενεργοβόρες είναι οι συσκευές τύπου βραστήρα, με μια ξερή και μεγάλη αντίσταση. Τονίζεται ιδιαίτερα ότι με τον βραστήρα δεν αποφεύγουμε την χρήση του μεγάλου ματιού της κουζίνας για πάρα πολλά λεπτά, απλά μειώνουμε κάπως το χρόνο βρασμού, έχοντας όπμως πληρώσει αυτό το χρόνο σε ενέργεια λόγω βραστήρα.
-         Αν δεν υπάρχει βραστήρας, τότε βλέπε την προηγούμενη παράγραφο στο σημείο ‘’...για πάρα πολλά λεπτά΄΄, και επ ουδενί δέκα λεπτάκια που ισχυρίζεται ο πολύς κόσμος, ειδικά εφόσον ένα καλό βράσιμο μακαρονιών πρέπει να διαρκεί γύρω στο εφτάλεπτο... (καλά εδώ ο πολύς αυτός κόσμος ισχυρίζεται ότι φτιάχνει γαμώ τις μακαρονάδες συνολικά σε δέκα λεπτά...)

Δεν κρίνεται σκόπιμο να γίνει αναφορά σε συγκεκριμένες σάλτσες, είναι πάρα πολλές και με πολλές παραλλαγές, αλλά κι εδώ κατά μέσο όρο για μια σάλτσα με τρία τέσσερα υλικά ένα εικοσάλεπτο το θέλεις στο νερό, κι αυτό αν δεν κάνεις σάλτσα με κανα κρεατικό, κιμά, θαλασσινά και λοιπές πολύ δημοφιλέις σάλτσες. Ο χρόνος εδώ αγγίζει το 45λεπτό. Αν υπάρχει η σωφροσύνη και η ευχέρεια στις εστίες να γίνονται ταυτόχρονα σάλτσες και νερό, μιλάμε πια για εικοσάλεπτο με μισάωρο...

Με βάση τα παραπάνω έχουμε φτάσει ας πούμε κατά μ.ο. το μισάωρο, με φουλ ενέργεια από δύο εστιές επί τόση ώρα, βραστήρα, κόστος από υλικά. Και περνάμε στο απόσταγμα της λατρεμένης μακαρονάδας. Το τυρί. Αν είμαστε μερακλήδες και δεν παίρνουμε τις έτοιμες συσκευασίες από το σούπερ μάρκετ που ποιος ξέρει πότε τις κόβουν, έχουμε κομμάτι του τυριού της επιλογής μας που πρέπει να τρίψουμε στον τρίφτη. Οπότε στην κατηγορία τετζερέδια, μετά τη μεγάλη κατσαρόλα για τα μακαρόνια, ένα σκέυος μεγαλούτσικο για τη σάλτσα, μαχαίρια, επιφάνειες κοπής, ενδεχομένως και multi, σουρωτήρι, βοηθητικά πιατάκια και σκεύη, προστίθεται και ο τρίφτης.

Παρασκευάζουμε, σερβίρουμε και απολαμβάνουμε μια γαμάτη, εύκολη και γρήγορη μακαρονάδα... Ο ύψιστος ας λυπηθεί εκείνον που μετά το φαγητό δεν ρίξει αμέσως νερό στο νεροχύτη πάνω στα χρησιμοποιημένα πιάτα. Έστω και μισή ωρά αργότερα, θα χρειαστεί οπωσδήποτε επιπλέον ζεστο νερό (με τη βοήθεια του φίλου μας του βραστήρα που λέγαμε πιο πάνω, ή ακόμα χειρότερα θερμοσίφωνας).

Και μια ματιά στην εικόνα της κουζίνας μετά την παρασκευή και κατανάλωση της μακαρονάδας. Παντού υπολείμματα από λαχανικά, συσκευασίες, κομματάκια τυρί, πιτσιλιές και σταγόνες, και ένας νεροχύτης με τα προαναφερθέντα τετζερέδια βρώμικα και με λάδια, τυρία και βούτυρα, συν τα πιάτα που φάγαμε που πάλι καλά αν είναι βρεγμένα αμέσως μετά το φαγητό.

Κάπως έτσι είναι η στυγνή αλήθεια για την απλούστατη, γρήγορη, εύκολη και ανέξοδη αγαπημένη μας μακαρονάδα. Οι πιο συνετοί από τους αναγνώστες θα πρέπει ήδη να είναι πνιγμένοι στα φυλλάδια με σουβλάκια και πίτσες, με κόστος ίδιο με μια μακαρονάδα για τέσσερα άτομα, μπορεί και μικρότερο, μια αναμονή γύρω στο εικοσάλεπτο με μισάωρο, μπορεί και λιγότερο, και ένα τηλεφώνημα μάλλον τζάμπα (ή καλύτερα προπληρωμένο) αφού όλοι έχετε είτε άπειρο χρόνο ομιλίας, είτε δωρεάν αστικά, υπεραστικά και διεθνή με αυτά τα double play...

Η πλάκα είναι ότι όλοι θα επιζητούμε πάντα είτε μια παραδοσιακή μακαρονάδα με κιμά, είτε μια ''γρήγορη και απλή’’ μακαρονάδα με ό,τι έχουμε στο σπίτι, όταν δεν ξέρουμε τι να φάμε ή όταν θέλουμε ''κάτι γρήγορο μωρέ...’’...


0 άκουσαν τις μουσικές...: