Blogovision 2013_Introduction

Με κύρια – ως συνήθως – χαρακτηριστικά την χρονική συνέπεια και την έγκαιρη και τακτή δημοσίευση επίκαιρων κειμένων, το Ring Of Smoke επανέρχεται με ένα introduction της φετινής Blogovision. Για να θυμηθούν όσοι και φέτος κατέβαλαν σημαντικές προσπάθειες να μείνουν ενήμεροι για τα παγκόσμια μουσικά, αλλά και να τρέξουν όσοι μαλακωδώς δεν αντιλήφθηκαν κάποια άλμπουμ.

Εδώ κανονικά και πιστοί στο προφίλ του blog έπρεπε να πέσει κράξιμο και γκρίνια, μάλλον γκρίνια, γιατί κράξιμο θα πέσει. Γκρίνια για το πόσο φτωχή ήταν η χρονιά σε μουσική, τι άλμπουμ και μπάντες είναι αυτές, πήξαμε στις παπαριές από τυχάρπαστους Γκονγιασούφηδες και Καριμπούδες που λέω κι εγώ, κλπ. Όχι όμως, δεν θα πέσει γκρίνια. Όχι, δεν κάναμε εδώ το επιτελείο του Ring Of Smoke στροφή στην αισιοδοξία και λοιπές χαζομάρες. Απλά η χρονιά δεν ήταν καθόλου κακή, ειδικά σε σύγκριση με το περσινό ελεεινό έτος.

Η εξαφάνιση – όπως το Ring Of Smoke είχε προβλέψει και το κράζατε όλοι – διαφόρων ηλίθιων γκρουπ (κράξιμο) που ούτε για το ασανσέρ ή για μαγαζί με ρούχα δεν έκαναν αυτά που φτιάχναν (αλήθεια είμαι πια πεπεισμένος ότι κάπου υπάρχει genre ‘’For the Mall’’), το στρώσιμο κώλου νέων σχετικά γκρουπ που μάλλον κατάλαβαν ότι χωρίς καλά τραγούδια δεν πας πουθενά, κάτι γαμάτες επανεμφανίσεις, κάποιοι σταθεροί και συνεπείς που πλέον δεν γίνεται χωρίς αυτούς, ακόμα και κάποιες τελευταίες πνοές άλλοτε γαμάτων ειδών και συγκροτημάτων, έκανε τη φετινή επιλογή πραγματικά και ευχάριστα δύσκολη, τόσο που οι είκοσι θέσεις να φαίνονται ακόμα και λίγες, αδικώντας κάποιους (sic)...

Αντιπαρέρχομαι τα πρώιμα διλήμματα Editors ή Arcade Fire, Arctic Monkeys (τον παίξαν φέτος) ή National, όλα θα κριθούν στο χορτάρι. Bowie και Cave με άλμπουμ τύπου ‘’πού πάτε ρε γατάκια όλοι;’’, τα μαθηματικά του Steven Wilson, οι αιώνιες χειμερινές λιακάδες από Sigur Ros και God Is An Astronaut, οι ποιοτικές εκπλήξεις από Foals και Yeah yeah yeahs, το πυρηνικό άλμπουμ από BRMC, επανεμφανίσεις από Yo La Tengo και QOTSA, ένα ακόμα γάζωμα από A Place To Bury Strangers, η συλλογή των My Chemical Romance, η μετριότητα του Lanegan με τις διασκευές του (αλλά και η επιβεβαίωση ότι και το μενού της Domino’s Pizza να διαβάζει απλά σπέρνει), το ‘’συγνώμη’’ των Pearl Jam, οι ΝΙΝ, οι Black Angels, τα αντικειμενικά κολλήματα με Low και Iron and Wine, ακόμα και μερικά καθόλου άσχημα tracks από τους εναπομείναντες της brit pop Suede και Travis (ναι φλωριές, το ξέρω, αλλά ωραίες ρε).

Κι απ’ την αλλή, οι απογοητεύσεις από Mark Eitzel, Eels, Midlake μετά την αποχώρηση του Tim Smith, η Zola Jesus που αλλιώς μας τα χε πει όταν ξεκίναγε, το αντίο των τελειωμένων πια Morcheeba, Tindersticks και Strokes, οι μετριότητες των Costello και Mick Harvey (πρέπει να τα ξαναδώ αυτά), ο προβληματισμός με τους Frightened Rabbit, Okkervil River και Ocean Color Scene...

Δεκαπέντε μέρες μείναν για να επεξεργαστούμε τα παραπάνω. Και μετά απλά οπλίζουμε.

Οι απαραίτητες αναφορές στον Gone 4 sure για μια ακόμα διοργάνωση, αλλά και το manual συμμετοχής, εδώ.

Κλείνουμε με μια γαμάτη φετινή φλωριά από τους άλλοτε beautiful ones... Μην τρομάζετε, η βαρβατίλα του blog δεν κινδυνεύει, δεν θα είναι στην εικοσάδα, απλά τιμής ένεκεν στα γαμημένα τα 90ς…