14 Μαρ 2009

The Decemberists - 2009 - The hazards of love


Έχουμε 2009 και μιας που σε λιγότερο από χρόνο θα κάνουμε τη σούμα της δεκαετίας που διανύουμε, προσωπικά πιστεύω ότι τα φαινόμενα που στιγμάτισαν τα δέκα αυτά έτη είναι τα εξής: Η έκρηξη της art-pop punk της Αγγλίας κυρίως (πού αλλού;), η αναβίωση της folk, της alt country και της americana στην Αμερική (πού αλλού;), και το επιβλητικό «ξανάνιωμα» μερικών πρόωρα (όπως αποδείχθηκε) χαρακτηρισμένων βετεράνων. Ας αφήσουμε για την ώρα το πρώτο και το τρίτο, και ας πιάσουμε το δεύτερο, μιας και οι Decemberists έχασαν αλλά και δεν έχασαν το περιβόητο «στοίχημα του τρίτου άλμπουμ» που ή θα σε καθιερώσει και θα σε γιγαντώσει ή θα σε κάνει να σε θυμούνται για πολύ λίγο και με πολλή συμπόνια. Και αυτό, γιατί κατάφεραν (δεν ξέρω αν το έκαναν εσκεμμένα ή απλά έτυχε) με τον τρίτο εξαιρετικό δίσκο του 2005 «Picaresque» να κάνουν τη διαφορά συνθετικά, αλλά να γίνουν γνωστοί και να πατήσουν γερά με το εξίσου καλό τέταρτο «The crane wife» του 2006. Έστω και σε δύο δόσεις λοιπόν, η μπάντα μάλλον κατάφερε να εδραιωθεί και μαζί με δυο – τρία ακόμα γκρουπ, να θεωρούνται ως οι πιο σημαντικοί ιερείς ανάκλησης παλιών πνευμάτων, με τον δικό τους όμως δροσερό τρόπο.

Στο φετινό και πέμπτο τους «The hazards of love» των 17 (!) tracks, η μπάντα δεν θεωρώ ότι έκανε κάτι το εντυπωσιακά καινοτόμο μουσικά. Διατήρησε στοργικά όμως το ύφος της, με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Όχι με την χρήση των αντίστοιχων οργάνων που αντανακλαστικά παραπέμπουν στα είδη που τους χαρακτηρίζουν, αλλά με τις πολύ προσεγμένες ενορχηστρώσεις και συνθέσεις. Μόνο λίγο πάντσο και λίγο slide ενίοτε θυμίζουν τις βαθειές επιρροές τους, ενώ κατά τα άλλα το άλμπουμ είναι πιο ηλεκτρικό και δυνατό από οποιοδήποτε άλλο προηγούμενο. Ίσως να απουσιάζει το πιασάρικο κομμάτι με το ριφ που θα κολλήσει με θόρυβο στον εγκέφαλό μας από την πρώτη ακρόαση, όπως τότε που... we both were going down together, όμως μελωδικά, συνθετικά και μυθοπλαστικά, σε κάνουν έως και απλά να κάθεσαι και να τους χαζεύεις!

Τι εννοώ όμως λέγοντας μυθοπλαστικά; Όλο το άλμπουμ είναι κινηματογραφικό, καθώς από το πρώτο ως το τελευταίο τραγούδι αφηγείται μια ιστορία! Κοινώς, το Hazards of love είναι ένα παραμύθι, η ιστορία της Margaret (που υποδύεται η Becky Stark φωνητικά), μιας κοπέλας που μένει σε ένα χωριό κοντά σε ένα δάσος, όπου κατοικεί ο αγαπημένος της William (ρόλο που τραγουδάει ο Colin Meloy της μπάντας). Κάποια στιγμή η Margaret μένει έγκυος και αποφασίζει να πάει να μείνει στο δάσος με τον William, αλλά που η παροιμοιώδης αγάπη τους εμποδίζεται από από την σιχαμένη βασίλισσα (φωνητικά την υποδύεται η Shara Worden). Μας εκθέτουν λοιπόν τους κινδύνους και τις δυσκολίες αυτού του έρωτα, επιστρατεύουν γυναικεία φωνητικά, βαράνε όσο ποτέ όταν πρέπει, και γενικώς τις διάφορες διακυμάνσεις της σχέσης τους τις αποτυπώνουν μουσικά και στιχουργικά, ανάλογα με το feeling που τις διακατέχουν.

Καθώς λοιπόν πρόκειται για μια τόσο ιδιάζουσα περίπτωση άλμπουμ, δεν θα ήθελα να περιγράψω κάποια κομμάτια αμιγώς μουσικά και να θίξω πώς διαδέχεται το ένα το άλλο μουσικά και μόνο. Το να το κάνω αυτό θα ήταν σαν να περιέγραφα μια παράγραφο ή ένα κεφάλαιο από ένα βιβλίο ανεξάρτητα απο το υπόλοιπο κείμενο. Μπορεί ένα track να είναι εξαιρετικό ή μέτριο, αλλά να έχει σημασία που είναι έτσι βάσει του προηγούμενου και του επόμενου εξυπηρετώντας και τους λογοτεχνικούς σκοπούς του δίσκου. Θα ήταν σαν να μιλούσαμε για έναν μόνο κρίκο μιας ολόκληρης αλυσίδας. Αντ’ αυτού, ανεβάζω δίπλα 3 τραγούδια του άλμπουμ που μου άρεσαν πολύ και ξεχώρισα, μόνο και μόνο να ακούτε κάτι από την πανέμορφη αυτή δουλειά διαβάζοντας το κείμενο. Και φυσικά σας προτρέπω να ακούσετε όλο το άλμπουμ!

Το να εξιστορίσουν ένα παραμύθι μέσω ενός ολόκληρου άλμπουμ δεν είναι κάτι καινούργιο για τους Decemberists. Το έχουν ξανακάνει με το «The crane wife»*. Για αυτό και μόνο τον λόγο θεωρώ ότι είναι πολύ άξιοι προσοχής. Με το «The hazards of love» μέσα (τραγούδια) και έξω (εξώφυλλο), οι Decemberists θεωρώ ότι λειτούργησαν ως σημαντική μπάντα, με έμφαση στην διατήρηση των δικών τους στοιχείων, αλλά και με μια μικρή ώθηση αυτών ενορχηστρωτικά και εκτελεστικά. Προσωπικά δεν βαρέθηκα καθόλου, ούτε όμως και έπαθα overdose από απανωτές καινούργιες ιδέες και δημιουργίες! Δώσαν στη δική τους μουσική την προσοχή που έπρεπε, τόσο ώστε να μην μπορέσει κανείς να πει ότι αναμασάνε τα παλιά. Καθαρά μουσικά και επ’ ουδενί λογοτεχνικά (που σαν ιδέα και μόνο είναι εξαιρετική, πόσο μάλλον που σαν τελικό αποτέλεσμα είναι υπέροχο), ακούγεται σαν έξυπνο στρατηγικό κόλπο. Ελπίζω όμως να μην το έριξαν από τώρα στα τεχνάσματα... επιβίωσης. Έχουν μάλλον αρκετά ακόμα να δώσουν. Και αυτό δεν το ελπίζω απλά, (θέλω και να) το πιστεύω...




* Πρόκειται για έναν γιαπωνέζικο μύθο, όπου ένας αγρότης βρίσκει στον δρόμο έναν γερανό (το πουλί, όχι το μηχάνημα :)) – crane πληγωμένο, τον μαζεύει και τον περιποιείται. Όταν αυτός θεραπεύεται τον αφήνει ελεύθερο, λίγο μετά την απελευθέρωσή του όμως εμφανίζεται στην πόρτα του αγρότη μια μυστηριώδης γυναίκα, και ακαριαία ερωτεύονται. Ζούνε μαζί, και ξεκινάνε την δημιουργία μεταξωτών υφαντών για να επιβιώσουν. Η δουλειά πάει πολύ καλά, γίνονται πλούσιοι, αλλά στην όλη ιστορία υπήρχε ένα θέμα: η γυναίκα ύφαινε με άκρα μυστικότητα, μόνη της, κλεισμένη στο δωμάτιο. Ο ήρωας ποτέ δεν την είδε να υφαίνει. Κάποια στιγμή λοιπόν αποφασίζει από τρελή περιέργεια να κρυφοκοιτάξει. Και βλέπει τη γυναίκα να μεταμορφώνεται πάλι σε γερανό και να βάζει στο υφαντό πούπουλα από τις φτερούγες της, και γι’ αυτό τα υφαντά της ήταν τόσο όμορφα. Δεν έπρεπε όμως ποτέ να την αντικρύσει να το κάνει! Αυτός το έκανε, τα μάγεια λύθηκαν και η γυναίκα πέταξε μακριά και δεν την ξαναείδε ποτέ...



12 άκουσαν τις μουσικές...:

Talisker είπε...

εμ βεβαια 0 σχολια ακομα!
ακομα κι εγω που θεωρω εαυτον σχολιαστρια "επι παντος επι στητου με αποψη"εδω νιωθω τοσο αδαης
που το βουλωνω!
πφφφ

-οτι πειτε στρατηγε μου!
Υποκλισις!

χχχχχχχχχχ

drunk tank είπε...

Πάνο μου

δυστυχώς κι εγώ δεν έχω να πω κάτι για τους Decemberists!
Έχω στη συλλογή μου κανα δυο δίσκους αλλά αποκτήθηκαν περίοδο που δεν επέτρεπε σοβαρές ακροάσεις.
έτσι έμειναν ...για αργότερα!
ελπίζω να βρω το χρόνο να ακούσω το καινούριο μιας και από μόνο του το concept με ιντριγκάρει!!!

όσον αφορά τα της 27ης Μαρτίου ελπίζω να καταφέρω να κάνω την έκπληξη! δύσκολο φοβάμαι αλλά θα το προσπαθήσω.
πάντως όση διαφήμιση μπορώ θα την κάνω φίλε!

φιλιά

South Of The River είπε...

@Talisker

Μεγαλειοτάτη, έχω τονίσει άπειρες φορές στο παρελθόν ότι δεν είναι αυτονόητο να γνωρίζει κάποιος τα πάντα. Το ίδιο συμβαίνει και σε μένα σε άπειρες αναρτήσεις πολλών φίλων. Ωστόσο - ειδικά όταν αφορά σε ποστ ενός "νεογέννητου" άλμπουμ - ακούστε τα τραγούδια εάν για τον χ, ψ λόγο δεν θέλετε να θίξετε κάτι άλλο, και μιλήστε για αυτά!

Καλό απόγευμα Εξοχοτάτη!

@Κων/νος Π.

Εσένα θα σε "επιπλήξω" χειρότερα: Έχεις στη συλλογή σου Decemberists και δεν αξιώθηκες ακόμα; Πλάκα κάνω φιλαράκι, ξέρω πόσο περιορισμένο χρόνο έχουμε όλοι, οπότε είναι λογικό να συμβεί ΚΑΙ αυτό! Σε παρακινώ όμως. Αξίζουν πάρα πολύ!

Όσο για το Live, ξέρεις πόσο θέλω να έρθεις, αλλά και αν καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να μπορέσεις! Και σ' ευχαριστώ πολύ για το μπανεράκι!

Φιλιά φίλε!

Negma είπε...

Τους Decemberists από σένα τους γνώρισα. Τι γνώρισα δηλαδή, 3 τραγούδια νά 'χω ακούσει, γιατί με το We both go down together έφαγα το γνωστό Στελλοκόλλημα (το "λιώνω" στ' ακούσματα, το βάζω να βαράει το κινητό, κλπ) και δεν έμεινε χώρος για άλλα.

Για αυτό που μας παρουσιάζεις τώρα, δηλώνω ενθουσιασμένη με την ιδέα! Και μόνο αυτό θα μου κέντριζε το ενδιαφέρον. (κι ας τό 'χουν ξανακάνει, αφού δεν το έχω ακούσει, πρωτόγνωρο μου φαίνεται)

Ακούγωντας τα κομμάτια, καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο όπως λες να τα "κρίνουμε" μεμονωμένα. Σίγουρα θα πρέπει να τα δει κανείς ως μέρος ενός συνόλου. Αφού όμως προς το παρόν αυτά τα τρία ακούω, μόνο "σκέτα" μπορώ να τα δω.

Το πρώτο μου άρεσε, χωρίς να σκίσω κανά καλσόν, ωραίο πάντως. Στο τρίτο βαρέθηκα κάπως. Λίγο κάτι θύμιζε γενικώς, λίγο κάτι παλιές ροκιές θύμιζε μια κιθάρα συγκεκριμένα, αλλά όχι με την καλή έννοια... θα το άκουγα ευχάριστα υποθέτω σαν "κάτι να παίζει" παράλληλα με κάτι άλλο, με παρέα ίσως, αλλά όχι να κάτσω να το βάλω να το ακούσω μόνη μου όταν γουστάρω ν' ακούσω μουσική. Το δεύτερο... πως να το πω τώρα... είμαι και σε ξένο μπλογκ... Με την εισαγωγή, έπαθα ένα... μού 'ρθε μια... ΟΚ, θα βάλω αστεράκια και θα το πω όπως είναι: ΚΑΡΑΚΑΤΑΚΑΒΛ***ΣΑ!!! Αλλά... με την κάβλ*** έμεινα... Τρελλή ξενέρα μετά! Όχι ότι είναι κακό, απλά σαν να σε προετοιμάζει για κάτι εντελώς διαφορετικό και μετά σε "αδειάζει". Χρειάστηκε να το βάλω αρκετές φορές, για να "καθαρίσω" το μυαλό μου από αυτό που περίμενα ν' ακούσω και να ακούσω πραγματικά τη συνέχεια. Δεν είναι άσχημο τελικά. Μια χαρά είναι. Απλά θα μπορούσε να είναι γαμάτο αν συνέχιζε... όπως ήθελα να συνεχίσει τέλος πάντων! (Μη με ρωτήσει κανείς "πως", αν ήμουν μουσικός θα σας το έπαιζα!)

Πάντως σχετικά με το κόνσεπτ που λέμε, ξέρεις τι μού 'ρθε? Θά 'θελα να ήμουν σ' εκείνες τις εποχές που υπήρχαν βινύλια, που εγώ είχα χρόνο για μένα... κι έπαιρνα έναν καινούργιο δίσκο, τον έβαζα να παίζει, καθόμουν στις μαξιλάρες στο χαλί του δωματίου μου, και διάβαζα τους στίχους που ήταν γραμμένοι είτε όπως άνοιγες το εξώφυλλο (κι ας μην ήταν διπλός, θυμάσαι ποιους λέω) είτε στο μέσα το άσπρο, που εγώ το έλεγα "φανελλάκι" του δίσκου. Πραγματικά, είχα καιρό να νοσταλγήσω τα βινύλια. Αλλά η ιδέα ενός μεγάλου παραμυθιού, με ξαναγύρισε εκεί... ΕΤΣΙ θα ήθελα να τον είχα και να τον ακούσω!

Αυτά το ολίγα (γκούχου γκούχου), πάντα ως ένας απλός ακροατής...

Καλό βράδυ!

Υ.Γ. Μα πόση νοσταλγία πια από αυτήν την ανάρτηση... Αυτός ο μύθος που γράφεις στο τέλος νά 'ξερες τι μου θύμησε...

Είχε ο αδελφός μου έναν Παιδικό Κινηματογράφο, έτσι το έλεγαν. Έπαιρνε κάτι φιλμάκια και τα "έπαιζε" καρέ καρέ, χειροκίνητα. Σβήναμε όλα τα φώτα, και τα βλέπαμε στον τοίχο του δωματίου του ένα τσούρμο πιτσιρίκια γεμάτα δέος. Ένα από αυτά τα φιλμάκια ήταν κι αυτό το παραμύθι! Σαν όνειρο το θυμόμουν, δεν έτυχε να το ξανασυναντήσω ποτέ πουθενά. Αλλά λόγω του κλάματος που είχα ρίξει, είχε χαραχτεί στη μνήμη μου! Έπαθα σοκ τώρα που το ξανάδα...

Negma είπε...

Ήξερα ότι μ' έχει διακόψει ο Α. 23452334646734 φορές, αλλά ότι γράφω εδώ και σχεδόν μία ώρα... Όταν ξεκίνησα, το δικό σου σχόλιο δεν υπήρχε!!!!!

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα.Έχει πολλές δυσκολίες ένα concept album, πόσο μάλλον στις μέρες μας που ψάχνουμε με μανία για ένα single που θα κάνει την διαφορά!
Δεν μπορώ όμως να κρύψω το κόλλημα που έχω πάθει τις τελευταίες μέρες με αυτό το album!
Παίζει όλη μέρα!
Repeat...
Στις ωραίες εικόνες που μας έδωσε η negma λιγο πιο πάνω να προσθέσω ότι θα κυκλοφορήσει ο δίσκος και σε βινύλιο!
Μάλιστα, σε όσους το είχαν παραγγείλει (κυκλοφορεί κανονικά σήμερα)θα μπουν σε κλήρωση με έπαθλο ένα Baglama Saz (strange Turkish 3-string banjo-like instrument) αναφέρουν σε δελτίο τύπου!
Θα τα ξαναπούμε...
The Fuzzy snail

South Of The River είπε...

@Negma

Χάρηκα που η ανάρτηση σου ξύπνησε τόσες ευχάριστες αναμνήσεις! Αυτό που περιγράφεις ότι έπαθες με το τραγούδι το έχουν γενικά οι Decemberists, όπως εσύ ξέρεις πολύ καλά με το we both go down together. Προτρέπω να ακούσεις όλο το άλμπουμ, μιας και σου άρεσε το κόνσεπτ!

Χαιρετώ!

@Κώστας The Fuzzy Snail

Πού είσαι εσύ παλληκάρι μου; Σε κατ'ιδίαν κουβέντα που είχαμε συμφωνήσαμε ότι ο δίσκος πάει φουλ για τη δεκάδα της χρονιάς!

Άντε μπες στην κλήρωση, μετά το μπάσο να μάθεις και Baglama Saz, θα σου πάει κιόλας!!!

Καλημέρες!

ΥΓ. Η ανάρτηση για Young παραμένει ορφανή χωρίς δικό σου σχόλιο!

South Of The River είπε...

@ALL

Συγχωρέστε μου το λάθος. Δεκαετία κλείνουμε στο τέλος της χρονιάς, οπότε τότε θα κάνουμε σούμα και για δεκαετία και για χρονιά! Πολλή δουλειά! Ωραία!

Xνούδι είπε...

Eγώ ανυπομονώ για σήμερα. 3-4 ωρίτσες μείνανε ψιτάκι μουουουουουουου!!!!!!!!!!!!
Γκλιν + γκλον = γκλινγκλον
:)

Ανώνυμος είπε...

xm
άσχετο...
...ακούω την πειρατεία του Μικρού Πολυτεχνείου.
Τι καλό!
Σε ακούω (χωρίς να προσπερνάω τα τραγούδια για να ακούσω μόνο τις εκφωνήσεις)
ναι έφαγα φλασιά μην το ψάχνεις.
Εσύ, όλα καλά;
Φιλιά

Εύη.

Negma είπε...

@Χνούδι + SOTR

Αν "3-4 ωρίτσες πριν", Γκιν + Γκλον = Γκλινγκλον,

τότε "κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά", Βζιιιν + Ουίουουου = ...

...

ΒΖΙΙΙΟΥΟΥΟΥΙΙΙΟΥΟΥΟΥΟΥΙΙΙΟΥΟΥΟΥΝ!!!

South Of The River είπε...

@Xnoudi

Πέρασαν οι ώρες, είδες ψιτ; Και από δω και ξανά σε ευχαριστώ για όλα!!!

Φιλιά!!!

@Εύη

Γεια σου Ευούλα! Πώς σου ήρθε αυτό; Καλά, δεν ξαναρωτάω! Σ' ευχαριστώ πολύ!

@Negma

Βζιν και ουίου και χωρίς εσάς εκεί δεν θα γινόταν τίποτ από όλα αυτά! Πολλά πολλά φιλιά!!!