17 Ιουν 2008

Richmond Fontaine - Three of us left...


Λίγο η διάθεση των ημερών, λίγο το μεγάλο προσωπικό κόλλημα με αυτή τη μπάντα, οδηγήθηκα σ’ αυτό το κείμενο. Για την σχέση της με τη διάθεσή μου θα καταλάβετε ακούγοντας δίπλα τα τραγούδια τους. Για το ότι αποτελεί προσωπικό κόλλημα, διαβάζοντας το κείμενο (και φυσικά συνεχίζοντας να ακούτε δίπλα...).

Το 1994 ο Willy Vlautin σχηματίζει τους Richmond Fontaine. Είχε ήδη από τα δεκαέξι του ξεκινήσει την ενασχόληση με τη μουσική και την δημιουργία συγκροτημάτων. Το 1994 όμως καταστάλαξε θα λέγαμε στο τωρινό του γκρουπ, για το οποίο αποτελεί την κύρια δύναμη, αφού αυτός γράφει τη μουσική, τους στίχους, τραγουδάει, και παίζει όλες τις κιθάρες, ακουστικές και ηλεκτρικές.

Αν και βοριοαμερικάνοι (από το Portland), οι Richmond Fontaine δεν έψαξαν ποτέ το που θα ανήκουν μουσικά. Πάντα τους γοήτευε η country και αυτό που μετέπειτα ονομάστηκε μουσική του αμερικάνικου νότου. Και όπως κάθε τέτοιο γκρουπ, έμαθε τα πρώτα του βήματα ακούγωντας τους μεγάλους Johnny Cash, Neil Young και Woody Guthrie, τους Lynyrd Skynyrd, ακόμα και τους Green on Red, επιρροές παραπάνω από προφανείς στον ήχο τους. Το 1996 κυκλοφορούν το πρώτο τους εξαιρετικό άλμπουμ «Safety», με το οποίο γίνονται αμέσως αρκετά γνωστοί. Όπως και άλλες μπάντες όμως της κατηγορίας τους, χτύπησε κι εκείνους η γνωστή... κατάρα, να μην έχουν τόσο μεγάλη αναγνώριση στη χώρα τους όσο στο εξωτερικό. Συνέχισαν ωστόσο να περιοδεύουν στην Αμερική, μέχρι το 2003 που έκαναν την πρώτη πολύ επιτυχημένη περιοδεία στην Ευρώπη.

Ακολούθησαν τα «Miles from» του 1997 και «Lost son» του 1999, ενώ το 2002 ηχογραφούν το τέτα
ρτο άλμπουμ τους «Winnemucca» σε στούντιο της Αγγλίας. Ήταν το πρώτο πέταγμα της μπάντας στην Ευρώπη, αφού για τις ανάγκες της ηχογράφησης αναγκαστικά εγκαταστάθηκαν εκεί. Το γεγονός αυτό διαδέχτηκε η προαναφερόμενη ευρωπαϊκή περιοδεία.

Η πολύ μεγάλη αναγνώριση όμως για τους Richmond Fontaine ήρθε το 2004 και 2005 με τα μοναδικά άλμπουμ «Post to wire» (ακούμε δίπλα τα Post to wire και Always on the ride) και «The Fitzgerald», τα οποία και εκθείασε ο μουσικός τύπος (Uncut, L.A. Times), συγκρίνοντάς τους με τους Uncle Tupelo. Το 2006 συνέχισαν με το «Obliteration by time», ενώ πέρσι κυκλοφόρησαν το πολύ καλό «Thirteen citie
που συνεχίζει να απολαμβάνει πολύ καλές κριτικές ιδιαίτερα στην Ευρώπη.

Το 2007, εκτός από το «Thirteen cities» ο Willy Vlautin κυκλοφόρησε και το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «The Motel Life». Μέσω του συγγραφικού του έργου και της στιχουργικής του πορείας με τους Richmond Fontaine, θεωρείται αυτή τη στιγμή από τους σημαντικότερους σύγχρονους ποιητές της Αμερικής.

Προσωπικά τους θεωρώ από τις πληρέστερες σύγχρονες μπάντες, με πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα τόσο σε μουσική όσο και σε στ
ίχο. Στίχος που πραγματεύεται τα ταξίδια στις ατέλειωτες αμερικάνικες λεωφόρους, την περιπλάνηση, την μοναχικότητα, την απώλεια, την περιπέτεια του δρόμου. Στίχος ντυμένος με μια μουσική που απλά σε κάνει να τους ευχαριστείς που υπάρχουν και κρατάνε ζωντανή την alternative country και το ροκ του αμερικάνικου νότου. Όσο κι αν πάνε να το «αγριέψουνε» κάποιες φορές, το μοναδικό τους πιάνο και το pedal steel σου θυμίζει πάντα ότι ακούς Richmond Fontaine.

Τόσο επειδή συνεχίζουν πιστά ένα πολύ επιδραστικό και σημαντικό μουσικό ρεύμα όσο και επειδή αυτό το κάνουν με πολύ δικό τους τρόπο, οι Richmond Fontaine είναι μια μπάντα που αξίζει προσοχής. Και για αντάλλαγμα, σου προσφέρει την μόνιμη επιθυμία για ταξίδι, στο άκουσμα των πρώτων δευτερολέπτων ακόμα από τα τραγούδια τους...

14 άκουσαν τις μουσικές...:

drunk tank είπε...

Πάνο καλημέρα!
συγνώμη που το πρώτο σχόλιο εδώ δεν αφορά την ανάρτηση αλλά...

Κυριακή 6 Ιουλίου Puressence στο φεστιβάλ Αράχθου στα Γιάννενα!!!!
περισσότερες πληροφορίες στο
arahthosfestival.gr

πιστεύω ότι σε ενδιαφέρει φίλε

South Of The River είπε...

@Κων/νος Π.

Καλησπέρα φίλε. Τους είδα φέτος το χειμώνα Κων/νε μου, άλλωστε δεν νομίζω να προλαβαίνω τότε να ανέβω. Πάντως θυμάμαι τότε που ήμουν Γιάννενα ήταν καλή φάση το φεστιβάλ στον Άραχθο.

Ευχαριστώ που με ενημέρωσες και μην ξανακούσω αηδίες τύπου "σόρυ που δεν το ένα, σόρυ που δεν το άλλο...". Στο έχω ξαναπεί. Και για να μάθεις, την Κυριακή που μας πέρασε ήμουν Mark Knopfler. Απίστευτα φίλε... Δεν έχω λόγια...

Φιλιά!

South Of The River είπε...

Ξέρω ότι την παρούσα ανάρτηση δεν θα την "αγγίξει" σχεδόν κανείς. Σας λέω όμως ότι αξίζει. Και ειδικά μιας και αν ακούσετε τα τραγούδια θα σας αγγίξουν αυτοί σίγουρα...

Negma είπε...

Μμμμμμ... άρχισαν τα "δυσκολάκια"??? (μήτε που τους έχω ματαξανακούσει...)

Καλέ κύριε, είναι κατακαλόκαιρο, που μυαλό... Δεν θα μας εξετάσετε σ' αυτό τον Σεπτέμβρη, ναι;;;

Ε; Ε; Ε, φανταστικέ μου, κύριε;;;;;;

Εμένα το πρώτο μ' αρέσει.

Στίχους, γιατί δεν βρίσκω πουθενά σ' όλο το ίντερνετ;;;;;;;;

Για κάνε κανά ψυχικό κι ανέβασέ τους εσύ αν τους έχεις...

Φιλούμπες!!!!!!!!!

South Of The River είπε...

@Negma

Ούτε τα δυσκολάκια άρχισαν, ούτε θα εξετάσω κανέναν Στελλί. Απλά μου τη βάρεσε και ήθελα να γράψω γι αυτούς. Κρυφοί (ή μάλλον φανεροί) αγαπημένοι.

Το Post to Wire που σου άρεσε κιόλας το είχα βάλει και πέρσι στο BIOS. Αλλά όπως λέω συνήθως (ΦΥΣΙΚΑ χαριτολογώντας) όταν γράφω ή βάζω μουσική... χαζεύετε...

Στίχους δεν βρίσκω ούτε γω, αλλά είναι εύκολοι.

Θενκσ που πέρασες και που περνάς και στα ευκολάκια και στα δυσκολάκια...

naya είπε...

Oυτε εγω τους ξερω..αλλα θα τους μαθω!Προς το παρον το 1 μου αρεσει αρκετα.Ασχετο αλλα ειδα το control..κ κατι μου εκανε..μαλλον φταιει ο πρωταγωνιστης..
καληνυχτες :)

Negma είπε...

Εγώ έλλειπα εκείνη τη μέρα, κύριεεεε...!!!!!!

(Κυριολεκτώ, αφού δεν ήμουν σε σένα στο Bios... Την πάτησες!!! ΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑ!!!!!!!!)

Αλλιώς, φυσικά και θα το θυμόμουν!

:-Ρ :-Ρ :-Ρ :-Ρ

Y. K. είπε...

εγω λεω οτι εχεις επιρροες απο F :PP

δεν τους εχω ακουσει τους Fontaine.
μυριζουν καλοκαιρι ωστοσο και ειναι ταξιδιαρικη η μουσικη τους

ευχαριστουμε που μας τους εμαθες :)

καλησπερες

Talisker είπε...

Δεν ειχα ξαναρθει εδω νομιζω..και τα πιο πολλα δεν τα ξερω κανεις ομως σχεδον επαγγελματικη δουλεια..

γενικα δεν γκουγκλιζω..δεν εχω χρονο και βαριεμαι τις παραπομπες απο λινκ σε λινκ στο γκουγκλ
..αλλα αν κανεις κατι για τους apocalyptika kai toyw Placebo..
να μου πεις ναι?
-κι επειδη μαλλον λειπεις

καλο καλοκαιρι!:)

South Of The River είπε...

@Talisker

Χαιρετώ και από δω (μιας και ήδη σου απάντησα στους Madrugada).

Σ'ευχαριστώ για τα σχόλιά σου. Αν κάνω κάτι γι'αυτούς που λες... δε θα σου πω, να το ανακαλύψεις μόνη σου...

Δεν έφυγα ακόμα για καλοκαίρι καλή μου. Μόνο πρόβες κάνω ακόμα! Θενκσ πάντως.

Φιλιά!

South Of The River είπε...

@Negma

Έλειπες εκείνη τη μέρα αλλά η υπόλοιπες συναναστροφές σου μαζί μου δεν σου επιτρέπουν ΕΣΕΝΑ την παραμικρή ατασθαλεία, χαχαχα. Το Σεπτέμβρη επανεξέταση, αφού φυσικά προηγηθεί σκληρή μελέτη το καλοκαίρι!

Φιλιά Στελλί!

@Alicia

Επιρροές από F; Έχω τη χαρά και την υπερηφάνια να πω ότι είναι η πρώτη μπάντα που δεν ήξερε ο F και την έμαθε από μένα (δάσκαλε σχώρα με, αλλά τέτοια πράγματα είναι να τα τονίζει κανείς).

Πέρα από πλάκα, χαίρομαι που σου άρεσαν και που πέρασες. Αν τους ψάξεις ίσως και να τους λατρέψεις...

Φιλιά!

South Of The River είπε...

Να τονίσω σε όλους σας ότι δεν τα έχω παρατήσει, απλά κάτι τρεχάματα και λίγο μια περίεργη φάση με έχουν απομακρύνει λίγο από τα μπλογκ, και το δικό μου και κυρίως τα δικά σας.

Μόνο να σας ευχαριστήσω θέλω!

South Of The River είπε...

@Naya

Χαιρομαι που σου άρεσαν και σένα. Όσο για το control, είναι πολύ μεγάλη ταινία. ΚΑΙ προσωπικά θεωρώ τρομερή την επιλογή του πρωταγωνιστή να παίξει τον Κέρτις. Αλλά γούστα είναι αυτά!

Την καλησπέρα μου!

drunk tank είπε...

Πάνο καλημέρα!

μην αγχώνεσαι που "χάνεσαι"! Όλοι λίγο πολύ στην ίδια φάση είμαστε φίλε.
Τουλάχιστο εσύ μας αφήνεις όμορφες μουσικές για συντροφιά όσο "λείπεις".

να περνάς καλά ό,τι κι αν κάνεις φίλε