Mark Lanegan - Now I'm thirsty with nowhere to go...

Δεν άντεξα. Όχι, δεν άντεξα. Όχι βέβαια ότι χρειαζόταν η χθεσινή συναυλία για να κάνω ανάρτηση για τον Mark Lanegan, έναν από τους πιο σημαντικούς τραγουδιστές της εναλλακτικής ροκ εδώ και 20 χρόνια περίπου. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην γίνει αυτό εδώ. Απλά το χθεσινό live των Gutter Twins επιτάχυνε τα πράγματα. Και η αλήθεια είναι ότι προβληματίστηκα πολύ ως προς το περιεχόμενο. Να κάνω ανάρτηση για Lanegan – Dulli; Για τους λατρεμένους Screaming Trees; Αλλά... αδυναμίες είναι αυτές, οπότε... Μάρκος. Ας ζαλιστούμε όλοι μαζί τόσο με τις μοναδικές σόλο δουλειές του όσο και με τις πολλές και σημαντικές συνεργασίες του.

Γεννήθηκε το 1964 στην Washington, σε πολύ προβληματική οικογένεια, μάλλον και ο λόγος που ο ίδιος αποφεύγει συστηματικά να μιλάει για τα παιδικά του χρόνια. Έμπλεξε γύρω στα 18 με ναρκωτικά και εγκλήματα σχετιζόμενα με αυτά και φυλακίστηκε στην ηλικία αυτή. Για να βγει από τη φυλακή αναγκάστηκε να ακολουθήσει πολυετές πρόγραμμα επανένταξης, όπου και γνώρισε τον Van Conner με τον οποίο αργότερα θα δημιουργούσαν τους Screaming Trees. Έπιασε δουλειά σε μια μικρή επιχείρηση ηλεκτρικών ειδών των γονιών του Conner, ενώ παράλληλα προχωρούσαν και το σχέδιο με τη μπάντα. Και δυο μήνες πριν την πρώτη κυκλοφορία των Screaming Trees, η μοίρα του έπαιξε ένα πολύ μακάβριο αλλά και ενδιαφέρον παιχνίδι. Πάνω που ετοιμαζόταν να τους αφήσει για να κυνηγήσει μια δουλειά στο Las Vegas, ένα εργατικό ατύχημα και στα δυο του πόδια τον απέτρεψε από το σχέδιο αυτό. Έμεινε αρκετό καιρό στο νοσοκομείο και μόλις βγήκε ξεκίνησε περιοδεία με το γκρουπ! Και η «ήρεμη δύναμη» του Seattle grunge που ακούει στο όνομα Screaming Trees πήρε μπρος!

Το 1986 η μπάντα κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ «Clairvoyance». Ηχογράφησαν επτά δίσκους συνολικά μέχρι την ουσιαστική τους διάλυση το 1996 και την τυπική τους το 2000. Παρόλο που οι Screaming Trees ήταν απ’ τους πρωτεργάτες του κινήματος της grunge, ποτέ δεν έφτασαν την επιτυχία των «Τεσσάρων του Seattle» Pearl Jam, Nirvana, Alice In Chains και Soundgarden. Όλα αυτά τα χρόνια ο Lanegan πραγματοποιούσε τόσο σόλο δουλειές όσο και συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες ή μπάντες, ποτέ όμως δεν άφησε τους Screaming Trees. Ακολούθησαν τα «Even if and especially when» (1987), «Invisible Lantern» (1988) και «Buzz Factory» (1989), ενώ το 1990 κυκλοφορεί το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ «The winding sheet», ξεκινώντας τον «χορό» μιας μεγάλης και σημαντικής καριέρας με σόλο δίσκους. Δίσκος στον οποίο συμμετείχε ο ντράμερ των Trees, καθώς και ο Curt Cobain.

Τέσσερα χρόνια αργότερα (και ενώ με τους Screaming Trees είχε ήδη κυκλοφορήσει τα εξαιρετικά «Uncle Anesthesia» το 1991 και «Sweet Oblivion» το 1992 – δίπλα ακούγεται το αγαπημένο Winter Song) ο Lanegan προχωρά στον δεύτερο προσωπικό του δίσκο, τον εκπληκτικό «Whiskey for the holy ghost». Λίγο έλλειψε να μην έρθει ποτέ στο φως, καθώς ο Mark σε μια στιγμή εκνευρισμού στο στούντιο άρπαξε όλες τις ταινίες όπου είχε ηχογραφηθεί το υλικό και πήγε να τις πετάξει στο δρόμο. Τελευταία στιγμή – ευτυχώς για όλους μας – τον σταμάτησε ένας απ’ τους παραγωγούς του! Έναν χρόνο μετά ο Lanegan εμφανίζεται στην μια και μόνη δουλειά της «υπερμπάντας» του Seattle Mad Season, που απαρτιζόταν από τους Layne Staley των Alice in Chains, Mike McCready των Pearl Jam, Barrett Martin των Screaming Trees και John Baker Saunders των Walkabouts, και όπου τραγούδησε τα «Long gone day» και «Above». Και το 1996 κλείνει ουσιαστικά ένας μεγάλος κύκλος, εκείνος με τους Screaming Trees, με τον δίσκο «Dust» και μια περιοδεία.

Ύστερα από δυο χρόνια ο Mark επανέρχεται στις σόλο δουλειές του με το «Scraps at midnight» και το 1999 με το μοναδικό «I’ll take care of you» που περιλαμβάνει μόνο διασκευές. Μια χρονιά αργότερα ανοίγει ένα ακόμα μεγάλο κεφάλαιο στη μουσική του πορεία, εκείνο της συνεργασίας με τους Queens of the Stone Age (QOTSA), όπου εμφανίζεται στο δεύτερό τους άλμπουμ «Rated R», ενώ το 2001 βγάζει έναν ακόμα απίστευτο σόλο δίσκο, το «Field Songs» (απ’ όπου και το Don’t forget me που ακούμε δίπλα). Σύντομα μετά την κυκλοφορία του γίνεται επίσημο μέλος των QOTSA και περιοδεύει μαζί τους για τα επόμενα δυο χρόνια.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο 2003, όπου ο Mark Lanegan συναντά τον άνθρωπο με τον οποίο συνεργάζεται μέχρι τη στιγμή αυτή, τον Greg Dulli των Afghan Whigs και των Twilight Singers, εμφανιζόμενος στον δίσκο των τελευταίων «Blackberry Belle». Έναν χρόνο μετά από αυτή τη συνεργασία κυκλοφορεί το τελευταίο του μέχρι σήμερα σόλο άλμπουμ «Bubblegum», με συνεργάτες την PJ Harvey, τον Josh Homme των QOTSA, τον Greg Dulli και πολλούς άλλους. Μέχρι το 2005 παραμένει με τους Queens (εμφανίζεται στο εξαιρετικό τους άλμπουμ «Lullabies to Paralyze» και περιοδεύει μαζί τους), μέχρι τελικά να τους αφήσει, κυρίως λόγω προβλημάτων υγείας.

Την ίδια χρονιά συνεργάζεται με την Isobel Campbell των Belle and Sebastian, με την οποία μετράνε δυο δουλειές. Το «Ballad of the Broken Seas» του 2005 και τον δίσκο που περιμένουμε να κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες, το «Sunday at Devil Dirt». Το 2006 ο Lanegan συνεργάζεται με το ηλεκτρονικό δίδυμο Soulsavers, ενώ φέτος είχαμε το πολυαναμενόμενο αποτέλεσμα της συνεργασίας τους με τον Greg Dulli. Το όνομα αυτών Gutter Twins και ένας δίσκος... πάρα πολλά κιλά. Το «Saturnalia» (απ’ όπου και το Stations που ακούμε δίπλα).

Πιθανόν να σας κούρασα. Δεν μπορούσα όμως να παραλείψω κάτι, και πιθανόν να το έχω κάνει κιόλας. Πολλές οι συνεργασίες του Mark Lanegan, οι προσωπικές του δουλειές, και σίγουρα το συγκρότημα που υπήρξε βασικό μέλος για πάνω από δέκα χρόνια. Ενός τραγουδιστή και μουσικού που πλησιάζει στα μικρόφωνα κι εκείνα τρομάζουν. Που βγαίνει η φωνή του και η μουσική του απ’ τα ηχεία και αυτά στάζουν ουίσκυ... for the holy ghost! Αμέτρητα τα ηχοσυστήματα που έχουν... βογγήξει στη σκέψη ότι θα αναπαράγουν Lanegan. Καλά τα λέω σαλιγκαράκο μου; Διόρθωσε όπου και ό,τι νομίζεις. Άλλωστε αυτό το ποστ στο αφιερώνω!



UPDATE: Ξαναχτύπησαν μέσα στο 2008. Όχι σωματικά, ούτε μεταξύ τους. Δισκογραφικά. Το "Adorata" ήρθε με φόρα από την προηγούμενη δουλειά τους (Lanegan - Dulli), και γενικώς δεν τους χορταίνουμε για φέτος...