4 Ιαν 2008

Mercury Rev - Well I got us on a hiway...


Πρώτη ανάρτηση για το 2008. Και λέω να γράψω για μια μπάντα αγαπημένη, παράξενη πραγματικά. Μια μπάντα που είναι απορίας άξιο το πώς υπάρχει και δισκογραφεί ακόμα παρά τα όσα πέρασε. Που μου έχει καρφωθεί εδώ και πολύ καιρό να γράψω γι’ αυτούς αλλά συνεχώς το ανέβαλα. Και κυρίως μια μπάντα που οι μελωδίες της μας συντροφεύουν πολλά πολλά χρόνια τώρα. Μιλάμε για τους Mercury Rev!

Νέα Υόρκη, 1984 και με κάποιον από τους γνωστούς παράξενους και μοιραίους τρόπους συναντιούνται οι David Baker (φωνητικά), Jonathan Donahue (φωνητικά, κιθάρες), ο «Grasshopper» (Sean Mackowiak) (κιθάρες, κλαρινέτο), η Suzanne Thorpe (φλάουτο) και ο Jimmy Chambers (ντραμς). Την εξάδα συμπλήρωσε ο εξαιρετικός μπασίστας Dave Fridmann.

Παρά το γεγονός ότι σχηματίστηκαν το 1984, τόσο οι περιβόητες διαμάχες μεταξύ των μελών όσο και τα «παράλληλα καθήκοντα» των Jonathan και Fridmann με τους Flaming Lips (ο πρώτος έβαλε τις κιθάρες στα πρώτα τους δυο άλμπουμ και ο δεύτερος συμμετείχε στις παραγωγές όλων τους των άλμπουμ εκτός από ένα) έκαναν τους Mercury Rev να μην κυκλοφορήσουν την πρώτη τους δουλειά πριν το 1991 με το «Yerself is steam». Σίγουρα πάντως άξιζε η αναμονή, καθώς το άλμπουμ κινήθηκε σε νέο-ψυχεδελικού αλλά και πολύ μελωδικού ροκ αποχρώσεις, κάτι που ταρακούνησε αρκετό μουσικό κόσμο!

Αλλά όπως είπαμε, η μπάντα αυτή από την γέννησή της «μαστιζόταν» από τις διαμάχες μεταξύ των μελών της. Τα περιστατικά που ακούστηκαν κατά καιρούς ήταν πολλά και ακραία, όπως πχ ότι ο Jonathan κάποτε χίμηξε να βγάλει το μάτι του Grasshopper με ένα πιρούνι, ότι ο Baker από ένα σημείο και έπειτα ταξίδευε μόνος του στις περιοδείες, ότι κατέβαινε όχι απλά εν μέσω συναυλίας αλλά και εν μέσω τραγουδιού για να πιει… Και είναι πραγματικά αξιοπερίεργο το πώς υπό τέτοιες συνθήκες η μπάντα «έκλεινε» τη μια περιοδεία μετά την άλλη και κυκλοφορούσε άλμπουμ. Πάντως σίγουρα οι παραπάνω ιστορίες εμπεριέχουν μεγάλη δόση αλήθειας, μιας και ο Baker εγκατέλειψε την μπάντα αμέσως μετά την κυκλοφορία του δεύτερου μόλις άλμπουμ τους, του «Boces» το 1993. Ίσως να του έκανε και καλό, μιας και αργότερα κυκλοφόρησε σόλο άλμπουμ υπό το όνομα Shady.

Το 1995 κυκλοφορούν το «See you on the other side», άλμπουμ το οποίο στιγμάτισε η απουσία του Baker και τα φωνητικά του Jonathan. Και τρία χρόνια αργότερα, η μπάντα… το παίρνει ΠΟΛΥ ζεστά: κυκλοφορεί το μεγαλειώδες άλμπουμ «Deserter’s Songs». Και κάνει τους πάντες να παραμιλάνε και να σιγοτραγουδάνε τραγούδια όπως το «Goddess on a Hiway», το «Opus 40», το «Holes».

Αφού χορτάσαμε οι πάντες μοναδικές μελωδίες και τραγούδια, η μπάντα δίνει ένα ακόμα «χτύπημα» το 2001. Το «All Is Dream». Ένα άλμπουμ που κατά τη γνώμη μου βρίσκεται… μισό σκαλί κάτω από το OK Computer των Radiohead. Μαγεία ξανά. Τα «Chains», «The dark is rising», «Tides of the moon» (που κοσμεί και το διπλανό podcast), «Hercules» προσωπικά τα ακούω σαν να βγήκαν χτες! Την «τριλογία» των τελευταίων άλμπουμ των Mercury Rev συμπλήρωσε επάξια το 2005 το «Secret Migration». Χρονιά που έδωσαν και στην Αθήνα μια συναυλία, στην οποία όσοι βρέθηκαν είπαν ότι έζησαν ένα παραμύθι.

Δυσκολεύομαι πραγματικά να γράψω έναν επίλογο για τους Mercury Rev, κάτι που να τους χαρακτηρίζει. Είναι διχασμένοι; Ταλαιπωρημένοι από έριδες και διαφωνίες; Γεμάτοι ταλέντο και έμπνευση; Χαρισματικοί; Γιατί δεν διαλύθηκαν ποτέ, κάτι που συνέβη με μπάντες που δεν είχαν ούτε τα μισά τους προβλήματα; Γιατί όσο πιο έντονα διχάζονταν τα μέλη της, τόσο πιο όμορφες γίνονταν οι δουλειές τους και οι συναυλίες τους; Πιθανόν σε τέτοιες ερωτήσεις να μην μπορέσει να απαντήσει ποτέ κανείς. Και επίσης πιθανόν να μην ακούσουμε ποτέ από άλλους μελωδίες σαν εκείνες των Mercury Rev.

6 άκουσαν τις μουσικές...:

Ανώνυμος είπε...

Κάνεις εξαιρετικό ποδαρικό για το νέο έτος (ευχές δικτυακές πολλές κιόλας) με αυτήν την ανάρτησή σου.
Οι Mercury Rev παρ΄όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στην μουσική τους και τους πολλές φορές δυσνόητους στίχους τους κατάφεραν να αγαπηθούν πολύ αφήνοντας πίσω τους (κυρίως) 2 από τους καλύτερους δίσκους της τελευταίας 30ετίας.
Απ΄το Deserter's song ένα πολύ αγαπημένο:
The Funny Bird
well goodbye southern spy
I've come to love you in the light
always staring in the void
have your eyes all been destroyed
all these digging little hands
of all the stones that never land
your the only one I know
and farewell golden ring
oh you hollow little thing
like a wave along the coast
I've come to love the highs and lows
when in the end you're just a band
a funny bird that never lands
and your the only one I know
farewell golden sound
no one wants to hear you now
and of all the happy ends
I wouldn't wish this on a friend
but your the only one I know
(στις συλλογές μου εκείνης της περιόδου ήταν δίπλα-δίπλα με το 'I Think I'm In Love' από το 'φάρμακο' των Spiritualized)
Κλείνοντας, λέω να σε 'ερεθίσω' με τους στίχους "But I was caught, like a fleeting thought / Stuck inside of Leonard Cohen's mind" του A Drop In Time.Περιμένουμε...
Θα τα ξαναπούμε...
Κώστας 'The Fuzzy Snail'

South Of The River είπε...

@Κώστας "The Fuzzy Snail"

Έχουμε τονίσει πολλές φορές στις αμέτρητες κουβέντες μας για την αγάπη μας γι' αυτήν την μπάντα! Θυμάσαι στο BIOS που δεν γνωριζόμασταν και έβαλα την κομματάρα από το πανίσχυρο "Deserter's Songs" και έψαχνες να δεις ποιός το έβαλε;

Ευχαριστώ (και) για τις δικτυακές ευχές φίλε!

Όσο για Cohen... ψήνεται!

Φιλιά!

αν ακούς είπε...

μπαινω και ξαναμπαινω και με πιανει αυτο που με επιανε παντα με αυτο το γκρουπ. αμηχανια. δε μπορεσα ποτε να αποφασισω αν με ελκυαν ή με απωθουσαν. ειχαν μια περιεργη γοητεια που με εκανε να γυριζω γυρω γυρω χωρις να ακουμπαω.

περιμενω τον κοεν ΚΑΙ εγω

Negma είπε...

Καλημέρα!

Επειδή με το άθλημα... δεεεεεν... γι' άλλο μπήκα!

Ενημέρωση: Αν θες ακόμα να βάλεις άβαταρ, έχει απλουστευθεί απίστευτα η διαδικασία. Μπαίνει με ένα σκέτο browsing από τον υπολογιστή σου!

Για τσέκαρέ το!

Φιλούμπες!!!!!!!!!!!!

MRL είπε...

Βρε Πανούλη
Τι είναι αυτά πάλι? Πάνω που το περικύκλωνα μου έβαλες άγνωστες λέξεις. Mercury Rev? MERCURY REV??
Ας είναι! Θα τους μάθουμε κι αυτούς!
:-)
Φιλιά

ΥΓ.1. Ευχές για το νέο έτος κι από δω.
ΥΓ.2. Χρωστάς CD απ΄το 2ο, άρχισε να αντιγράφεις!

South Of The River είπε...

@Αν ακούς...

Μπες και ξαναμπές και προσπάθησε να τους ακούσεις καλά (εφόσον φυσικά θέλεις και μπορείς). Είναι πολύ καλοί. Και σε μεγάλο βαθμό θα έλεγα ότι είναι κάτι σαν... πρόγονοι των Radiohead. Όσο μπορεί κανείς να πει κάτι τέτοιο...

Καλημέρες!

@Negma

Θα το δοκιμάσω. Ευχαριστώ Σελλίτσα!

@MRL

Μη σκιάζεσαι Μαριαλένα μου. Θα σου γράψω και απ' αυτούς. Με τα άλλα τι έκανες; Ελπίζω να μην τα έχεις να σκονίζονται για να μην σκονίζεται η ραφιέρα!

Δεν το ξεχνάω το cd του Δευτέρου!

Φιλιά!