28 Σεπ 2007

Τρύπες - Φιμώνω τοίχους, ταΐζω μηχανές...

Επειδή είναι η μεγαλύτερη μπάντα που έβγαλε και θα βγάλει ποτέ η χώρα μας, και από τις μεγαλύτερες που υπήρξαν ποτέ. Για τους στίχους και τις απαγγελίες του Γιάννη Αγγελάκα, τα καθηλωτικά τύμπανα του Γιώργου Τόλιου, τις ξερές, κοφτερές μπασογραμμές του Γιώργου Καρρά και τις εκτυφλωτικές δισολίες του Ασκληπιού Ζαμπέτα και του Μπάμπη Παπαδόπουλου.


Απόψε βλέπω καθαρά τους γρίφους και τις λύσεις, στάθηκαν πλάι μου υπάκουα σκυλιά όλες οι απαντήσεις, καθώς υπάρχουν ξυράφια που φοβούνται το αίμα, καράβια αλλεργικά στο νερό, παιδιά που σιχαίνονται τα παιχνίδια, μπαλαρίνες που μισούν το χορό, εραστές που φοβούνται το θάνατο, υπάρχω κι εγώ, υπάρχω κι εγώ…
Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω, μαθαίνω να ζω χωρίς εμένα, κι είμαι στριμωγμένος ανάμεσα σε ψέματα και τοίχους, υγραίνοντας την βραδινή μας πλάνη, καθώς αγγίζω το πιο όμορφο ψέμα. Γριά πουτάνα που ξυρίζει τα πόδια της, και οι δράκοι της γης με χνώτα κρύα, βαλσαμωμένοι εκ γενετής, στην πλάτη του θάνατου, γεμάτη αγάπη, γεμάτη σπυριά, η αυτοκρατορία των ανάπηρων…
Δώσ’ μου λίγη ακόμα αγάπη, λίγη ακόμα αγάπη, υπάρχει κάτι που θ’ άξιζε να ζήσω ή να πεθάνω γι’ αυτό, υπάρχει αγάπη, υπήρχε από πάντα, σαν τότε που μας τρόμαζε το ήσυχο φεγγάρι, σαν τότε που ματώναμε μαζί, ερωτευμένοι σχιζοφρενείς, αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη. Μπορεί να μ’ έχεις από κάτω, να μου πετάς τα πιο ωραία σου κουρέλια, μ’ ένα ζευγάρι λασπωμένες μπότες σάλταρα πάνω απ’ τη χλωμή μου μοίρα. Κάτω απ’ τα πόδια μου οι δρόμοι καίγονται, νιώθω σαν ξένος στην πιο ξένη ερημιά, κι ακούω τις γέφυρες που πίσω μου γκρεμίζονται, μα δεν με νοιάζει αν θα γυρίσω πίσω πια…
Αν δε χωράς μέσα σε μια άδεια πατρίδα, αν δε σου φτάνει μια σκληρή προσευχή, δε χωράς πουθενά, κράτα το σόου μαϊμού, κράτα το σόου, μέσα μας όμορφα οι στριγγλιές σου ηχούν. Στη δροσιά μιας αναπάντεχης, πολύχρωμης βροχής, κάτω απ’ το φως του διαλυμένου φεγγαριού, φόβοι και ψίθυροι για ανώμαλη προσγείωση! Άχαρη μέρα μη σταματάς να μας δαγκώνεις, να μας πονάς…
Όταν κρυώνω κι αρρωσταίνω ψάχνω εσένα, θα ‘θελα να ‘μουν ο πιο κακός σου γιος, αναρωτιέμαι τι δεν πήγε καλά με μάτια σκυμμένα στο χώμα, γύρω μου το τζάμι έχει σπάσει, κι έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο, όπως εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν, στο μπλουτζίν που θέλεις να αγοράσεις, και κάνα τζιν στο μπαρ να με κεράσεις, θα δώσω γρήγορα τα νοίκια που χρωστάω, κι ώσπου να πιάσω την καλή θα σ’ αγαπάω…
Γίνομαι άντρας λοιπόν, γίνομαι άντρας σκάβοντας το λάκκο μου, όλα τελικά ξαναγυρνάν σε μας, στην τροχιά των χαμένων, εδώ, εδώ δεν πιάνουν οι κατάρες, δεν πιάνουν οι ευχές, εδώ το τώρα ζητιανεύει λίγη πίκρα απ’ το χθες. Είναι ωραία στον παράδεισο, με τα κανονικά παιδιά, που γεννιούνται κανονικά, πεθαίνουν κανονικά, με τους δράκους της γης. Φιμώνω τοίχους, ταΐζω μηχανές, για την καρδιά ενός κτήνους καταπίνω φωτιές, όμως πληρώνομαι γι’ αυτό, πληρώνομαι…
Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό, ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι, πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι; Περιφέρομαι από πόλη σε πόλη μ’ ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι, Λονδίνο, Άμστερνταμ, Βερολίνο, η δικιά σου κοντινή Αμερική, πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα, και με μισήσαν περισσότερο απ’ οπουδήποτε αλλού, κι ακούω την αγάπη, ακούω την αγάπη, και δεν ακούω τις σκέψεις μου, κι εκείνη ανήμπορη να με γραπώσει, μ’ έβριζε κι έσκουζε σαν γερασμένη σκύλα…

Μα εγώ δεν έχω άλλη ελπίδα έξω από ‘σένα, κι ακολουθώ την κάθε σου πατημασιά. Μα εγώ δεν έχω άλλη ελπίδα έξω από ‘σένα, τσακισμένη χαρά…

18 άκουσαν τις μουσικές...:

South Of The River είπε...

Ο Γιάννης Αγγελάκας έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να επανενωθούν οι Τρύπες. Δεν υπάρχει λόγος, η μπάντα έκανε τον κύκλο της, θα ήταν κοροϊδία. Και συμφωνώ απόλυτα.

Ελπίζουμε απλά όλοι μας σε μια επανένωση ΜΟΝΟ για δυο συναυλίες, μια Αθήνα και μια Θεσσαλονίκη...

Για δυο συναυλίες. Μόνο...

Negma είπε...

Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή
κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο
και αν τ' άφηνες θ' ανοίγαν μια ρωγμή
απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο

Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
πάνω απ' τη στάχτη
Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή
Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο
Και αν τ' άφηνες θα καίγαν τη σιωπή
Και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο

Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
πάνω απ' τη στάχτη
Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή


Y.Γ.1: Ζωγράφισες πάλι... Απλά... υέροχος!!!
Υ.Γ.2: Ναι, είμαι προβλέψιμη. Ναι, επαναλαμβάνομαι. Αλλά το λατρεύω αυτό το τραγούδι... Κι από το φετινό καλοκαίρι και μετά έχω έναν λόγο παραπάνω...

Ανώνυμος είπε...

Τώρα που εγώ δε θέλω να μιλήσω για τις Τρύπες πειράζει? Χωράει το σχόλιό μου εδώ ή είμαι εκτός πνεύματος/κλίματος/εκτός γενικώς?
Δε βαριέσαι... Εγώ θα τα γράψω και κάνε ότι καταλαβαίνεις. Ξεκινάω:

Έχω πάρει χαρτί και μολύβι και κρατάω σημειώσεις σα καλή μαθήτρια. Ό,τι δε ξέρω (και υποψιάζομαι ότι θα μ΄αρέσει) το σημειώνω και το ψάχνω. Έχει να πέσει πολύ download αυτό τον καιρό. Θα με ταξιδέψεις σε μουσικές που δε ξέρω? Ή σε μουσικές που κάπου κάποτε τις έχω ακούσει αλλά δε τις ξέρω να τις ονοματίσω? Ντρέπομαι που ομολογώ ότι δε ξέρω κάποιους απ΄αυτούς που αναφέρεις στο blog (σιγά μη σου πω και ποιους δε ξέρω!! πόσο ρόμπα να γίνω η γυναίκα) αλλά ως πρόθυμο και φιλομαθές παιδί... θα φροντίσω να τους μάθω. Μέσω εσού!!
Αυτό από μόνο του είναι επιτυχία στο μυαλό μου.

Και μ΄αρέσει και πολύ ο τρόπος γραφής σου... το πως εξιστορείς τις ιστορίες και τα βιογραφικά στοιχεία των καλλιτεχνών. Το θυμόμουν αυτό ότι το κάνεις καλά απ΄τις εκφωνήσεις σου ήδη. Αυτό μάλλον είναι κάτι που ή το χεις ή δε το χεις. Κι εσύ το χεις!!

Keep walking

ΥΓ I 'll be back!! Το νου σου!

Ανώνυμος είπε...

κοκκίνησες?

xixi

Ανώνυμος είπε...

Είσαι γρήγορο πιστόλι!
ΤΡΥΠΕΣ...
Θυμάμαι πως πέταγα από χαρά όταν κατέβαινα με το τραίνο από την Λαμία στην Αθήνα να τους δω live!
Κάποια χρονιά όταν ήρθαν στην Λαμία το live έγινε σε ανοιχτό πρώην σκυλάδικο που μόλις είχαν καλύψει την πισίνα με τσιμέντο.
Μετά το τέλος του live είμασταν όλοι για διαφήμιση του Sunsilk!
Εκτός από τις solo δουλειές του Γ.Αγγελάκα να θυμίσω την συνεργασία του Μπ.Παπαδόπουλου με τον Φλ.Φλωρίδη.2 άτομα επι σκηνής σε αυτοσχεδιαστικό όργιο.Στην παρέα προσθέθηκε πέρσυ και ο Αλ.Αποστολάκης.Όπου τους συνσντήσετε, προτείνεται ανεπιφύλακτα!
South συνέχισε την καλή δουλειά!
Θα τα ξαναπούμε...
Κώστας 'The Fuzzy Snail'

If...ιγένεια είπε...

Μα είναι ωραία στον παράδεισο!

Chryssa είπε...

ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ,
ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ,
ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ...

Chryssa είπε...

ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΜΕ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΤΑΞΙΔΙΑΡΑ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΧΤΥΠΙΕΜΑΙ. ΚΑΙ ΦΙΛΕ ΠΑΝΟ, ΕΣΥ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ, ΣΤΟ ΔΗΛΩΝΩ ΞΕΚΑΘΑΡΑ...

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΠΟΤΕ...

ΣΕ ΦΙΛΩ

ΚΑΛΟ ΣΚ

αν ακούς είπε...

αντε να πεις στο γιο σου(όταν) για ελληνικό ροκ αφου δεν προλαβε τη γρουπάρα. Ο Αγγελακας είπε δεν θα ξαναπαιξουν μαζι γιατί είναι τίμιος, μάλλον ο τελευταίος μεγάλος, ο τελευταίος που τον ενοιαζε η μουσική και μόνο, χωρίς σταριλικια. αντε να περιγραψεις σε κάποιον πως ειναι να τους ακούς ζωντανά.

F είπε...

θυμάμαι να τους βλέπω για πρώτη φορά ζωντανά στο Ροντέο της Χέϋδεν, πρέπει να ήταν 1983; 1984; ή νωρίτερα; μαζί με τη Λευκή Συμφωνία... πιτσιρικάδες όλοι. Ο Αγγελάκας νευρικός, εξωστρεφής, ο Θοδωρής θλιμμένος, άλλο σχέδιο αυτός.

Με γύρισες πίσω πολύ και επιπλέον μ' αρέσει πολύ το κείμενό σου...
Καλημέρες!

South Of The River είπε...

@Negma
Επαναλαμβάνεσαι! Και καλά κάνεις. Είναι απίστευτο τραγούδι, και έβαλες και την πινελιά σου καθώς αν πρόσεξα καλά δεν είχα βάλει στίχους από το "Μέσα στην νύχτα των άλλων". Να σαι καλά!!!

@MRL
Μου το είχες πει και παλιότερα. Εγώ απλά περιμένω να βοηθήσω (όπου μπορώ). Κοκκίνησα! Φιλιά!!!

@Κώστας The Fuzzy Snail
Δεν ξέρω γιατί όταν έγραφα το κείμενο είχα εσένα στο μυαλό μου!!! Τα φιλιά μου φίλε!

@If igeneia
Έχει και σοκολάτες εκεί και πλατείες σαν του Πεκίνου...

@Chryssa
Χαίρομαι. Είσαι μέλος της μεγάλης κοινότητας που δεν θα τους ξεπεράσουμε ποτέ! Και γιατί να το κάνουμε; Υπάρχει λόγος;

@αν ακούς
Έχεις δίκιο. Δες το πρώτο (μου) σχόλιο. Για δυο συναυλίες. Μόνο. Χαιρετώ και ευχαριστώ που πέρασες!

@F
Και μεις πίσω γυρίσαμε F. όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο. Η εφηβεία μας γεμάτη Τρύπες και Λευκή συμφωνία. Πρώτη φορά τους είδα ήταν 10 χρόνια μετά από σένα!!! Και είχαν έρθει και σε διπλανό χωριό από το δικό μου! Καλοκαίρι, δίπλα στη θάλασσα!

Το κείμενο ένα κολάζ από την ποίηση του Γιάννη. Και πόσα ακόμα άφησα απ' έξω...

Φιλιά!

drunk tank είπε...

a ρε Πάνο! Τρύπες ετοίμαζες;
πολύ καλά έκανες, πολύ καλά!
μεγαλώσαμε με τρύπες, μας λείπουν πραγματικά.
καλά κάνει βέβαια ο Γιάννης και δηλώνει ότι δε θα ενωθούν ξανά. τίμια δήλωση, τίμια στάση.
άλλωστε με τους επισκέπτες και τον ντίνο σαδίκη εξερευνά πλέον άλλες εξίσου όμορφες φόρμες.
πάντως αν πρόκειται να μας αποχαιρετήσουν με συναυλία ντροπή σου που πετάς τα γιάννενα έξω από την πρόταση!!! ξέρεις πόσο πιστό κοινό είχαν και έχουν εδώ πάνω. και δεν αντέχω να γράφω χιλιόμετρα κάθε τρεις και λίγο!!!


υγ: την αφίσα Νο6 που έχεις αναρτήσει την έχω ακόμα. κοσμούσε έναν τοίχο του φοιτητικού μου σπιτιού πριν από κάποια χρόνια. βέβαια γράφει ΕΗΜ και όχι Λυκαβηττός...

South Of The River είπε...

@Κων/νος Π.
Φίλε συμφωνώ με την άποψή σου για τη στάση του Γιάννη (ή αλλιώς Γιάνναρος).
Με επισκέπτες, Σαδίκη αλλά και Θανάση πραγματικά φοβερές δουλειές.

Όσο για τη συναυλία, ας παίζανε αυτοί και θα πήγαινες είτε Θεσ/κη είτε Αθήνα ΠΕΤΩΝΤΑΣ. Έτσι δεν είναι;;;;; Έχουμε κάνει χιλιόμετρα και χιλιόμετρα για πολύ πιο επουσιώδεις λόγους. Έτσι δεν είναι;;;;

Φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Τρύπες ε?
τότε δεν χωράω πουθενά...
Απλά πέρασα να πώ ένα γεια.
να προσέχεις Πάνο μου.
Το νού σου

South Of The River είπε...

@Aurangel
Είσαι πάντα ευπρόσδεκτη εδώ και χωράς Κων/να μου. Thanx που πέρασες!

Ανώνυμος είπε...

ΤΡΥΠΕΣ...
Ενα ταξιδι που ποτε δεν τελειωνει...

admin είπε...

Θυμάμαι σαν χτες που πρωτοείδαμε μαζί της Τρύπες live το καλοκαίρι του '95 στη Χιλιαδού...Απίστευτη εμπειρία και μοναδική μπάντα για τα ελληνικά -και όχι μόνο- δεδομένα.

Βερενίκη είπε...

Μακάρι όλοι μας να είχαμε το πάθος που είχες εσύ όταν έφτιαχνες αυτό το post. Ευχαριστώ για τις συμπυκνωμένες αναμνήσεις