22 Νοε 2012

Pre - blogo - show


Χάζεμα της πρώτης σοβαρής φετινής (άνω του 24ώρου) βροχής. Πρώτος κακός υπολογισμός ντυσίματος σε σχέση με την εξωτερική θερμοκρασία. Βιαστική αναζήτηση ξεχασμένων τζάκετ και κασκόλ. Η αιώνια χαρά όταν πρωτομπαίνει και στην πράξη ο χειμώνας (και όχι μόνο ημερολογιακά). Γκρι, μαύρο και χακί παντού. Να γουστάρουμε…!!!

Σε μερικές μέρες θα ξεκινήσει η φετινή blogovision 2012, η οποία προσωπικά με βρίσκει πιο απροετοίμαστο από ποτέ. Πέραν της φτωχότερης μάλλον χρονιάς σε εκδόσεις άλμπουμ, το δίλημμα και οι κουβέντες μεταξύ bloggers για την συμμετοχή ή μη. ‘’Pitchfork, NME, Uncut, ηλίθια μπλογκς, το μπλογκινγκ πέθανε, το καλό μπλόγκινγκ, το περσινό Νο 1’’, μερικές από τις σκέψεις που παλεύουν ανά δυο ή και περισσότερες στην προσπάθεια λήψης μιας απόφασης.

Και ως συνήθως, ξέρεις από πριν τι θα κάνεις. Γιατί οι αρχές σου, άμα είναι καλά θεμελιωμένες, δεν επηρεάζονται από πρόσκαιρα ή σαθρά φαινόμενα. Η τέχνη και η γνώση πρέπει να διαδίδονται ελεύθερα. Μόλις θυμήθηκα και την σειρά των ποστ που δεν έχω κάνει, σχετικά με την τέχνη (και ειδικά τη μουσική) σε σχέση με το χρήμα.

Η τέχνη και η γνώση λοιπόν πρέπει να διαδίδονται ελεύθερα. Έστω ένας να δει έστω ένα νέο άλμπουμ που δεν έτυχε να πέσει στην αντίληψη του, και να του πει κάτι, το εγχείρημα έχει πετύχει 100%, ακόμα κι αν αυτό συμβεί ανάμεσα από χιπστεριές του κώλου, αντιγραφές από λίστες περιοδικών και site, ή ό,τι άλλο.

Το σενάριο γνωστό, από 1η Δεκεμβρίου μέχρι την 20η, ένα ποστ τη μέρα, με τελευταίο το κατά βούληση καλύτερο άλμπουμ του 2012. Μένουν μόλις λίγες μέρες, για ενημέρωση, downloading, οργάνωση, επισκέψεις σε τίμια άλλα μπλογκς, πριν το πρώτο πάτημα στο κουμπί ‘’Δημοσίευση’’ την 1η Δεκέμβρη (που λένε και οι αριστεριστές).

Τελευταίο ξεφύλλισμα, λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι…


ΥΓ.   Διαλευκάνθηκε το μυστήριο των 2 φετινών releases των Ceremony. Το Zoo είναι το φετινό τους new release, ενώ το Safranin Sounds είναι μια συλλογή από 20 ανέκδοτα ή επανεκτελέσεις κομμάτια τους. Λόγω της φύσης αυτής, δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στο παιχνίδι, διαφορετικά θα ήταν το Νο 1. Μια απίστευτη 20άδα, που δεν βαριέσαι ούτε ένα κομμάτι, σαρωτική, θορυβώδης, υπερ-γαμιστερή. Μελωδικός θόρυβος, που μόνο το σύρσιμο των βαγονιών του Μετρό στις ράγες μπορεί να καπακώσει.




0 άκουσαν τις μουσικές...: