13 Ιουν 2010

Monika - 2010 - Exit


Ένα κείμενο που άργησε δυο χρόνια, ένα άλμουμ που βιάστηκε περίπου άλλο τόσο...



Οι λόγοι στους οποίους οφείλεται το πρώτο μισό της παραπάνω πρότασης είναι δυο. Πρώτον, η κλασική αναβλητικότητα του γράφοντος. Δεύτερον και σημαντικότερον όμως, ήταν η ‘’εσωτερική’’ πάλη για το πού να καταλλήξω τόσο για την περίπτωση της Monika όσο και για το πρώτο της άλμπουμ («Avatar» – 2008). Ο ορυμαγδός ακραίων και αντιφατικών σχολίων και αντιδράσεων για την περίπτωση της μικρής, λίγο έλλειψε να με κάνει να μην ασχοληθώ ποτέ μαζί της, μόνο και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο και για την απέχθεια πια της ελληνικής αντιμετώπισης στα μουσικά. Προχώ – αλτέρνατιβ εμετικά free press κλπ την παρουσίαζαν ως την νέα – και Ελληνίδα – τουλάχιστον P.J. Harvey, σε βαθμό που αν δεν αποδεχθείς ολοκηρωτικά και άκριτα την Monika να θεωρείται όχι μόνο ότι είσαι παρωχημένος και κολλημένος, αλλά και ότι έχεις χάσει τρομακτικό κομμάτι του τώρα, της εποχής και των εξελίξεων. Ακολούθησαν τα live της, με επίσης αντιφατικά σχόλια. Συνεντεύξεις της με τον ίδιο απόηχο. Και στο μάτι αυτού του κυκλώνα, ένα άλμπουμ που ως κλασική χώρα χωρίς κρίση και εξέλιξη στην κουλτούρα το είχε αφήσει στο τελευταίο βαγόνι, αντί να τοποθετηθεί δίπλα στην θέση του μηχανοδηγού...


Δυστυχώς ή ευτυχώς, τα μαθηματικά έπειτα από δεκαετίες ενασχόλησης μαζί τους, όπως σε κάθε περίπτωση άλυτου – δυσεπίλυτου προβλήματος, ανέλαβαν δράση. Τι κάναμε στα μαθηματικά όταν κωλώναμε; Πιάναμε το πρόβλημα απ’ την αρχή επανεκτιμώντας τα δεδομένα. Αφού λοιπόν περίμενα να καταλαγιάσει το hype για την Monika (και ξανατονίζω ΟΧΙ για το «Avatar») – πράγμα μαθηματικά βέβαιο μιας και πάντα, μα πάντα στην Ελλάδα μετά από ένα τέτοιο hype, λίγο καιρό μετά ακόμα και εκείνοι που εκθείαζαν παίζει να μην θυμούνται ούτε ένα τραγούδι, σαν τα διαφημιστικά σλόγκαν ένα πράγμα που για λίγο καιρό τα ανακυκλώνουμε στις παρέες μας για τη φάση και μετά μας περνάει (τυχαίο; Δε νομίζω...) – έπιασα το «Avatar» απ’ την αρχή, συνυπολογίζοντας όσους περισσότερους παράγοντες μπορώ, όπως κάνω στον βαθμό που μπορώ με κάθε νέο άλμπουμ.


Κι επειδή ήδη έχω γράψει πάμπολλα και ακόμα δεν έχω πει λέξη για το «Exit», το «Avatar» ήταν ένα αρκετά ολοκληρωμένο άλμπουμ για μια πρωτοεμφανιζόμενη Ελληνίδα 22 ετών. Όμορφες ακουστικές μπαλάντες, παραγωγή και ενορχήστρωση που ξαφνιάζει για τις εποχές μας, σωστή κατανομή των tempo των τραγουδιών, στιχουργικά όχι τίποτα συγκλονιστικό αλλά με μια διαφορετικότητα που ήταν αρκετά αναγκαία, φωνητικά εκεί γύρω στον μέσο όρο, καμιά φορά και λίγο παραπάνω. Και το πιο σημαντικό, ένα άλμπουμ που όλα τα παραπάνω στοιχεία γίνονται σαφή σχεδόν με το πρώτο άκουσμα! Με δυο χρόνια να έχουν περάσει έκτοτε και να έχουν συμπαρασύρει την αρχική σαβούρα σχολιασμών και κριτικών, μπορώ να πω ότι η περίπτωση της Monika με βάση το «Avatar» είναι πολύ καλή, έως και αναγκαία για την χώρα. Όχι με βάση τα live της που δεν έχω δει, ούτε με βάση τις συνεντεύξεις της που επίσης δεν έχω άποψη, και για τις οποίες γενικώς δεν ακούστηκαν καλά πράγματα (δεν τα αμφισβητώ, απλά δεν τα έχω ακούσει). Με βάση το «Avatar».


Και φτάσαμε στο φετινό «Exit». Περιμένοντας... τους μουσώνες του, το πρώτο άκουσμα διέπετο (τσς....) από ισόποσες δόσεις προσμονής και περιέργειας. Πατώντας play στο εναρκτήριο «Ca commence bien» είπα οκ, το κορίτσι θέτει σημαντική υποψηφιότητα για μια απ’ της πιο αξιόλογες και απαραίτητες περιπτώσεις της εγχώριας αγγλόφωνης μουσικής της χώρας των τελευταίων ετών. Το περίεργο του πράγματος ήταν ότι αυτό το ένιωθα με κάθε εισαγωγή σχεδόν των τραγουδιών του άλμπουμ. Τόσες πολλές και καλές εισαγωγές δεν θυμάμαι πόσον καιρό έχω να ακούσω σε δίσκο, κλεμμένες (με την καλή έννοια) από μεγάλα μαστόρια του είδους (Tindersticks, Radiohead, American Music Club, ακόμα και Bad Seeds). Και γιατί γινόταν αυτό; Γιατί στα περισσότερα τραγούδια μετά τα intro, όλο και κάτι ξέφτιζε μέσα μου. Και αρχίσαν τα εσωτερικά ερωτηματικά (μήπως το παράκανα κι εγώ με το «Avatar», μήπως δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, μήπως όποια φρεσκάδα εξαντλήθηκε στο πρώτο της και απ΄ το δεύτερο κιόλας την αναπαράγει,...;;;).


Το πιο σημαντικό μείον όμως του «Exit» δεν είναι κάτι απ’ τα παραπάνω. Είναι το ότι διέκρινα μια άνευ λόγου υπερβολή σε κορώνες και τσιρίδες (μάλλον κακή – μη προσεγμένη αντίστιξη κατά την σύνθεση) που εκτός του ότι είναι απ’ άκρη σ’ άκρη περιττές, σε καμιά περίπτωση η Monika δεν μπορούσε ποτέ να υποστηρίξει. Στιγμές σκεφτόμουν ότι ένα κατά τ’ άλλα αξιοπρεπέστατο τραγούδι («Yes I do», «Away from my land», «Take a little bit», «Not enough»), πέρναγε στην μετριότητα λόγω αυτού. Α, και ώρες ώρες μια τάση για κακή προφορά. Και τα παραπάνω με χάλασαν κυρίως γιατί στο «Avatar» έδειξε ότι δεν τα έχει ανάγκη, πως μπορεί να γράψει καλά τραγούδια χωρίς τέτοια λάθη και υπερβολές. Στα καπάκια ερχόταν κι αυτή η ‘’απόγνωση’’, ‘’απελπισία’’, ‘’αδιέξοδα’’, ‘’απάλευτη μοναξιά’’ των στίχων, που λες τελείως αντανακλαστικά ‘’ρε κοπελιά 24 χρονών είσαι, μόνο ο Stipe την έβγαλε καθαρή γράφοντας τέτοια πράγματα απ’ αυτήν την ηλικία, για την καψούρα σου πότε σκοπεύεις να γράψεις κανά τραγουδάκι, ο Plant στην ηλικία σου έγραφε «Shake for me girl, I wanna be your backdoor man»’’ και τέτοια... Κάπου εδώ κολλάει και το δεύτερο μισό της εισαγωγικής πρότασης...


Τώρα το ξανακούω για τρίτη φορά. Τα παραπάνω συνεχίζουν να με ενοχλούν και να με προβληματίζουν. Βλέπω όμως και μια σταθερότητα στην καλή παραγωγή, μια εξελισσόμενη ενορχήστρωση χωρίς υπερβολές που δεν αλλοιώνει το ύφος που καθιέρωσε με το «Avatar», και γενικώς μια αρκετά καλή και όμορφη προσπάθεια, που όμως ίσα που προλαβαίνει στην συνείδησή μας να θεωρηθεί συνέχεια της ποιότητας και της (ελληνικής) καινοτομίας του «Avatar».


Μου αρκεί όμως. Η Monika κατ’ εμέ είναι μια περίπτωση που μέσα στην λάσπη, την υποκουλτούρα, την ευκολία, τα i-tunes, την υποκρισία, τα ξεφτυλίκια, την ηθελημένη άγνοια της κατάστασης στην χώρα όχι μόνο για τη μουσική αλλά γενικώς για την τέχνη, πρέπει να διαφυλαχθεί και να προφυλαχθεί πολύ σοβαρά. Και να προφυλαχθεί όχι μόνο απ’ τα παραπάνω, αλλά κυρίως από τα μέσα και τις αντιλήψεις που την ‘’στηρίζουν’’ για όσο πουλάει και βγάζουν απ’ αυτή, γιατί όπως έλεγε και ο Ζακ Μεσρίν στο «Ένστικτο του θανάτου», ‘’Θεέ μου φύλαγέ με απ’ τους φίλους μου. Τους εχθρούς μου τους κανονίζω μόνος μου...’’. Ας αφήσουν επιτέλους τον αξιοπρεπή κόσμο που έχει πραγματικά κάτι να πει και να κάνει, να το κάνει με την ησυχία του μπας και αλλάξει ποτέ κάτι, και ας βγάλουν φράγκα από τίποτα άλλο!




7 άκουσαν τις μουσικές...:

Ανώνυμος είπε...

Διάβασα με προσοχή τα γραπτά σου για τη Monika για 2 λόγους..

1ον: μέχρι στιγμής επεδείκνυα (εε;;;) πεισματική άρνηση και επέλεγα να μην ακούσω τη μουσική και τα τραγούδια της (χωρίς να κλείνω τ΄αυτιά μου βέβαια όταν αυτά παίζονταν στο ραδιόφωνο), διότι κάπου είχα ακούσει-διαβάσει ότι όταν, λέει, της τηλεφώνησε η Γαλάνη, έβαλε τη γραμματέα της να πει ένα ψέμμα και να μη βγει η ίδια στο τηλ.! (σνομπ χωρίς λόγο, σκέφτηκα)
2ον: γιατί "άκουσα πολλά κεράσια" για τη συγκεκριμένη και είπα...να "κρατήσω μικρό καλάθι".

Κατόπιν ανάγνωσης της ανάρτησής σου, έψαξα το "Ca commence bien"..καλό, δε λέω..
Αύριο έρχεται για συναυλία εδώ στη Θεσ/νίκη....μπα...ίσως μετά από την κυκλοφορία του 3ου άλμπουμ..(είναι που κι εσύ διστακτικός ακούγεσαι..)

Καλημέρα, Πάνο!

:-)
(Μαρία)

blackpig είπε...

πολυ επικινδυνα πραγματα κανεις το τελευταιο καιρο ρε πανο!

South Of The River είπε...

@New girl...

Καλημέρα new girl.

Την άποψή μου πιστέυω να την έκανα clear παραπάνω (αν δεν έγινε, με τόσο μεγάλο κείμενο, πρέπει να ανησυχήσω...).

Πιστεύω ότι αξίζει, αλλά και ''ψιλοφούσκα'' να αποδειχθεί σε 3-4 χρόνια ας πούμε (που δεν το νομίζω), αξίζει να ασχοληθεί κανείς τώρα που συμβαίνει.

Χαιρετώ εσένα και την Σαλλλονίκη!

@Black pig

Επικίνδυνα; Γιατί νέε μου;

Βέβαια, αν εννοείς ότι παίζω το κεφάλι μου κορώνα γράμματα μην τυχόν και διαβάσει από μένα αυτά τα πράγματα ο Μήτσος, τότε έχεις μεγάλο δίκιο...!!!

Περιμένω να μου εξηγήσεις από κοντά!

ΥΓ. Τι έπαθε το μπλογκ σου και δεν μπορώ να μπω; Δεν δουλεύει το λινκ.

South Of The River είπε...

@ New girl #2

Ξέχασα. Ήθελα να αναφερθώ στις φήμες αυτές, περί τηλεφωνήματος λέει της Γαλάνη που έβαλε η την γραμματέα της (!) να της πει ψέματα κλπ.

Φυσικά δεν υποννοώ κάτι, προφανώς κάπου το άκουσες, όπως και σε μένα έχουν φτάσει κάτι τέτοια. Αλλά γενικά όλα αυτά και οποιαδήποτε παρεμφερή για άλλους κλπ, προσωπικά τα θεωρώ μεγάλες μαλακίες (σόρυ για την έκφραση). Λες και ήταν μπροστά κανείς στο όποιο τηλεφώνημα, λες και ούτε η μια ούτε η άλλη είχαν άλλη δουλειά, κλπ. Ήμαρτον δηλαδή. Μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά όμως!

Σόρυ για την έξαρση, επ ουδενί φυσικά δεν πρόκειται για κάτι προσωπικό προς εσένα - αν είναι δυνατόν, απλά για την κατάσταση στην Ελλάδα. Δεν πάει άλλο.

Απ' τη μια κλαιγόμαστε που δεν έχουμε και δεν βγαίνει τίποτα, απ' την άλλη όταν συμβαίνει κάτι κοιτάμε πώς να το μειώσουμε και να το φτηναίνουμε με συμπεριφορές της πλάκας και κατινίστικες διαδόσεις. Και μ' αυτά και μ' αυτά, θα είμαστε πάντα (και) καλλιτεχνικά όπως μας αξίζει.

Ξαναχαιρετώ και ξαναζητάω σόρυ για το ''ξέσπασμα''...

Ανώνυμος είπε...

Χαχαχα, ξεσπάθωσες!

Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι τέτοιου είδους μικρότητες και κατινιές συνηθίζονται εδώ στην Ελλάδα και να σου πω την αλήθεια λίγο μ΄ενδιαφέρει (για την πλάκα του θέματος το ανέφερα το - υποτιθέμενο - περιστατικό μεταξύ των 2)..
Όποιος έχει την ελάχιστη νοημοσύνη, ευαισθησία (πες το όπως θέλεις) και δεν αντιμετωπίζει τα πάντα με κριτικό μάτι του τύπου "ξερόλας" μπορεί και ξεχωρίζει την ποιότητα, μ΄όποιον τρόπο κι αν αυτή εμφανίζεται.

Όσο γκρινιάζουμε ότι νέα μουσική σκηνή έχει πέσει σε τέλμα και άλλα τέτοια, τ΄αυτιά μας δυστυχώς δε μένουν ανοιχτά (και τα μυαλά μας αντιστοίχως)..

("Avatar" ή "Exit" λες;)

Η Σαλλλονίκη σε καλησπερίζει!

drunk tank είπε...

χαρά στο κουράγιο σου αδελφέ!!!!

ναι, η ελληνική μουσική (?) χρειάζεται φρέσκες ιδέες ασφαλέστατα, χρειάζεται νέα πρόσωπα και σίγουρα δε χρειάζεται μίνι για να τραγουδήσουν...

η μόνικα είναι μια αξιοπρεπής παρουσία που το σταρσύστεμ και η ανάγκη του να δημιουργεί είδωλα μπορεί να την κάψει πολύ εύκολα.

σαφέστατα και ,ειδικά στο είδος που επέλλεξε, δεν υπάρχουν παρθενογεννήσεις. κοπιάρει όσο μπορεί τα ακούσματά της και προσπαθεί-πιστεύω- να δώσει το στίγμα της.

δεν είναι θεά, δεν είναι για τα μπάζα.
αν ξεφορτωθεί μονη της την ταμπέλα της ανερχόμενης εναλλακτικής σταρ και απελευθερωθεί από την ανάγκη της να αποδείξει πράγματα που δε χρειάζεται σε ανθρώπους που δε χρειάζεται ίσως να κάνει μεγάλη καριέρα.
το ελπίζω

αν ακούς είπε...

λοιπον,λοιπον...
κοιτα να δεις τωρα ποσο κακο εχει κανει η ανεξελεγκτη προωθηση απο τα μεσα σε αυτο το κοριτσι...ή μαλλον οχι στην ιδια, στα τραγουδια της.
η ταση που εχουμε οσοι και καλα ακουμε μουσικη "ψαγμενη" φσσσ να αποριπτουμε κατι μονο και μονο επειδη το ακουνε ολοι και μας τα εχουν πρηξει, μας εκανε να τη στησουμε στον τοιχο και να την ξεψαχνισουμε.
αν το avatar επεφτε στα χερια μας απο καμια τυπισσα απο τη νορβηγια ας πουμε, το μονο σιγουρο ειναι οτι θα το κριναμε λιγοτερο αυστηρα και θα λεγαμε στους φιλους "ελα να ακουσεις τι ανακαλυψα!!!"

ξερεις τι λεω πανο;
πηξαμε στα μπουτακια και στα greek idol.
εδω εχουμε να κανουμε με ενα 22χρονο κοριτσι που εβγαλε δυο δισκους που περασαν στο πολυ κοινο χωρις να χρησιμοποιει ελληνικο καψουροστιχο, μας εδωσε δυο δισκους που θα βαλουμε πολυ ευκολα στο player του σπιτιου μας το απογευμα με τον καφε μας και στο αυτοκινητο μας στην εθνικη και θα το ακουσουμε απο την αρχη μεχρι το τελος χωρις να πατησουμε skip πουθενα.

εγω της συγχωρω και τις κορωνες και τις οποιες χαριτωμενιες γουσταρει να κανει και την ευχαριστω γιατι μπουζουκι με αυτον τον τροπο δεν ειχα ξανακουσει.

οπως καταλαβες για να μην πολυλογησω...εμενα με αρεσει!!!