4 Ιαν 2009

The Smiths - To die by your side...

Αυτό είναι το Manchester κύριοι! Από το 1976 με τους Joy Division έως και σήμερα λειτουργεί ως παγκόσμιος μουσικός πνεύμονας. Κάθε λίγα χρόνια παίρνει μια βαθιά εισπνοή, και η εκπνοή του κρατάει για λίγο. Αυτό το λίγο όμως είναι αρκετό ώστε να «δροσίζει» μουσικά τον πλανήτη για πολλές δεκαετίες μετά το τέλος της. Μετά λοιπόν τους προαναφερθέντες και δυο μόλις χρόνια από τη διάλυσή τους, η πόλη πυροβολεί ξανά, και από τις κάνες του βγαίνουν οι Smiths. Οι Smiths που ήταν ενεργοί ως σύνολο για πέντε μόνο χρόνια. Οι Smiths των μεγάλων Morrissey, Johnny Marr και Andy Rourke.

Το 1982 λοιπόν, ο άνεργος συγγραφέας Steven Patrick Morrissey και ο κιθαρίστας και τραγουδοποιός Johnny Marr σχηματίζουν το γκρουπ, ενώ λίγους μήνες αργότερα στην παρέα προσαρτάται ο ντράμερ Mike Joyce. Μετά από μερικές ηχογραφήσεις σε κασέτες και συναυλίες, διώχνουν τον μπασίστα Dale Hibbert και την θέση του παίρνει ο από κει και έπειτα μόνιμος μπασίστας τους, ο Andy Rourke, στενός φίλος του Marr. Ξεκινούν τις ηχογραφήσεις κυκλοφορώντας το 1983 το single «This charming man» (ακούγεται δεύτερο) που γίνεται Νο 25 στην Αγγλία, ενώ με μια σειρά συναυλιών και συνεντεύξεων στο ραδιόφωνο οι Smiths δημιουργούν έναν συμπαγή πυρήνα πιστών fans. Στα μουσικά πηγαδάκια της πόλης κάτι νέο μονοπωλεί πια τις συζητήσεις…

Μια χρονιά αργότερα η μπάντα κυκλοφορεί το πρώτο της άλμπουμ, το ομώνυμο «The Smiths», που φτάνει το Νο 2 στην Αγγλία. Ωστόσο το άλμπουμ έτυχε αρκετά αντιφατικής και καχύποπτης υποδοχής, καθώς τα τραγούδια «Reel around the fountain» (ακούγεται τρίτο) και «The hand that rocks the cradle» κατηγορήθηκαν ότι μιλάνε για παιδεραστία, ενώ το με τραγούδι «Suffer little children» που άκουσε ο παππούς ενός από τα δολοφονηθέντα παιδιά των γνωστών στο Manchester Moors Murders, κατηγορήθηκαν ότι καπηλεύονται τέτοια γεγονότα για εμπορικούς λόγους, παρεξήγηση που λύθηκε μόνο μετά από συνάντηση του Morrissey με τον εν λόγω κύριο, ο οποίος πείστηκε τελικά ότι το τραγούδι είναι μια ειλικρινής εξερεύνηση των επιπτώσεων ενός φόνου.

Μετά την… περιπετειώδη επιτυχία του «The Smiths» και μέσα στην ίδια χρονιά, κυκλοφορούν την συλλογή «Hatful of hollow» που περιλαμβάνει ανέκδοτα αλλά και προγενέστερα singles, όπως τα εκπληκτικά «How soon is now», «William, it was really nothing» και «Heaven knows I’m miserable now», που ήταν και το πρώτο χιτ της μπάντας στην πρώτη δεκάδα. Και έναν χρόνο μετά, το έντονα πολιτικό «Meat is murder» πιάνει για πρώτη (και όπως αποδείχθηκε μοναδική) φορά το Νο 1 στην χώρα τους, με το οποίο και με μια σειρά αντίστοιχου ύφους συνεντεύξεις, τα μέλη του γκρουπ έδειξαν την δυσαρέσκεια και την αντίθεσή τους στο παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι, με ιδιαίτερο βάρος όμως στην πολιτική Thatcher.

Φτάνουμε στο 1986, χρονιά που οι Smiths κυκλοφορούν έναν απίστευτο δίσκο, ένα άλμπουμ από τα σημαντικότερα των τελευταίων 30 ετών και Νο 2 της χρονιάς για την Αγγλία, το «The Queen is dead». Εκπληκτικά, διαχρονικά τραγούδια («Bigmouth strikes again» που είχε προηγηθεί και ως single, «There’s a light that never goes out» (ακούγεται πρώτο), «Some girls are bigger than others», «Cemetry gates», «The boy with the thorn in his side») μοναδικών συνθέσεων, σκοτεινιάς, μαύρου χιούμορ, ένας Andy Rourke σωστό τρένο με το μπάσο του και ένας Johnny Marr ήδη δημιουργός σχολής με την κιθάρα του. Και φυσικά οι στίχοι του Morrissey και αυτό το τόσο δικό του, «κυματιστό» τραγούδισμα…

Φυσικά τα πράγματα με τίποτα δεν ήταν τόσο ρόδινα όσο δείχνουν μέχρι στιγμής. Ήδη με την εταιρία τους είχαν έρθει σε σχεδόν μη αναστρέψιμη δικαστική ρήξη, καθώς καθυστέρησε επτά ολόκληρους μήνες την έκδοση του «The Queen is dead» που ήταν έτοιμο από τον Νοέμβρη του 85! Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Marr δήλωνε πραγματικά εξουθενωμένος από τις περιοδείες και τις συναυλίες, ενώ ο Rourke είχε πλέον παραδοθεί στην ηρωίνη. Διώχθηκε από τον Morrissey με ένα post-it σημείωμα στο αυτοκίνητό του: «Andy, you have left The Smiths. Goodbye and good luck, Morrissey».

Ούτε και οι σχέσεις όμως μεταξύ Marr και Morrissey ήταν οι καλύτερες. Διαρκώς και για το παραμικρό έρχονταν σε σύγκρουση, με αποτέλεσμα (και αφού είχαν προηγηθεί δυο αρκετά επιτυχημένες συλλογές, τα «The world won’t listen» και «Louder than bombs») μέχρι τη στιγμή που κυκλοφόρησε ο τελευταίος τους δίσκος «Strangeways, here we come» στα 1987, η μπάντα να έχει ήδη διαλυθεί οριστικά. Χρόνια αργότερα ο Marr δήλωσε ότι του ήταν πια αδύνατον να αντέξει την ακαμψία στις ιδέες και εμμονές του Morrissey, ενώ ο τελευταίος ότι η διάλυση του γκρουπ οφειλόταν κυρίως σε επιχειρηματικούς λόγους!

Ποτέ ωστόσο δεν κρατήθηκε βαθιά κακία μεταξύ των μελών μετά τη διάλυσή τους. Η σόλο πορεία του Morrissey είναι λίγο πολύ γνωστή, με εξαιρετικές δουλειές σε μερικές από τις οποίες συμμετείχαν και οι Rourke και Joyce που συνέχισαν μαζί ως session μουσικοί, ενώ ο Marr έγραψε και έπαιξε για σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως ο Bryan Ferry, οι Talking Heads και οι Pretenders.

Ο τόσο χαρακτηριστικός τρόπος που τραγουδάει ο Morrissey που νομίζεις ότι η φωνή του επιπλέει πάνω στις νότες αγνοώντας μέτρα και τονισμό συλλαβών, οι στίχοι του που αφηγούνται το τραγικό με τόσο φαινομενικά ελαφρύ τρόπο, αλλά και εκείνο το καρφωτό, νευρικό παίξιμο του μεγάλου κιθαρίστα Johnny Marr, δεν πρόκειται να μας εγκαταλείψουν ποτέ! Μια ακόμα επιδραστική μπάντα που συμπαρέσυρε σημαντικούς μετέπειτα καλλιτέχνες και γκρουπ, που έμεινε λίγο μαζί, αλλά αρκετά ώστε οι μουσικοί της για πολλά χρόνια ακόμα να ενώνουν τα χέρια μας, τα αυτιά μας και τα μυαλά μας και να πιστεύουμε ότι είναι ακόμα μαζί, κάνοντας sound check σε κάποιο club του Manchester…



ΣΗΜ: Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον φίλο μου
Κωνσταντίνο Π., για την υπομονή που δείχνει τόσον καιρό με μένα. Α, και επειδή ξέρω πόσο του αρέσουν ο Morrissey και οι Smiths…






23 άκουσαν τις μουσικές...:

bright Φω είπε...

ο Morrissey να λικνίζεται νωχελικά μπροστά σε ένα μικρόφωνο μου κάνει πουλί παραδεισένιο με μακρύ λαιμό και έρχεται και η φωνή του για να με ταξιδέψει...!

πάνο, καλή χρονιά με τους ανθρώπους σου να σε αγαπούν, να σε υπομένουν, να τους υπομένεις...!

naya είπε...

Respect..
Δεν υπηρχε καλυτερος τροπος να ανοιξεις το 2009!
Καλη Χρονια!

Chryssa είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Chryssa είπε...

Μα τι τραγουδάραααα...
Ρε πατέρα, σήμερα να ξέρεις ταξίδεψα. Με το κινητό κολλημένο στο αυτί μου... Εμαθα για τα μυστικά της Αιγύπτου και ένα μοναστήρι που θα μου άρεσε-λέει- να ήμουν εκεί... Άκουσα μία φωνή που ακόμα και όταν σωπαίνει την ακούω.

Και μετά μπαίνω εδώ και ακούω αυτό το κομμάτι. Και παίζω ξανά τη σκηνή απ΄την αρχή.

Σε φιλώ.
Καλή χρονιά.

Ανώνυμος είπε...

τελικα οσο σκεφτομαι ποσο ωραια συγκροτηματα ειχαν η/και ξεκινησαν απο τα 80`s,με πιανει μελαγχολια οπως και τοτε!!!
αλλα τι καλυτερο να μελαγχολεις με υποκρουση το "Heaven Knows I'm Miserable Now"...?
Παντως εκτος των αλλων ειχαν και τρομερους τιτλους τα τραγουδια των smiths.
πχ...("Pretty Girls Make Graves" ,"I Want the One I Can't Have","The Boy with the Thorn in His Side",Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me)..
φιλε τελικα δεν ειναι τυχαιο οτι manchester στα κελτικα σημαινει και "μητερα-πολη" !!

Δημος

π.σ. : χρονια πολλα και απο εδω σε ολους οσους δεν ειδα στην στελλα

Spy είπε...

Αγαπητέ μου, αγγίξατε πολύ ευαίσθητες χορδές. Μιλήσατε για ένα από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα, και το κάνατε αμερόληπτα. Ομολογώ πως είμαι παθιασμένος με την υπέροχα λυρική φωνή του Morrissey, αλλά και με την αστείρευτη φαντασία και την "σχολή" που ξεκίνησε ο Marr.
Δεν σας κρύβω δε, πως η διάλυση του γκρουπ με λύπησε βαθύτατα την εποχή που έγινε (μιας και ήμουν από την ίδρυσή τους μεγάλος fan) και με λυπεί ακόμα διότι δεν αξιώθηκα ποτέ να τους δω ζωντανά...

Ένα γκρουπ προκλητικό, με οραματιστές θα μπορούσα να πω δημιουργούς, που υπηρέτησε με συνέπεια και ήθος αυτό που πρέσβευε, ανεξαρτήτως επιταγών marketing, και άλλων αυτοκαταστροφικών τεινών...

Η πλήρης δισκογραφία τους, θα είναι πάντα υπέροχη συντροφιά για μένα.

Καλή Χρονιά σας εύχομαι, και μακάρι να πραγματοποιήσετε όσα περισσότερα από τα όνειρά σας μπορείτε.

South Of The River είπε...

@bright Φω

Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να αποδόσεις την περίπτωση Morrissey. Δεν κάνω πλάκα τώρα. Εκπληκτικό!

Φωτεινή μου καλή χρονιά και σε σένα, με υπομονή στους ανθρώπους μας, όπως κάνουν και εκείνοι με μας!!!

@Naya

Να' σαι καλά μικρή. Respect όπως το είπες.

Καλή χρονιά και σε σένα, και βάλε και λίγο Smiths στα πιτσιρίκια μπας και ηρεμήσουν...

@Chryssa

Μπράβο σου που ταξίδεψες έτσι παιδί μου! Πάντα να ταξιδεύεις, με τέτοιες μουσικές στ' αυτιά σου!

Φιλιά!

South Of The River είπε...

@Δήμος

Έτσι είναι φίλε ακριβώς! Και για τους τίτλους, και για όλα. Ακούμε ακόμα Smiths, ακούμε ακόμα Morrissey. Γλυκιά μελαγχολία που παταπραΰνει η φωνή του Mozz και οι κιθάρες του Marr.

@Spy

Ευαίσθητες χορδές δε θα πει τίποτα φίλε. Σε καταλαβαίνω όταν μιλάς για βαθεία λύπη για την διάλυση ενός γκρουπ που αγαπάς!

Και το πιο σημαντικό με τους Smiths είναι ότι αισθάνθηκαν τον κύκλο να κλείνει και τον έκλεισαν χωρίς να τους συμβεί κάτι τρομερό (πχ θάνατος μέλους), χωρίς να προσπαθούν να μείνουν ενωμένοι με το ζόρι. Ανήκουν στην κατηγορία "Γιατί σταμάτησαν;" και όχι "Γιατί συνεχίζουν;", που θα μπορούσαν να το κάνουν πολύ άνετα!

Καλή χρονιά και σε σένα, υγεία και μουσική από όλες τις απόψεις...

Αλεξάνδρα είπε...

Μουσική μας εγκυκλοπαίδεια

Καλή Χρονιά!!!!

Σκεφτόμουν πως η μουσική είναι κολλητή φίλη σε όλη την εξέλιξη του ανθρώπου.

Αντε και να τα πούμε από κοντά!

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

Καλή χρονιά και χρόνια πολλά! Θα σου φανεί κουφό αλλά δεν έχω ακούσει σχεδόν τίποτα από Smiths! Σκέφτομαι να ξεκινήσω από τη συλλογή που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Εσύ τι μου προτείνεις;

Negma είπε...

Πρώτον: ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑΑΑΑΑ!!!!

Δεύτερον: Ρησπέκτ στη Φω!

Τρίτον: Ο Δήμος είδε Μάντσεστερ και ξετσούμισε???

Τέταρτον: Τόταλ ρησπέκτ σε σένα, για όλη την ανάρτηση φυσικά, αλλά κυρίως για τούτο: "Ο τόσο χαρακτηριστικός τρόπος που τραγουδάει ο Morrissey που νομίζεις ότι η φωνή του επιπλέει πάνω στις νότες αγνοώντας μέτρα και τονισμό συλλαβών, οι στίχοι του που αφηγούνται το τραγικό με τόσο φαινομενικά ελαφρύ τρόπο". Ζωγράφισες!!! (Ξέρεις πόσες φορές νιώθω έτσι όταν ακούω το Lifeguard Sleeping, Girl Drowning???)

Πέμπτον: Γίνεται να φύγω χωρίς να αφήσω λογάκια??? Δεν γίνεται! Πόσο μάλλον που είναι και αρχή νέας χρονιάς!!! Πάρτε λοιπόν αυτό (το λατρεμένο) που ακούγεται πρώτο πρώτο:

Take me out tonight
Where theres music and theres people
And theyre young and alive
Driving in your car
I never never want to go home
Because I havent got one
Anymore

Take me out tonight
Because I want to see people and i
Want to see life
Driving in your car
Oh, please dont drop me home
Because its not my home, its their
Home, and Im welcome no more

And if a double-decker bus
Crashes into us
To die by your side
Is such a heavenly way to die
And if a ten-ton truck
Kills the both of us
To die by your side
Well, the pleasure - the privilege is mine

Take me out tonight
Take me anywhere, I dont care
I dont care, I dont care
And in the darkened underpass
I thought oh god, my chance has come at last
(but then a strange fear gripped me and i
Just couldnt ask)

Take me out tonight
Oh, take me anywhere, I dont care
I dont care, I dont care
Driving in your car
I never never want to go home
Because I havent got one, da ...
Oh, I havent got one

And if a double-decker bus
Crashes into us
To die by your side
Is such a heavenly way to die
And if a ten-ton truck
Kills the both of us
To die by your side
Well, the pleasure - the privilege is mine

Oh, there is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out
There is a light and it never goes out


Φιλούμπες εορταστικές!!!!!!!
(Γιατuuuuuu??????? Μέχρι του Άη Γιαννιού κρατάνε οι γιορτές...)

South Of The River είπε...

@Αλεξάνδρα

Καλή χρονιά Αλεξάνδρααααααα, που είσαιαιαια;;; Και βέβαια είναι κολλητή φίλη. Πολλά φιλιά και μη χάνεσαι...

@Μιχάλης Τσαντίλας

Σίγουρα έχεις ακούσει, δεν μπορεί να μην έχεις ακούσει. Πάντως για κάτι που δεν γνωρίζω, προσωπικά ξεκινάω από την αρχή της δισκογραφίας για να δω όλη την εξέλιξη. Απλά στάσου ιδιαίτερα στο "The queen is dead", είναι πολύ μεγάλος δίσκος. Θενκς που πέρασες.

@Negma

Καλώς την! Έληξε η blogo-απεργία;;;

Καλή χρονιά και σε σένα Στελλί μου και από δω, ξέρω πόσο σου αρέσει το Lifeguard sleeping, girl drowning!!!

To die by your side is such a heavenly way to die... δε θα πει τίποτα...

Μέχρι του Αη Γιαννιού;;; Άντε, τέλος, ξεστολίστε πια! Το trehantiri πάντως ξεστολίστηκε...

Φιλιά πολλά!!!

drunk tank είπε...

πρώτα από όλα ...
...ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ για την αφιέρωση
και για το όλο αφιέρωμα!
οι μεγάλες αδυναμίες είναι γνωστές!

τι να πρωτοπούμε;
τα έχουμε ξαναπεί τόσες φορές...
δεν άφησες και τίποτα κι εσύ απέξω!
με πρόλαβε κι ο Δήμος στο μόνο που δεν είχε αναφερθεί, για τους ευφάνταστους, εκπληκτικούς τίτλους τραγουδιών...

υγ: εγώ δεν μπλογκ-ο-απεργώ! προσπάθησα και απείχα απλώς από τους υπολογιστές όσο περισσότερο μπόρεσα!

υγ2: αν το μ'εηλ σου δε μου γυρνούσε πίσω ό,τι σου έστελνα θα είχες λάβεις και τις ευχές μου ως σημάδι ζωής! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑΑΑΑΑ! ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΦΕΤΟΣ!!!!

South Of The River είπε...

@Κων/νος Π.

Επιτέλους εμφανίστηκες φιλαράκι. Καλή χρονιά παληκάρι μου κι από δω. Μην ευχαριστείς καθόλου!

Σου είχα πει ότι θα γράφαμε εδώ για τα "παιδιά". Δεν θα σ' άφηνα έτσι!

Πολλές συναυλίες και καλές και φέτος. Να δούμε πού θα προλάβουμε να πάμε!

Φιλιά φίλε!

Aurangel είπε...

Έτσι πέρασα να πω την καλημέρα μου!!!
Καλή εβδομάδα Πάνο μου!!!!
Αngel kiss

Ανώνυμος είπε...

Blogger Ο/Η Spy είπε...
Αγαπητέ μου, αγγίξατε πολύ ευαίσθητες χορδές. Μιλήσατε για ένα από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα, και το κάνατε αμερόληπτα. Ομολογώ πως είμαι παθιασμένος με την υπέροχα λυρική φωνή του Morrissey, αλλά και με την αστείρευτη φαντασία και την "σχολή" που ξεκίνησε ο Marr.
Δεν σας κρύβω δε, πως η διάλυση του γκρουπ με λύπησε βαθύτατα την εποχή που έγινε (μιας και ήμουν από την ίδρυσή τους μεγάλος fan) και με λυπεί ακόμα διότι δεν αξιώθηκα ποτέ να τους δω ζωντανά...
Ένα γκρουπ προκλητικό, με οραματιστές θα μπορούσα να πω δημιουργούς, που υπηρέτησε με συνέπεια και ήθος αυτό που πρέσβευε, ανεξαρτήτως επιταγών marketing, και άλλων αυτοκαταστροφικών τεινών...
Η πλήρης δισκογραφία τους, θα είναι πάντα υπέροχη συντροφιά για μένα...

Τα είπε τόσο ωραία ο φίλος και με την άδειά του το κάνω paste και εδώ!
Να θυμίσω ότι υπήρχε (ακόμα?)συγκρότημα Pretty Girls Make Graves και είχαν προκαλέσει αίσθηση με το δίσκο τους The New Romance πριν μερικά χρόνια.
Ο Κος Morrissey κυκλοφορεί στα μέσα του επόμενου μήνα τον νέο του δίσκο 'Years of Refusal'. 'Eπεσε στα χέρια μου πριν λίγο. Θα τον ακούσω και θα σας πω.
Θα τα ξαναπούμε...
Κώστας 'The Fuzzy Snail'

South Of The River είπε...

@Aurangel

Καλησπέρα Κων/να μου κι από δω. Χάρηκα που πέρασες, Καλή βδομάδα και σε σένα.

@Κώστας «The Fuzzy Snail»

Φυσικά και τα είπε μια χαρά ο Σπάι, και συ μη χάσεις και πάθεις τίποτα και γράψεις λίγο, αμέσως κόπυ-πέιστ.

Και μένα έπεσε στα χέρια μου φίλε ο δίσκος του Mozz. Με την πρώτη ευκαιρία θα κάνουμε ανάρτηση!

Φιλιά φίλε και καλή πρόβα (οι “The Snails” παίζουν την Πέμπτη στο Αν. Όσοι πιστοί...)

Sogian είπε...

Μπούρου μπούρου, μπούρου μπούρου... Τα έχω ξαναπεί, τα έχεις ξανασχολιάσει! Πέρασα να σου πω ένα μεγάλο ΓΕΙΑ και να δω τί κάνεις... Κι ας μην έχω ιδέα για το θέμα σου!

South Of The River είπε...

@Sogian

Ο άνθρωπος με τα 1000 πρόσωπα. Αλήθεια, δεν επανέρχεσαι, αντί με το "Ένα πρόσωπο", με τα "1000 πρόσωπα";;;

Γιαννάκη καλώς μας ξαναματα ήρθες! Κι όπως πάντα με τη γκρίνια για την ξένη μουσική! Δεν πειράζει όμως! Μας έλλειψες! Φιλιά!

Aurangel είπε...

Kαλη εβδομάδα από εδώ Πάνο.
Ωραίο αφιέρωμα πάντως!!!!!!

Δεν παίρνεις και εσύ καμμιά εκπομπή στο radio casbah?

Έχεις πολλά να παίξεις και να πεις νομίζω!!!!!!
Είμαι στα σκαριά με μεγάλο ραδιοφωνικό σταθμό και θα την απελευθερώσω μάλλον την ώρα μου αν με πάρουνε εκεί που στοχεύω!!!!!
Μέχρι τότε,
Το νου σου!

South Of The River είπε...

@Aurangel

Καλημέρα Κων/να μου!

Έπεσες στην περίπτωση, καθώς μου έχουν προτείνει κι εμένα κάτι σχετικό σε άλλον ιντερνετικό, και το σκέφτομαι πολύ σοβαρά να μην πάω, μιας και δεν ξέρω αν μπορώ τώρα να αφιερώσω χρόνο, που θέλω να ασχοληθώ πολύ με άλλα πράγματα. Θα δούμε!

Θενκς πάντως για την προσφορά και καλή τύχη (και καλά νέα) με τον σταθμό!

Φιλάκια!

Unknown είπε...

http://topaiditisplateias.blogspot.com/2008/09/there-is-light-that-never-goes-out.html

Γεια χαρά και πάλι South of River ρίξε μια ματιά σε ένα αφιέρωμα που έχω κάνει και εγώ στους μεγάλους Smiths.
Μια μπάντα που μου άρεσει πάντα.

Να είσαι καλά και πέρνα καμία βόλτα απο την πλατεία για να τα πούμε

South Of The River είπε...

Καλημέρα Παιδί της πλατείας. Θα περάσω το συντομότερο. Να σαι καλά κι εσυ!