29 Μαΐ 2008

Joy Division - She's lost control

Φεύγουμε από την Αμερική, πάμε πάλι πίσω στο νησί. Στο Manchester, μια από τις μεγάλες… γενέτειρες του ροκ. Και σε μια μπάντα που δεν ξέρω αν αυτά που έχουν συμβεί με αυτή έχουν συμβεί με άλλη. Μόλις τέσσερα χρόνια ενεργοί. Μόλις δυο studio άλμπουμ. Αρκετά όμως να μείνουν στην ιστορία για πάντα, να δημιουργήσουν κίνημα και μάλιστα σε εποχή καθόλου πρόσφορη για τέτοιο κίνημα, να επηρεάσουν αμέτρητα σχήματα χωρίς να καταφέρει ποτέ κανείς να τους αντιγράψει. Ας δούμε (και ας ακούσουμε «δίπλα») πώς τα έκαναν όλα αυτά οι Joy Division.

Αγγλία, μέσα προς τέλη δεκαετίας ’70 (1976). Η punk σε έξαρση. Οι Sex Pistols του Johnny Rotten και του Sid Vicious, οι νέοι θεοί. Σε ένα live τους, κάποιοι ανάμεσα στο κοινό ήταν και οι Bernard Sumner, Terry Mason και Peter Hook. Μετά από κάθε τέτοια συναυλία πολλοί από το κοινό έφευγαν με την ιδέα της δημιουργίας ενός γκρουπ. Κάτι που έκαναν και οι προαναφερθέντες. Ο πρώτος αγόρασε μια κιθάρα, ο δεύτερος ένα drum set και ο τρίτος ένα μπάσο. Κολλάνε μια αγγελία για αναζήτηση τραγουδιστή σε ένα δισκάδικο στο Manchester, και ανταποκρίνεται ένας τύπος με τον οποίο ψιλογνωρίζονταν οι υπόλοιποι από άλλες συναυλίες. Τον προσέλαβαν χωρίς οντισιόν. Ήταν ο μεγάλος Ian Curtis, που έμελλε να γίνει και ο φυσικός ηγέτης των… ποιών; Των Stiff Kittens που τους είχε προτείνει ο μάνατζερ των Buzzcocks; Των Warsaw (από το τραγούδι Warszawa του Bowie) όπως ήθελαν να αυτοαποκαλούνται (όνομα με το οποίο παίξαν και σε συναυλίες σαπορτάροντας τους Buzzcocks και τους Penetration); Δεν επικράτησε κανένα από αυτά. Φοβούμενοι μπερδέματα με τους Warsaw Pakt του Λονδίνου, μετονομάστηκαν σε Joy Division, όνομα της πτέρυγας που λειτουργούσε ως οίκος ανοχής στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί, όπως αναφέρεται στο βιβλίο «The House of Dolls». Με το όνομα Joy Division λοιπόν δίνουν την πρώτη τους συναυλία στις 25 Ιανουαρίου του 1978.

Την ίδια χρονιά σε μια συναυλία τους (και ενώ ο Mason ήδη είχε αναλάβει καθήκοντα μάνατζερ, δίνοντας τη θέση του στα τύμπανα στον Stephen Morris), ανάμεσα στο κοινό βρισκόταν και ο γνωστός «νονός της σκηνής του Manchester» Tony Wilson, ιδιοκτήτης της θρυλικής Factory Records και παρουσιαστής εκπομπής στην τηλεόραση όπου έβγαζε καινούργιες μπάντες. Εκείνος φυσικά τους «τσίμπησε» με τη μία και την ίδια κιόλας χρονιά εμφανίζονται δισκογραφικά για πρώτη φορά στην συλλογή «Short Circuit: Live at the Electric Circus» με το τραγούδι «At a later date», ενώ μέσα στον ίδιο μήνα βγάζουν τα πρώτο τους E.P. με τίτλο «An ideal for living». Τον Δεκέμβρη της ίδιας πάντα χρονιάς όμως, η μπάντα γίνεται μάρτυρας ενός γεγονότος που στη συνέχεια θα τους στιγματίσει: ο Curtis παθαίνει το πρώτο επιληπτικό του σοκ επί σκηνής. Παρά την βαριά φαρμακευτική αγωγή του πάντως, το γκρουπ συνέχισε να ανεβαίνει σταθερά.

Το 1979 και ενώ οι Joy Division είχαν ήδη δώσει το στίγμα τους και την απάντησή τους στην punk τρικυμιά, κυκλοφορούν το πρώτο τους άλμπουμ, το «Unknown Pleasures» (δίπλα ακούμε δεύτερο το «Shadowplay»). Επίσημα πλέον η μπάντα αποτελεί κάτι το μοναδικό. Κόντρα στο ρεύμα, με έναν ήχο σκοτεινό, τα τύμπανα να ακολουθούν αυτά τον ρυθμό των υπολοίπων, το μπάσο να μοιάζει με ράγες πάνω στις οποίες κινείται ο ρυθμός τους, την κιθάρα με πυκνά ριφς περισσότερο να αφήνει παρά να γεμίζει κενά, και έναν Ian Curtis (που αποτελούσε και τον μόνιμο στιχουργό τους) σχεδόν να ακροβατεί μεταξύ απαγγελίας και τραγουδίσματος, με εκείνη την χαρακτηριστική σχεδόν(φλατ, βαριά φωνή του. Τα ουρλιαχτά, τα απλοϊκά στιχάκια, το ανύπαρκτο μπάσο και οι σχεδόν ενοχλητικές κιθάρες των χιλιάδων κλασικών punk συγκροτημάτων έκαναν απλά στην άκρη να περάσει το τρένο των Joy Division, των δημιουργών αυτής της ιδιότυπης dark-hard-punk μορφής. Την ίδια χρονιά κυκλοφορούν και το τελικά ορφανό από άλμπουμ single «Transmission».

Έναν χρόνο αργότερα και με τη φήμη τους πλέον να έχει κατακλύσει τα πάντα ξεκινάνε περιοδεία, ενώ ξεκίνησαν και την ηχογράφηση του θρυλικού «Closer». Ωστόσο τα προβλήματα υγείας του Curtis είχαν μεγάλο αντίκτυπο τόσο στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και στην γυναίκα του Deborah (που παντρεύτηκαν σχεδόν ανήλικοι και οι δυο) όσο και στο ίδιο τους το κοινό. Ο Ian άρχισε να ντρέπεται για τα επιληπτικά σοκ που πάθαινε (πολλά επί σκηνής) και να ταλαιπωρείται αφάνταστα τόσο από την φαρμακευτική του αγωγή και την κούραση με την μπάντα όσο και από κατάθλιψη. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας έκανε μια απόπειρα αυτοκτονίας με χάπια. Δεν συνήλθε ποτέ εντελώς, με αποτέλεσμα η μπάντα να «προσλάβει» βοηθητικούς τραγουδιστές για να βγει το πρόγραμμα.

Τον Μάιο του 1980 οι Joy Division ετοιμάζονται για την πρώτη τους περιοδεία στην Αμερική. Ο Curtis ενθουσιάστηκε και το είδε σαν μια ευκαιρία να επανορθώσει και να αποκαταστήσει τη σχέση του και την εικόνα του στους άλλους. Ωστόσο η προσωπική του ζωή ήταν μια κόλαση, καθώς πέρα από την ασθένειά του, η σχέση του με την γυναίκα του (είχαν ήδη ένα παιδί) κατέρρεε, ενώ ταυτόχρονα διατηρούσε την καταστροφική σχέση με μια δημοσιογράφο απ’ το Βέλγιο. Μια μέρα πριν αναχωρήσουν για Αμερική, ο Ian γυρίζει στο σπίτι του στο Macclesfield να συζητήσει με την Deborah και να την παρακαλέσει να διακόψει τις διαδικασίες διαζυγίου. Αργότερα της ζητάει να τον αφήσει μόνο του μέχρι την άλλη μέρα το πρωί που θα έπαιρνε το τρένο για Manchester. Κάτι που δεν έγινε ποτέ! Το πρωί της 18ης Μαΐου του 1980 ο Ian Curtis, αυτός ο τόσο χαρισματικός μουσικός, τραγουδιστής και στιχουργός, κρεμάστηκε μέσα στην κουζίνα του σπιτιού του. Ήταν μόλις 23 ετών! Το πτώμα του βρήκε πρώτη η γυναίκα του το ίδιο μεσημέρι.

Ένα μήνα αργότερα κυκλοφορεί σε single ο ύμνος «Love will tear us apart» (που ακούμε δίπλα πρώτο) και τελικά τον Ιούλιο το «Closer». Και αρκετό καιρό μετά, τα εναπομείναντα μέλη της μπάντας μετονομάζονται σε New Order, όνομα με το οποίο συνεχίζουν ακόμα και σήμερα.

Το 1995 η Deborah Curtis εξέδωσε το βιβλίο – βιογραφία του συζύγου της «Touching from a distance», στο οποίο βασίστηκε η περσινή εκπληκτική ταινία «Control» για τη ζωή του Ian και την πορεία των Joy Division.

Για το φαινόμενο Joy Division δεν ξέρω αν πρέπει και αν μπορώ να πω κάτι που να το χαρακτηρίζει. Για τη μουσική τους, τη σκοτεινιά τους, τον Ian Curtis, την επίδραση που άσκησαν με τόσα λίγα χρόνια στο προσκήνιο. Για τη χρονική περίοδο που ενώ μουσικά η Αγγλία δεν προλάβαινε να απαριθμήσει τα punk γκρουπ, ήρθαν αυτοί με τον σκεπτόμενο, συναισθηματικό και μαύρο ήχο τους. Για αυτούς που τους ακολούθησαν και τους ακολουθούν ακόμα (Cure, Bauhaus, Editors, Interpol, Bloc Party). Ξέρω όμως ότι ήρθαν στον (μουσικό) κόσμο για να κάνουν αυτό που έκαναν στην περίοδο που το έκαναν και για τη διάρκεια που το έκαναν. Και δεν γινόταν ούτε μπορούσαν να κάνουν τίποτα λιγότερο…

ΥΓ. Το παρόν αφιερώνεται στον φίλο μου Δήμο, διακεκριμένο Μαντσεστερολόγο – Τζοϋντιβιζιονολόγο, που πέρσι στο Δεύτερο μας ανατρίχιασε με το «Love will tear us apart», αφού το προλόγισε με μια μοναδική εκφώνηση…


16 άκουσαν τις μουσικές...:

South Of The River είπε...

Ανατριχίλα με Joy Division. Μόνο. She's lost control. Τέλος.

Α, και όσοι δεν έχετε δει την ταινία (το Control), να το δείτε. Έχει βγει πρόσφατα και σε DVD.

Negma είπε...

Do you cry out in your sleep
All my failings expose?
Get a taste in my mouth
As desperation takes hold
Is it something so good
Just cant function no more?
When love, love will tear us apart again








(Πειράζει που δεν το βάζω όλο;)

naya είπε...

Μερικες φορες δεν νιωθεις οτι απλα ηταν το σωστο timing-οχι μονο σε αυτην την περιπτωση..γενικα..Σαν να υπαρχει μια γενικη αναγκη κ να ερχονται καποιοι να την ικανοποιησουν..
Πρεπει να δω την ταινια..
Byeee!!

South Of The River είπε...

@Negma

Όχι Στελλί μου, δεν πειράζει. Αρκεί και το σημείο που έβαλες.

Φιλιά!!!

@Naya

Όπως ακριβώς το είπες. Υπάρχει μια γενική ανάγκη και έρχονται κάποιοι να την ικανοποιήσουν. Και το έχω νιώσει με πολλούς άλλους αυτό. Μόνο εκείνοι θα μπορούσαν να τα κάνουν.

Γρρρήήήγγοορρρραααα στο video club... Άμα σου λέω...

Ανώνυμος είπε...

εγώ είμαι από αυτούς που είδαν την ταινία και μετά έμαθαν κάτι παραπάνω για τους Joy Division,πέρα από το όνομά τους!
Κάλλιο αργά παρά ποτέ!!
Εσύ συνέχισε να μας διαφωτίζεις και μας βλέπω σε λίγο καιρό να γινόμαστε πανκιά,γκοθούδες,ροκούδες κλπ
Μπορείς να κάνεις και για μένα ανάρτηση με τίτλο:Ωδή στη wolrd που κάποτε άκουγε η...

Αμαλία

drunk tank είπε...

τι άλλο να πεις για τον Κέρτις;
τα λόγια του μιλάν καλύτερα (και ήταν ένα 20χρονο παιδί)...
...
Mother, I tried, please believe me
I'm doing the best that I can
I'm ashamed of the things
I've been put through
I'm ashamed of the person I am

But if you could just see the beauty
These things I could never describe
Pleasures and wayward distraction
Is this my wonderful prize?
...

What ya gonna do, what ya gonna do,
When it's over?
You're on your own now,
Don't you think that's a shame?
But you're the only one responsible to take the blame.
So what ya gonna do when the novelty has gone?
...

Through the wire screen, the eyes of those standing outside looked in
at her as into the cage of some rare creature in a zoo.
In the hand of one of the assistants she saw the same instrument
which they had that morning inserted deep into her body. She shuddered
instinctively. No life at all in the house of dolls.
No love lost. No love lost

...

Just passing through, 'till we reach the next stage.
But just to where, well it's all been arranged.
Just passing through but the break must be made.
Should we move on or stay safely away?

...

και σταματώ εδώ γιατί θα γράψω στίχους από όλα του τα τραγούδια!!!

καλό μας σαβ-κο Πάνο

drunk tank είπε...

συγνώμη αν επικεντρώθηκα στον Κέρτις!

Τεράστιος κι ο Bernard Sumner, κι ο Mason κι ο Hook κι ο Morris!!!
Απλώς... αδυναμίες είναι αυτές!!!

και να μη ξεχνάμε και την ταινιάρα του Winterbottom για τον Wilson (24h party people). Αρκετά ενδιαφέρουσα και για τους Joy Division

South Of The River είπε...

@Αμαλία

Η Αμαλία ακούει και "υπηρετεί" ακόμα την world, ευτυχώς για όλους μας. Με μερικές... ροκοσφήνες ενίοτε, που της αρέσουν κιόλας.

Φιλιά!

@Κων/νος Π.

Φίλε μην τα ξαναπείς αυτά! Γράψε όσο Curtis θες και επικεντρώσου όσο θες σε όποιον θες. Εγώ απλά σ'ευχαριστώ που περνάς συχνά και με στηρίζεις.

Φιλιά!

ΥΓ. Ήμουν σίγουρος ότι οι Joy Division θα σου άρεσαν όσο πολύ λίγοι. Το σχόλιό σου λάμπει...

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Καταπληκτικό κείμενο (για μία ακόμα φορά)!



Λεπτομέρειες που δεν ήξερα (ενώ θα έπρεπε)
Τραγούδια που είχα ξεχάσει (ενώ δε θα έπρεπε)


Την καλημέρα μου

South Of The River είπε...

@Μάκης

Καλησπέρα φίλε. Χαίρομαι που σου αρέσει το αφιέρωμα. Οι Joy Division είναι το αποκορύφωμα αυτού που αποκαλούμε συχνά "σημαντικός καλλιτέχνης" ή "σημαντική μπάντα". Με τόση λίγη ποσοτικά δουλειά και παρουσία γύρισαν μια σελίδα στο παγκόσμιο ροκ που άλλοι... αέρηδες δεν ήθελαν να γυρίσει με τίποτα...

Δες και την ταινία. Είμαι σίγουρος ότι θα ενθουσιαστείς.

Χαιρετώ.

Ανώνυμος είπε...

Είναι απο τις μπάντες που δεν χρειάζονται την επιπλεον φήμη απο τον θάνατο μέλους τους. Η τεράστια αξία τους δεν αμφισβητείται απο κανέναν και η επιρροή τους αναγνωριζέται σε πολλές νέες μπάντες.
Όταν με ρωτούσαν πως μου φάνηκε το control δεν μπορούσα να απαντήσω. Ανατριχίλα...
Αυτές τις μέρες βγαίνει και άλλη ταινία με τίτλο τι άλλο Joy Division..
Ένα αγαπημένο:
Dead Souls
Someone take these dreams away,
That point me to another day,
A duel of personalities,
That stretch all true realities.

That keep calling me,
They keep calling me,
Keep on calling me,
They keep calling me.

Where figures from the past stand tall,
And mocking voices ring the halls.
[ Find more Lyrics at www.mp3lyrics.org/1fDl ]
Imperialistic house of prayer,
Conquistadors who took their share.

That keep calling me,
They keep calling me,
Keep on calling me,
They keep calling me.

Calling me, calling me,
calling me, calling me.

They keep calling me,
Keep on calling me,
They keep calling me,
They keep calling me.

Θα τα ξαναπούμε σύντομα...
Κώστας 'The Fuzzy Snail'

αν ακούς είπε...

στο στρατο ένας φιλος μου ειχε δωσει μια κασσετα συλογη και μεσα το love will tear us...με ειχε στοιχειωσει τοτε το τραγουδι αυτο. ολη τη συννεφια του κοσμου ειχε η μουσικη τους.

το παραδοξο με τη περιπτωση μου ειναι οτι δεν τους ακουσα μικρος. μια περιεργη αρνηση. και τους ακουω τωρα. τους ανακαλυπτω.

και ομολογω οτι ρολο επαιξε η ταινια.
εκπληκτικη. η τριχα καγκελο οταν βλεπεις τον ιαν να γουρλωνει τα ματια και να χορευει ακαταληπτα...


χαιρετω φιλε.

South Of The River είπε...

@Κώστας Snail

Έτσι ακριβώς. Συμφωνώ με τα περί θανάτου. Όχι απλά δεν χρειάζεται, αλλά και κανείς δεν θεώρησε ποτέ το μόρφωμα των New Order σαν συνέχεια των Joy Division. Και καλά έκαναν.

Φιλιά!

@Αν ακούς

Όντως ο στρατός θα μπορούσε να είναι άρρηκτα δεμένος με αυτούς. Καλή φάση να ξεκινήσει κανείς να ακούει Joy Division. Άλλωστε και το όνομά τους είναι στρατιωτικής φυσής.

Όσο για την ταινία... κάγκελο...!!!

Καλημέρες φίλε!

Chryssa είπε...

Καλημερούδια,
Που είσαι εσύ ρε??
Τώρα να σου πω για το love will tear us apart... είναι απο τα αγαπημένα μου.
Δεν έχω δει το control ρε γαμώτο.

Χεριάζω καπουτσινάκι τεύτερο.

Φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

επιτελους περασα..
φιλαρακο οτι και να πεις εχεις δικιο(...εκτος αν αφορα μουσικη,αθλητισμο,πολιτικη,οικολογια)
Πολυ τρεξιμο,ενιοτε ατελεσφορο(!),αλλα πλεον κοντευω.
Το θεμα ειναι πως χρειαζοταν μια αναρτηση για αυτην την υπερμπαντα.
και αυτο γιατι οταν ολοι οι αλλοι προσπαθουσαν να παιξουν κιθαρα(punk)και για στιχους ειχαν βρισιες και αλλαλαγμους,οι J.D.τολμησαν και συνθεσαν Μουσικη εγραψαν και Στιχους.
(παρενθεση εδω για να πω οτι το Punk ηταν επισης πολυ μεγαλη μαγκια σε σχεση με αυτα που διαδεχτηκε ή απλα...προσπερασε, αλλα αυτο ειναι μια αλλη μεγαλη κουβεντα)
Σωστος για την μεγαλη συμβολη των J.D. σε μια σειρα απο μπαντες που ακολουθησαν ειτε τους μιμηθηκαν(cure,bauhaus) ειτε "αντιπαρατεθηκαν" μουσικα μαζι τους(pixies,sonic youth)
(ξανα παρενθεση:τι μεγαλες μπαντες!! αμερικανικες μεν,grοup-αρες δε)
Φιλαρακο,δεν θυμαμαι τι ακριβως ειπα στο δευτερο(αυτο το αλτσ..αλτσχ..αλτσχμρ..τελος παντων αυτο το γερμανικο, με επισκεφτηκε και μενα!),αλλα δεν γινοταν εκποΜπη χωρις ian.
(τριτη κατα σειρα παρενθεση:ακουγοντας τους Πειρατες Β` , μου ξαναελειψε η ολη "φαση"!!)
Αντι για συγκροτημα την επομενη φορα,γραψε ενα post με το διημερο Αθηνα-->Θεσαλλονικη-->Αθηνα για Cave και Dinosaur Jr.
Eνα εχω να πω: Ευτυχως που το καναμε και δεν χασαμε καμια συναυλια!!
ΔΕΝ χανονταν αυτα τα live!!

Δημος

ΥΓ. να πεις τι τραβηξαμε απο το "οργανο"-duracell-Χρυσο Οδηγο για την νυχτερινη Θεσαλλονικη - Κωστα
ΥΓ.2 . οσο και αν δεν φανηκε λογω των "δικων μου",δεν θα ηθελα να το ειχα περασει με τιποτα αλλους το διημερο αυτο
ΥΓ.3 για σημερα το βραδυ για το ματσακι,ειμαι υπερεφοδιασμενος.
Θα δειτε!!!

South Of The River είπε...

@Χρύσα

Καλησπέρα μικρό! Όχι και ρε! Σίγουρος ήμουν ότι το κομμάτι θα είναι απ τα αγαπημένα σου! Διαφορετικά θα είχα άπειρες αμφιβολίες για πολλά πράγματα!

Φιλιά!

@Ψηλός

Τελευταίος και καταϊδρωμένος κύριοι ο άνθρωπος που του αφιέρωσα το ποστ! Μάλιστα! Πάλι καλά να λέμε, μιας και τα αποθέματά του... εξαντλούνται...

'Ετσι είναι φίλε, και για JD και για Pixies και Sonic Youth, για τους οποίους θα τα πούμε και εδώ μέσα αναλυτικά. Θα άφηνα εγώ τέτοιες γκρουπάρες και μάλιστα Αμερικάνικες;

Για Σαλόνικα, να τα πούμε εδώ; Λες;

Το ματσάκι ας το ξεχάσουμε καλύτερα!

Μπάιζζ!